น้องยังทน นอนได้ ใต้นีนอน
ใจสั่นคลอน กลัวใจพี่ หนีจังหนอ
กลัวว่าพี่ ทนไม่ไหว ไม่รั้งรอ
รีบลุกหนอ ออกข้างนอก หลอกใครใคร
น้องยังทน นอนได้ ใต้นีนอน
ใจสั่นคลอน กลัวใจพี่ หนีจังหนอ
กลัวว่าพี่ ทนไม่ไหว ไม่รั้งรอ
รีบลุกหนอ ออกข้างนอก หลอกใครใคร
ต่างจิต ต่างใจ ยากหยั่งรู้
เมื่อเราอยู่ห่างไกล ใจสับสน
ทุกค่ำเช้า เฝ้าใจ ให้ห่วงกมล
กลัวหน้ามน เมินหนี ทิ้งพี่ไป
........เมื่อไร้รักจากเจ้าคงเศร้านัก
........สุดจะหักห้ามใจไม่ให้คิด
........เพราะเรื่องของสองเรายังฝังจิต
........ไม่อยากคิดแต่ใจยังใฝ่หา........... :) :)
...เปรียบแม่เช่น โคมทองของชีวิต
ช่วยชี้ทิศ ช่วยนำทาง ช่วยสร้างสรรค์
ให้ความรัก ให้ความรู้ ชูชีวัน
ลูกจึงมั่นกตัญญูบูชาคุณ..........เพื่อแม่ แพ้บ่ได้
เมื่อไร้รัก จากใจเจ้า เฝ้าหม่นหมอง
น้ำตานอง คิดถึงเจ้า เช้ายันค่ำ
แรกรัก แรกสบตา แรกสัมพันธ์
แรกใจฉันก็เศร้า ปวดร้าวเหลือเกิน
...เมื่อใด ไร้รัก ปักดวงจิต
คงไม่ผิด กับวิญญาณ ที่ไร้ร่าง
ชิวิตนี้ ไร้แสงไฟ มาส่องทาง
เหมือนอยู่กลาง ห้วงเหวใจ ไร้ทงจร
...เมื่อใด ไร้รัก จากคนดี
ปล่อยให้พี่ แดดิ้น สิ้นใจหมาย
ไร้ยอดชู้ คู่ชื่น ก็เหมือนตาย
อยู่ทำไม เมื่อไร้รัก จากกานดา
เมื่อใด ไร้รัก เมื่อนั้น ไร้เธอ ............. แป่ว
...เมื่อใด ไร้เมฆา บนฟ้าไกล
สุรีย์ไร้ แสงทอง ส่องสวรรค์
ท้องนที ไร้มัจฉา แหวกว่ายพลัน
เมื่อใดนั้น เธอไร้ฉัน มันแน่นอน
แม้ท้องฟ้า จะไร้ ซึ่งดาวเดือนกระทู้ต้นฉบับโดยคุณ ศรราม
แม้ลางเลือน อับแสง สุรีฉาย
แม้เดียวดาย อ้างว้าง ไร้จุดหมาย
แต่สุดท้าย มีเธอ เคียงคู่ฉัน
โลกคงเหงาถ้าเราไร้ซึ่งรัก
เราคงไม่รู้จักสมัครสมาน
ถ้าไร้รักคงไร้ซึ่งสายสัมพันธ์
เราคงไม่รู้จักกัน....ฉันและเธอ
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks