..มานั่งเขียนกลอนเศร้าๆบ้านมหา
..เดินทางมาหลายพันลี้มีบ้างไหม
..ให้ที่พักความอบอุ่นในหัวใจ
..เพิ่มแรงกายและใจให้ก้าวเดิน
..มานั่งเขียนกลอนเศร้าๆบ้านมหา
..เดินทางมาหลายพันลี้มีบ้างไหม
..ให้ที่พักความอบอุ่นในหัวใจ
..เพิ่มแรงกายและใจให้ก้าวเดิน
เขียนแบบได๋น้อบัดที่นี้ อิอิอิ
หัวใจอยู่กลับความเหงาและเสียงเพลง สาวน้ำพอง สะเอื้อน
....มีเพียงความอ้างว้างคอยเป็นเพื่อน
....เหมือนย้ำเตือนความปวดร้าววันเก่าๆ
...อยากให้มันผ่านไปเหลือเพียงเงา
...และความเศร้าที่กัดกินในหัวใจ
..จากถนนคนผิงดาวนักกลอนเศร้า
..มีแค่ความว่างเปล่าคอยเป็นเพื่อน
..หากคืนใหนฟ้าไร้ดาวและเดือน
..คงจะเศร้ามิอาจลืมเลือนได้ลง
....แวะมาทักทายกันที่บ้านมหา
...มีเพียงสาวกรุณา..ช่างสดใส
...มาทุกครั้งเธอไถ่ถามทุกครั้งไป
...แสนดีใจที่ได้รับความกรุณา
...........................................................................
..ฉันเพียงแค่นักกวีคนเศร้า
..ยามที่เธอเปลี่ยวเหงาคิดถึงฉัน
..เป็นดั่งดาวทอแสงของคืนวัน
..จะปลอบใจคนเศร้าพลันให้จางลง
อ่านไปกะซึ่งไปนำเด้อ
หัวใจอยู่กลับความเหงาและเสียงเพลง สาวน้ำพอง สะเอื้อน
หวัดดีตอนบ่ายแก่ๆสาวกรุณา..
ดีใจหลายมาพ้อผู้งามคือเจ้า...ยังงามคือเก่าเนาะ.....
ผู้บ่าวกะคือซิหลายนำ
อะน๊า เศร้ารายนักหนา ไป อ้าย ปายม่วนหมอลำกาน อิอิ
ผู้บ่าวกะหลายอยู่แต่บ่แม่นของข่อยดอกจ้ากระทู้ต้นฉบับโดยคุณ คนผิงดาว
ชื่อเจ้ามาคือมวนแท้น้อ คนผิงดาว เว้ากะหวานน้อ อิอิอิอิ
หัวใจอยู่กลับความเหงาและเสียงเพลง สาวน้ำพอง สะเอื้อน
แหม่นจ้า ผู้บ่าวกะผู้บ่าวคะเจ้าทั้งน้านนน
Bookmarks