.........พ่อจ๋า..........
ป่านนี้พ่อ คนดี อยู่ไรหนอ
คงเฝ้ารอ วันลูกกลับ มารับขวัญ
คงเตรียมหา ข้าวปลา สารพัน
ไว้รับขวัญ เจ้าลูกยา ครากลับเรือน
.........พ่อจ๋า..........
ป่านนี้พ่อ คนดี อยู่ไรหนอ
คงเฝ้ารอ วันลูกกลับ มารับขวัญ
คงเตรียมหา ข้าวปลา สารพัน
ไว้รับขวัญ เจ้าลูกยา ครากลับเรือน
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
....ผ่านวันคืน ชื่นสุข ยามพร้อมหน้า
พ่อ แม่ ลูก สุขอุรา คราเคียงฝัน
เล่าความหลัง ครั้งลูกเล็ก เด็ก เด็ก นั้น
อยากเก็บเกี่ยว เอาคืนวัน นั้นกลับมา
.... ยามลูกท้อ พ่อคอบปลอบ มอบความรัก
สอนให้ลูก ได้รู้จัก โลกกว้างหนา
ให้ชีวิต ให้ความรัก ให้การศึกษา
สอนให้ลูก รู้คุณค่า ความเป็นคน
......................................................................
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
แด่..พ่อ...
หมาน้อย
อยากกราบลงตรงแทบตัก
อยากบอกรักคุณพ่อเสียจัง
แต่แล้วก็หมดความหวัง
โอกาศดั่งฝันพลันสิ้นสลาย
..สุดแสนอาลัย
พ่อด่วนจากไปเร็วเกินบรรยาย
วันนั้นร้องไห้แทบตาย.....
เป็นวันเสียดายกลับกลายไร้สิ้น...ความหวัง
...จึงขอรำลึกรู้สึกพระคุณของพ่อ
ลูกขอตั้งต่อบุญคุณที่พร่ำสอนสั่ง
จะทำความดีมีมอบพ่อภูมิพลัง
จากคนอยู่หลัง..ยังรักบูชา.....พ่อจ๋าพ่อ
....อ้ายหมาน้อยบ่มีพ่อให้กราบตอนนี้....
กะไปกราบพ่อแก้มแดงแทนกะได้เด้อจ้า... :D:D
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
รำลึกถึงคำพ่อที่สอนสั่ง
แต่หนหลังครั้งเด็กไร้เดียงสา
กว่าจะได้ใหญ่เติบโตขึ้นมา
ใช้เวลาพร่ำสอนแต่ความดี
พระคุณพ่อประเสริฐล้ำนำคุณค่า
พสุธายากแท้หาเปรียบชี้
เท่าที่หาจนกายสิ้นเปรียบไม่มี
พ่อเรานี้...สุดประเสริฐล้ำเลิศกว่าสิงใด
โอย..น้ออิพ่อ..เอ้ย....คิดฮอดความหลังพุ้น..ตอนพ่อเฮายังอยู่...เฮานั่งหลังควายบักตู้..ยามพ่อเลี้ยงไล่ออกนา
ไปฮอดนาพาดำข้าวหาเอาปลามาหมก อ่อม...ยอมฮอดฮี้นเจาะฮ้ายยามฝนริน....หนาวกายสั่น...
พ่อกะยังยิ้มหัวเหอะเหยมีความสุข....หว้าคิดฮอดพ่อเด้.....
....แต่โตยังน้อย...น้อย
เคยขี่คอ อีพ่อไปทุ่งนา
ไปยามเบ็ด ไปหาหอย หาปูปลา
พ่อสอนลูก ให้เฮ็ดนา หล่าแสนม่วน
....แต่พอใหญ่แล้ว.....
พ่อกะยัง อยู่หม่องเก่า บ่ไปไส
แต่ลูกน้อยของเจ้ามาโดดเดี่ยวในเมืองกว้าง
ตามถนนหนทางพ้อแต่คนบ่ฮู้จัก
เปรียบกับนกเสรีน้อย.... บินไปบ่ฮู้จักทาง
....................ไปบ่เป็นแล้วอ้ายหมาน้อย...หมุ่นอุ้ยปุ้ย.....................
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
....เมื่อลูกเหนื่อย เมื่อยล้า พ่อคอยปลอบ
เมื่อลูกชอบ สิ่งใหน คอยหาให้
เมื่อลูกสุข พ่อนี้ แสนสุขใจ..................
(ส่ำนี้ก่อนน้อ เว้ากะอ้ายหมาน้อยหลายกะเลยคิดบ่ออก ไปหาก่อนใหม่ก่อน ลงกะบ่ได้โอ๊ยยยยยยย)
เหงื่อเปื้อนหน้า พ่อจ๋า ทำนาข้าว
ตื่นแต่เช้า ออกนา พาคันไถ
จูงเจ้าทุยลุยท้องทุ่งมุ่งหน้าไป
เหงื่อพ่อไหลเปื้อนหน้าคราตรากตรำ
ผ้าขาวม้าโพกหักเสื้อเก่าขาด
รอรับหยาาดเม็ดเหงื่อเหลือถลำ
สู้ก้มหน้าทำนาจนหน้าดำ
วิบากกรรมทำแต่นาเลี้ยงเรามา
พ่อจูงควาย อ้ายหมาน้อย นั่งบนหลัง
มันตาชั่ง นั่งเอาเปรียบ อิพ่อหลาย
ลงย่างแน่ จูงแทนพ่อ เจ้าพู้นไป
อย่าคร้านหลาย เอาแต่นั่ง บนหลังควาย....
Bookmarks