
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
ทองคำ
หล่านางเอ้ย ยามมื้อแลงคิดฮอดน้อง มองทางใด๋กะหมองหม่น
คนเป็นแสนเป็นล้าน บ่ส่ำน้องมานั่งเทียม
เตรียมใจคอยจนหลงเพ้อ ละเมอเป็นบ้าป่วง
ดวงดาวใสเต็มฟ้า บ่เกิ่งหน้านาถแพง
แงงกระจกว่าใสแล้ว แววตานางยังใสกว่า
สิขัวนัวน้ำหมอกกลุ้ม กุมดินแห้งบ่เกิ่งชาย หล่าเอ้ย
ขออนุญาต มาต่อผญา ท่านอาจารย์ทองคำ แน่เด้อครับ พอกำก่าหนิหล่ะ ขะน้อยกะดาย ฮ่า ๆ ๆ
หล่านางเอ๊ย ลมรำเพยคิดฮอดน้อง ลมพัดตอง ทองใจหม่น (ทองคำแมะ) คิดฮอดคนผู้จั่งเจ้า จักสิเว้าไส่ผู้ได๋
แนมไปไกลจนสุดฟ้า ดวงดารากะหมองหม่น มื้อเมฆฝนหยาดย้อย ปานคนต้อยออ่ยน้ำตา
อยู่ซำบายบ่น้อหล่า อ้ายห่วงหาพาใจหม่น ฝากนำฟ้าจานำฝน ซ่อยไปดลทางใจเจ้า บอกเขาด้วยอ้ายห่วงหา
เจ้าว่าไกลคนละฟ้า อ้ายกะว่าบ่เคยไกล หม่องอาศัยไปห่างเหิน แต่บ่เกินทางใจอ้าย
ล้านเม็ดทรายทะเลกว้าง (ก้วง) บ่ปานห่วงในหัวใจ อยู่หม่องได๋กะมีเธอ ฮักเสมอในใจอ้าย น้องสาวเอ๊ยยยยย
Bookmarks