กำลังแสดงผล 1 ถึง 6 จากทั้งหมด 6

หัวข้อ: นิทานก้อมเรื่องต่างๆ

  1. #1
    hot
    Guest

    นิทานก้อมเรื่องต่างๆ

    [center]คน คน คน [/center]
    มีเด็กน้อยวัยรุ่นหมู่กันอยู่สี่คน คึดอยากกินต้มไก่แซบๆ แต่ว่าบ่มีไก่สิต้มเด้ กะเลยพากันไปลักไก่พ่อใหญ่ลามาโตหนึ่ง เอามาฆ่าหลกขนต้มอยู่ท่งนา ว่าซั่นเถาะ

    บักอั่นนึงหลกขน สับไก่ บักอันนึงดังไฟ บักอั่นนึง หาของหอม เครื่องปรุงนำ บักอั่นนึงขึ้นต้นไม้เบิ่งต้นทาง ว่ามีคนย่างมาแถวนี้บ่ ว่าซั่นเถาะ

    การลักขโมยของผู้อื่นนี่ มันบ่ดีเด้อ ซุมสี่ขี้ขโมยนี้ กะบ่ดีคือกัน จักแมนอยากกินแฮงน้อ หมู่เจ้ากะดาย ฮึ.....

    ย่อนว่า เป็นไก่ที่ลักขโมยมานั่นล่ะ กะเลยพากันระแวง ย่านชาวบ้าน ย่านผู้อื่นมาเห็น กะยังว้ากะยังว่า กะเลยต้องให้ผู้นึงขึ้นต้นไม้เป็นยามนั่นล่ะ

    หลังจาก จัดการเอาไก่ลงต้มในหม้อแล้ว ทั้งสามคน กะนั่งคองท่าอยู่ใต้ต้นไม้ อีกบักนึงกะอยู่เทิงต้นไม้ เด้

    สามคนนั่งคุยกันเพลิน เสยอยู่ตี้ล่ะ

    บักอยู่เทิงต้นไม้ เหลียวลงมาทางล่าง เห็นหม้อต้มไก่น้ำเดือดปุด ปุด... กะเลยสิฮ้องบอก ให้ซุมอยู่ทางล่างคนต้มไก่ ซั่นดอก เลาฮ้องอย่างแฮงว่า

    ?คน..คน..คน?

    พวกอยู่ทางล่าง ได้ยินคำว่า ?คน? ท่อนั่นล่ะ เข้าใจว่า ?มีคนมา? พากันย่านถืกจับ กะเลย คว่ำหม้อต้มไก่ บับ แล้วกะฟ้าวแล่นหนี สะล่ะล่ะ

    บักอยู่เทิงต้นไม้ เห็นซุมอยู่ทางล่าง แล่นหนี เข้าใจว่า ?มีคนมา? กะเลย ฟ้าวลงต้นไม้ แล่นหนีนำก้นซุมนั้นไป

    ซุมบักสามคน เห็นบักอยู่เทิงต้นไม้แล่นนำก้นมา กะยังเข้าใจว่า ?มีคนมา? กะแฮ่งแล่นบ่หยุด

    คนเทิงเหมิด แล่นหนีไปจนไกล ก๋าว่าบ่มีไผเห็นแล้ว กะเลยหยุดเซาเมื่อย...

    บักอยู่เทิงต้นไม้ กะเลยถามว่า

    ?สูพากันแล่นหนีอีหยัง??

    ?กะแล่นหนีคน นั่นแหล่ว?

    ?กูอยู่เทิงต้นไม้สูงๆ คือบ่เห็นมีไผมา?

    ?กะมึงเป็นคนฮ้องบอกตู ว่า คน คน บ่แมนตี้??

    ?โฮ้ย...หมู่ฮาสูเอ้ย... กูบอกให้สูคนต้มไก่ เด้เดียวเนียะ...?

    ?โอย... สำมาเสียดายต้มไก่แท้ล่ะน้อ.... กูบ่น่างุมหม้อต้มไก่เลย..? พะน๊า...


    ทั้งสี่ขี้ขโมย กะเลยบ่ได้กินต้มไก่จ้อย.... สะล่ะล่ะ.


    [center]พ่อใหญ่ป่วง [/center]
    พ่อเฒ่าหนึ่ง เลาเป็นคนบ่ค่อยรอบคอบ เฮ็ดอีหยังกะบ่ค่อยคือบ้านคือเมืองเขา จนซาวบ้านเอิ่นเลาว่า ?พ่อใหญ่ป่วง? ว่าสั้นเถาะ

    ตอนแลงมื้อหนึ่ง พ่อใหญ่ป่วงเลากะไปประซุมอยู่เฮือนผู้ใหญ่บ้าน หลังเลิกประซุม ผู้ใหญ่บ้านเอิ่นเลามา สั่งงานเลาว่า มื้ออื่นเซ้าให้เลาไปธุระสำคัญบ้านดอนหนองให้แหน่

    ผู้ใหญ่บ้านเว้ายังบ่ทันจบซั้ม เลากะตอบว่า เอ้อ สิไปให้ดอก แล้วกะฟ้าวย่างกลับเฮือน บ่ถามจ้อยว่า ไปธุระอีหยัง ไปหาผู้ใด๋ ฮู้แต่ว่าเป็นธุระสำคัญ... (เลาป่วงบ่ล่ะหมู่เจ้าว่า)

    เลากลับฮอดเฮือน ย่านตื่นบ่ทัน บ่อาบฮอดน้ำ (เลาตั้งใจว่า สิฟ้าวไปแต่เดิกๆ บ้านดอนหนอง มันอยู่ไกลเด้) บอกเมียว่า มื้ออื่นเซ้า สิไปธุระสำคัญบ้านดอนหนอง ให้พ่อผู้ใหญ่แต่เซ้าๆ ให้ยายจัดห่อข้าว เตรียมไว้ให้แหน่ คันยายตื่นก่อน กะอย่าลืมปลุกเด้อ... ว่าซ้าน เลาสั่งเมียไว้ แล้วกะฟ้าวนอน กำลังสิหลับ ได้ยินเสียงเมียบอกว่า นี่เด้อ ห้อข้าว วางอยู่ข้างหมอนเด้อ .. เลากะหลับ

    พอไก่ขันกก เลากะตื่น ย่านไปบ่ทันเฮ็ดธุระ กะพองกัน ฟ้าวถือเอาห่อข้าว แล้วกะห่อใส่ผ้าขาวม้า เอาผูกไว้แอว กำลังสิออกเดินทาง ได้ยินเสียงฟ้าฮ้อง คือจั่งฝนสิตก เลาสิถือเอาฮ่มล่ะว้า แต่ว่ามันมืด เลยถือได้ไม้ฟอยก้านบักพร้าว นั่นแมะ ไปนำ เลาว่าแมนฮ่มนั่นหนา

    ย่างไปได้โดนเติบ พอข่อนสิแจ้ง ฝนกะตกลงมาอีหลี เลาเลยสิกางฮ่ม เอ๋า มันเป็นหยังล่ะหือ มันคือกางบ่ออกล่ะหือ เลาจ่มอยู่ผู้เดียว พอเบิ่งดีๆ เอ้า มันบ่แมนฮ่มตั้วหนิ ฟอยตั้วหนิ เลาจั่งฮู้ ... เลากะเลยฟ้าวแล่นไปเซาฮ่ม อยู่เถียงน้อยข้างทาง เลาเทิงจ่มให้ฝน เทิงป้อยจะของว่า เป็นหยังบ่เบิ่งดีๆ เทิงเลาย่านไปธุระบ่ทันกะพองกัน (จักธุระหยังบุล่ะว้า) พอฝนกำลังเอี้ยน ฟ้ากะแจ้งขึ้นจักหน่อย เลากะสิกินข้าวเซ้าตั้ว บาดทีหนิ...

    แก้ผ้าขาวม้าออกจากแอว เอาห้อข้าวออกมา เอ้า.. มันบัดบ่แมนห่อข้าว มันบัดแมนหมอน หน่วยเลาหมุนมื้อคืน ย่อนว่าเลาฟ้าวโพดฟ้าวโพ เลาถือได้หมอนน้อย ว่าแมนห่อข้าวซั้นตี้... เคียดให้จะของอีก ว่าเป็นหยังบ่เบิ่งดีๆ พะน๊า...

    ฝนตกกะเปียกฝน ข้าวกะบ่ได้กิน ซัมมะซวยแท้น้อมื้อหนิ เลาคิด... พอฝนเอี้ยนดี เลาย่านไปบ่ทันธุระสำคัญ เลยฟ้าวแล่นเอา แล่นเอา เกิบเลาเลยขาดข้างหนึ่ง เลากะคิดว่า กะซางใส่ไปข้างเดียว กะได้เว้ย เลาใส่เกิบข้างเดียวแล่นไป มันกะแล่นบ่ถนัดล่ะตี้ เทิงเต๋พุ่มไม้ เทิงตกหลุม ล้มแล้วล้มอีก บ่ทันโดนเกิบอีกข้างหนึ่งกะขาด เลาเลยเอาทิ้ม บาดตาหนิ บ่ใส่เกิบเด้ แล่นเอาแล่นเอา ปากเลากะจ่มพึมพำๆ ว่า

    ?สวยแล้ว สวยแล้ว ทันธุระสำคัญบ่หนอ ทันบ่หนอ? ...

    เลาบัดเหยียบหนาม เด้ตาฮิหนิ เสียงฮ้อง .. เออะ... เลานั่งลงกับหม่อง ...โธ่ ๆ ๆ ๆ เออะ ๆ ๆ เจ็บคักเจ็บแน่

    เลาถอดหนามออกแล้ว ย่างกะเผกๆ ไปนั่งเซาอยู่ใต้ฮ่มไม้ (ตอนนี้มันสวยเติบแล้วเด้) เทิงเมื่อย เทิงหิวข้าว เทิงเจ็บตีน เลาว่าสินอนเหยียดแอว เซาเมื่อยจักหน่อย ย่อนว่าเลาตื่นแต่เซ้า แต่ไก่ขันกกพุ่น เทิงเมื่อยนำล่ะหวา เลาเลยหลับกรนตอด ๆ ๆ ๆ ..

    พวกเด็กน้อย (กะใหญ่เติบอยู่ดอกหวา) กำลังสิไปหาไล่แย้ ยิงกะปอม ยางมานำทาง ได้ยินเสียงพ่อใหญ่ป่วง กรนตอดๆ อยู่ กะเลยหมั่นไส้ อยากแกล้งเลา เอาหญ้าไปแหย่ฮูดัง เลาคันดัง กะเอามือปัดแหน่ จามแหน่ คือคนละเมอว่าซั่นเถาะ เมือยคักหลายเลยบ่ตื่น... พวกเด็กน้อยเห็นว่า พ่อใหญ่อั่นนี้หลับดีคัก เลยเอามีดโกน โกนผมเลาออกเหมิด.. ปานนั้น เลากะยังบ่ตื่นเด้เดียวหนิ พวกเด็กน้อย โกนแล้วแล้ว กะเก็บเศษผมเลาไปทิ้มหม่องอื่น หัวร่อคักๆ กะไปหายิงกะปอมต่อ

    พ่อใหญ่ป่วง นอนตื่นขึ้น ลุกนั่ง เอามือลูบหัวจะของ ... เลาตกใจอย่างแฮง ขะลาดฮ้องป้อยว่า

    ? ปาดทิโธ แมนผู้ใด๋มันบังอาจ ฉวยโอกาสตอนข้าพเติด นอนหลับเอาหัวมาเปลี่ยนวะ ฮ่วย หัวจะของโล้น จั่งได๋จั่งเอามาเปลี่ยนหัวผู้อื่นไป ปาดโธ นี่มันหัวโล้นไผวะ?

    เลาคิดว่า "มื้อนี้ซวยมาตั้งแต่เซ้า บ่ไหว บ่ไหว บ่ปง บ่ไปแม้นดอก ธุระสำคัญหนิ เฮ้ย เสียอันใด๋กะบ่ท่อเสียหัวเด้อ ธรรมดาล่ะหวา หัวดีๆ หัวงามๆ ผู้ใด๋กะอยากได้ เฮาบ่น่าประมาทเลย..." เลาเลยตัดสินใจเดินทางกลับเฮือนเลา

    พอกลับมาฮอดเฮือน เมียเลาออกไปเก็บมอนอยู่สวน เลาหิวข้าวแฮง เข้าไปในครัว นั่งกินข้าวบ่ามๆ ตอนที่เลากำลังกินแซบๆ อยู่นั่นล่ะ เมียเลากลับจากเก็บมอน ได้ยินเสียซ้อน เสียงถ้วยป่องแป่ง ป่องแป่ง ว่าแมนหมาขึ้นเฮือนมาลักกินข้าว กะเลยฮ้องด่าว่า

    ? ฮ่วย แมนหมาโตใด๋ มาลักกินข้าวกู เดี๋ยวสิเอาค้อน เมาะหัวมันจักบาดกะหนา? แม่ใหญ่เลาถือได้ไม้คาน สิเข้าไปตีหมา

    ? เดี๋ยวๆ ยาย ข้อยเอง ข้อยเอง เจ้าจำข้อยบ่ได้ติ นี่ข้อยพ่อใหญ่ป่วงผัวเจ้าเด้อ อั่นที่เจ้าเห็นโล้นๆ หนิ บ่แมนหัวข้อยเด้อ จักวะหัวผู้ใด๋บุ๊ ข้อยนอนหลับ มันหลอยเอาหัวข้อยไป เดี๋ยวข้อยสิฟ้าวกินข้าว แล้วสิฟ้าวไปนำหาหัวข้อยคืน ก่อนที่บักเจ้าของหัวโล้นนี่ มันสิหนีไป

    [center]แม่ใหญ่ลาไอติมหลอด [/center]


    แม่ใหญ่ลา เลาเป็นคนบ้านดอนหนอง (บ้านดอนหนองอีกแล้ว) เลากะเฒ่าเติบแล้วเนาะ เลยบ่ค่อยทันสมัย บ่ค่อยฮู้เรื่องสมัยใหม่ อีหยังนำเขาดอก

    มื้อหนึ่ง แม่ใหญ่ลาเลาไปตลาด เอาไหมไปขาย ตลาดมันอยู่ไกล เลาเอากะติบข้าวไปนำเด้ คันสิซื้อข้าวเขากิน กะเสียดายเงินเนาะ พอขายไหมได้เงินแล้ว เลากะมานั่งถ่ารถ สิเมือบ้าน ว่าซั่นเถาะ กินข้าวไปนำ ถ่าไปนำนั่นล่ะหวา กินข้าวอิ่มแล้ว เลาอยากกินของหวาน เห็นเขาขายไอติมหลอด อยู่แถวๆ นั่น กะเลยลองซื้อกิน มันกะหวานแซบดี มีไนบักถั่วพร้อม พุ่นล่ะแหม

    เลาแซบ เลยคิดฮอดหลานอยู่บ้าน อยากให้หลานได้กินนำ ว่าซั่นเถาะ กะเลยไปซื้ออีกหลอดหนึ่ง เอาใส่ไว้ในก่องข้าว รถกะสิออกพอดี เลาขึ้นรถ ไปนั่งอยู่หม่องใกล้ๆ โชว์เฟอร์พุ่นเด้ ย่านขับเลยบ้านดอนหนองนั่นหนา

    พอฮอดบ้าน จ่ายค่าโดยสาร ลงรถแล้ว เลาฟ้าวไปหาหลาน สิเอาไอติมหลอดไปอวดหลานล่ะตี้ เลาเปิดก่องข้าวออก เห็นแต่ ไม้กับไนบักถั่ว เลาสูนว่ะสั่น ป้อยนำหลังโชว์เฟอร์ว่า

    ? บักฮาโชว์เฟอร์เอ้ย... หลอยกินไอติมหลอดหลานกู เหลือไว้แต่ไม้กับไนบักถั่ว โธๆๆๆๆ?

    ? โชว์เฟอร์มันกะโง่เนาะ ไนบักถั่วแซบ ๆ บัดบ่กิน ? ...

    พะนะว่า..แม๋....เหอะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (เสียงหัวเด้อนิ)

    [center]You have some garyin [/center] ?


    ลุงมากับลุงสี เลาไปเฮ็ดงานอยู่ประเทศนอก จักวะงานอีหยังบุ๊ล่ะว้า อยู่หลายปีเติบ กะพอเว้าภาษาฝรั่งได้จักหน่อย จั่งคำว่า ไอ ยู กุดมอนิ่ง พวกนี้ล่ะ

    อยู่มาโดนเติบ เลากลับมายามบ้านเด้ ปกติแล้วลุงมากับลุงสี คันเลาอยู่กันสองคน สิเว้าภาษาอีสานกัน พอกลับมายามบ้าน กะอยากอวดนั่นหนา ว่าจะของเว้าภาษาฝาหรั่งได้ พออยู่ต่อหน้าผู้อื่น เลากะสิพยายามเว้าภาษาฝาหรั่งกันเด้

    บ่ายมื้อหนึ่ง ชาวบ้านกะมาโฮมมาตุ้ม มาถามข่าว ถามคราวนั่นล่ะ

    ลุงมากะเลยถามลุงสีว่า

    ? You have some garyin?? ( ยู แฮพ ซัม กายิ้น ? )

    ? No, I talling.? ( โน, ไอ แทวลิ้ง ) ลุงสีตอบ

    ? Where you talling?? ( แว ยู แทวลิ้ง ? )

    ? I talling at kaomapon.? ( ไอ แทวลิ้ง แอท ค้าวมะโพ่น ) พะนะ ลุงสีเลาว่า

    ตอนแรกๆ ชาวบ้านกะพากันงึด พากันออนซอนแท้ๆ เด้ว่า ลุงมากับลุงสี คือมาเก่งแท้ว้า ป้าด เว้าภาษาฝาหรั่งได้ โฮ้ เก่งคัก เก่งคัก

    พอฟังมาฮอด ? ค้าวมะโพ่น ? กะพากันสงสัยว่า ? โอ ภาษาฝาหรั่ง สำเนียงมันคือแปล่งๆ ว้า? กะเลยถามเอาความฮู้ให้เลาแปลให้ฟัง ลุงสีกับลุงมาเลยแปลให้ฟังว่า

    ? ยู แฮพ ซัม กายิ้น? ? กะหมายเถิง ? เจ้ามีกิ้นยาบ่ ? ?

    ? โน, ไอ แทวลิ้ง ? กะคือ ? บ่, ข้อยทิ้งแล้ว ?

    ? แว ยู แทวลิ้ง ? ? กะคือ ? เจ้าทิ้งหม่องได๋ ?

    ? ไอ แทวลิ้ง แอท ค้าวมะโพ่น ? หมายความว่า ? ข้อย ทิ้งที่โคนมะพร้าว?

    เข้าใจแล้วไป่ พะนะว่า



    โอ้ย...ลุงสีกับลุงมา เอ้ย เอา คำผวน มาหลอกตั๋วชาวบ้านกะเป็นน้อ เจ้ากะดาย


    สองเสี่ยวเบิ่งหมอลำ
    มีเสี่ยวกันสองคนเด้

    ผู้หนึ่งเป็นคนปกติธรรมดาหนิล่ะ แต่เสียอย่างเดียว ขาหล่อย ย่างเองบ่ได้ ต้องขี่หลังขี่คอผู้อื่นไป (ปกติธรรมดาหม่องได๋ล่ะ่หือ?)

    อีกผู้หนึ่ง ตากะบอด หูกะตึงๆ จักหน่อย คันบ่เว้าแฮงๆ ใกล้ๆ กะบ่ได้ยิน ว่าซั่นเถาะ แต่ว่าขาเลาดีย่างเองได้ คันมีผู้บอกทาง

    สองคนนี้ กะมีข้อดีข้อด้อย ของจะของเองเนาะ พอมาเป็นเสี่ยวกัน ต่างคนกะต่างเพิงพาอาศัยกัน กะเลยจำเป็นต้องไปไสมาไสนำกัน ปานกล้วยฝีแฝด พุ่นล่ะแหม๋

    บักบอดสิเป็นคนย่าง ตามทางที่บักหล่อยบอก ฝ่ายบักหล่อย กะขี่คอหรือฮ่าลังเทื่อ กะขี่หลังบักบอดไป เห็นบักหล่อย กะต้องมีบักบอด เห็นบักบอด กะต้องมีบักหล่อย ว่าซั่นเถาะ คนเขาเลยเอิ่นว่าเสี่ยวกัน อีหลีแล้วสองคนนี้ บ่ได้ผูกเสี่ยวกันดอก

    มื้อหนึ่ง มีหมอลำ มางันบุญแจกข้าวอยู่บ้านใกล้ๆ กันเด้ สองเสี่ยว ฮู้ข่าว กะซวนกันไปเบิ่ง ไปฟังลำ บักบอด ย่านคนฮู้ว่าจะของตาบอด กะใส่แว่นตาดำพุ่นเด้ ไปฮอดแล้ว กะพากันไปนั่งอยู่หน้าฮ้านหมอลำ เตรียมท่าเบิ่งหมอลำอย่างคัก

    บักบอด กะบอกบักหล่อยว่า

    ? เสี่ยวๆ คันฮอดหม่องหัว ให้ค็วกแน่เด้อ กูสิได้หัวนำ?

    ? ได้ ได้ คันฮอดหม่องหัว กูสิค็วกดอก เตรียมท่าหัวโลด พอกูค็วกปั๊บ มึงกะหัวโลดเด้อ?

    สองเสี่ยว นัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว กะนั่งท่าฟังลำ

    พอหมอลำมา กะลำไปเรื่อยๆ หมอลำคณะนี้ กะลำดีคัก ลำม่วนคัก มุขตลกกะหลายคัก บักหล่อยกะคาแต่ม่วน คาแต่หัว จนลืมค็วกบักบอด

    บักบอดเอง กะเหลียวบ่เห็นเนาะ เทิงหูกะตึงๆ ฟังไกลๆ บ่ฮู้เรื่อง นั่งคองท่าให้หมู่ค็วก สิได้หัวนำเขานั่นหนา คองแล้วกะคองอีก บักหล่อยกะบ่ค็วกจ๊ากเทื่อ

    ? เอ.. ฮึว่าหมอลำลำบ่ม่วน ลำบ่ตลกหว่า ? บักบอดคึดในใจเนาะ

    ผู้อื่น กะคือสิสงสัยอยู่ดอกหว๋า ว่า หมู่เขาหัวแตกซวดๆ บักอั่นนี่ ผู้ใส่แว่นตาดำ ผัดนั่งเสย เส้นเลิ่กคักน้อ บักอั่นนี่...

    เลาบ่ได้เส้นเลิ่กดอก เลาบ่ได้ยิน เลาเหลี่ยวบ่เห็น

    บักบอดคองท่าหัว คองท่าให้หมู่ค็วก จนซอดแจ้งจ่างป่าง จนหมอลำลำจบพุ่นน่ะ เลาอดทนคักยุเด้ สิหลับกะบ่กล้าหลับ ย่านตื่นมาหัวบ่ทัน พะนะว๊า พะนะว่า

    บักหล่อย กะหัวเอ้าหัวเอา ลืมค็วกหมู่ พอหมอลำเลิก ชาวบ้านพากันลุกกลับบ้าน บักหล่อยเลยเอามือค็วกบักบอด สิซวนกลับบ้านว่าซั่นเถาะ

    บักบอดเข้าใจว่า ฮอดหม่องหัวแล้ว กะหัวเอาวะสั่น

    บักหล่อย กะค็วกต่อ พยายามซวนกลับบ้าน

    ? เฮ่ย..เฮ่ย..ลุก ลุก กลับบ้าน กลับบ้าน ?

    บักบอดแฮงหัวคัก หัวแฮงก่อเก่า .... แฮงค็วก แฮงหัว..... แฮงค็วกแฮง แฮงหัวแฮง

    ไทบ้านไทเมือง กะพากันหันมาเหลียวเบิ่งบักบอด

    ? เอ..บักอั่นนี้ มันป่วงบ้อ ตอนหมอลำตลก ผัดบ่หัว ผัดมาหัวเอาตอนนี้.. มันเส้นเยิ่นบ้อ?

    บักหล่อย กะอยากอายคน กะเลยฝ่ามือฟาด ปัวะ !!! ใส่บั้งหู จนบักบอดหงายหลังท่วนวะหนึ่ง แล้วกะฮ้องแฮงๆ ใกล้ๆ หูว่า

    ? เซาหัวเดียวนี่ .. หมอลำเลิกแล้ว .. พากูกลับบ้าน? .............

    หมู่เจ้าทั้งหลาย อ่านฮอดหม่องหัว กะหัวแหน่ล่ะ บ่ต้องท่าให้ข้อยค็วกเด้อ หัวเอาเองโลดเด้อ

    พ่อเฒ่าเลือกลูกเขย



    ย่อนว่าสาวตื๋อ เลากะคนหน้าตาไคแหน่เนาะ มีผู้บ่าวมาม่ายหลายคนอยู่ ผู้บ่าวบ้านเดียวกันนำ บ้านอื่นนำ บ่าวกึ่มกะผู้หนึ่งในหนั่นล่ะหว๋า

    พ่อของสาวตื๋อ เห็นว่าเถิงเวลาแล้วที่สิซ่อยลูกสาวเลือกคู่ กะบอกกับลูกสาวว่า

    ? พ่ออยากได้ลูกเขยที่ขยันขันแข็ง เอาการเอางาน มาซ่อยพ่อเฮ็ดไฮ่เฮ็ดนา เด้ลูกเอ้ย พ่อสิซ่อยเบิ่งให้?

    ? แล้วสิเบิ่งจั่งได๋ล่ะพ่อ จั่งสิฮู้ว่า ผู้ได๋เป็นคนขยันขันแข็ง เอาการเอางาน? สาวตื๋อถามพ่อ

    ? โอ้ย..มันสิเบิ่งยากหยัง ผู้ได๋ขยันเฮ็ดงาน หนักเอาเบาสู้ แค่บายมือกะฮู้แล้ว มือมันสิ หยาๆ ด้านๆ?

    แล้วพ่อกะสั่งสาวตื๋อ ให้บอกพวกผู้บ่าว ที่มาเล่นนำซุคน ว่าพ่อสิเลือกลูกเขย ในมื้อนั่นมื้อนี้

    นัดกันเรียบร้อย แล้วกะเถิงมื้อนัด ผู้บ่าวสาวตื๋อ กะมาซุคนเด้

    ฝ่ายบ่าวกึ่ม เลากะฉลาด เอามือปั้นข้าวเหนียวที่มันแฉะๆ เหนียวๆ ให้ข้าวเหนียวติดมือนั่นหนา แล้วกะปล่อยให้มันแห้ง เตรียมโตไว้ ท่าให้พ่อสาวตื๋อเลือกเต็มที่

    พ่อสาวตื๋อ กะเอิ้นเข้าไปทีล่ะคนๆ บายมือแล้วบายมืออีก กะจดจำไว้ว่า มือผู้ได๋ หยากว่าผู้อื่น บายไปบายมา กะมาเถิงคิวของบ่าวกึ่มเด้ อีตาทีเนี่ย

    บ่าวกึ่มเด่มือขวาเข้าไป พ่อสาวตื๋อบายเบิ่ง

    ? โอ้.. มือบักอั่นนี้ หยาดีคักเว่ย ? เลาคึดย่องในใจ

    ? ไส ลองเอาข้างซ้ายมาเบิ่งดู้ ?

    บ่าวกึ่มกะเด่ข้างซ้ายเข้าไป พ่อสาวกึ่มบายแล้ว

    ? อืม..มือบักอั่นนี้ หยาดีคัก หยาคักก่อของผู้อื่นที่ผ่านมา? เลาคึด แล้วกะจำไว้

    พอบายเบิ่ง จนครบเหมิดซุคน พ่อสาวตื๋อ กะออกมายืนประกาศ ให้ฮู้ทั่วกันว่า

    ? พ่ออยากได้ลูกเขยที่ขยันขันแข็ง เอาการเอางาน มาซ่อยพ่อเฮ็ดงานเด้อ มือของคนที่หยาที่สุด กะคือมือของคน ที่ขยันเฮ็ดงานที่สุด แล้วพ่อกะได้บายเบิ่งมือ ของซุคนแล้ว มือของบัก.......

    บักกึ่ม ... หยาที่สุด ดังนั้น พ่อขอตัดสินแล้วกะเลือก บักกึ่ม มาเป็นลูกเขยของพ่อ?

    บ่าวกึ่มกะดีใจจ้าวๆ นั่นแหล่ว

    คันบ่ใช้แผนข้าวเหนียวทามือ สงสัยบ่าวกึ่มตกกระป๋องคักๆ เพราะว่ามือมันบ่ได้หยาเลย

    นี่ล่ะ พ่อเฒ่า กะเริ่มเสียรู้ลูกเขยตั้งแต่ทีแรก เสียรู้ไปเรื่อยๆ คือจั่งนิทานเรื่องพ่อเฒ่ากับลูกเขยนั่นล่ะ



  2. #2
    pmr2510
    Guest

    Re: นิทานก้อมเรื่องต่างๆ

    เอา เซิ้งบั้งไฟ มาฝากครับ ถ้ามักกะให่ซื้อไปฟังเอาเด้อ ถ้าบ่อฮู่ว่าสิซื้อหม่องได๋ ส่งเมล์ไปเด้อ pmr2510@thai.com

  3. #3
    pmr2510
    Guest

    Re: นิทานก้อมเรื่องต่างๆ

    มีนิทานก้อมอีกบ่อครับ...ม่วนหลาย ผมสอนเด็กน้อยอยู่กรุงเทพฯ ผมเล่าให้พวกเขาฟัง..พากันหัวร่ออุจจาระแตก..อุจจาระแตนครับ...คือว่าเด็กน้อยหมู่นั้นกะลูกคนอีสานบ้านเฮาส่วนใหญ่ครับ..ครูอัมพวันศึกษา

  4. #4
    hot
    Guest

    Re: นิทานก้อมเรื่องต่างๆ

    มีอญู่หลายเรื่องครับ เรื่องตลกกะมีเรื่องเป็นตาขี่เดียจกะมี และผมมี วีซีดีประกอบภาพนำ ถ่าสนใจกะติดต่อได้เด้อ บ่อคิดค่าหยังดอก ผมอยากสนับสนุน ส่งที่อยู่มาที่ 76/5
    ต.โนนสุวรรณ อ.โนนสุวรรณ จ.บุรีรัมย์ 31110 เด้อ

  5. #5
    AUSTIN
    Guest

    Re: นิทานก้อมเรื่องต่างๆ

    มีนิทานก้อมมาฝากคับ
    ซื่อเรื่อง ยาหายโต
    มีเด็กน้อยขี่มึนคนหนึ่งซื่อว่า บักกิ้น
    มื่อหนึ่งบักกิ้นคิดแผนสิต้มคนเล่น มันกะเลยเอาหม้อต้มยามาทำท่านั่งต้มยาอยู่ปากทางเข้าหมู่บ้าน
    พอดี มีอ้ายทิดคำศรีย่างผ่านมาพอดี
    บักกิ้นสบโอกาส เพราะมันเห็นว่าทิดคำศรืลาวเป็นคนซื่อ
    ทิดคำศรีกะเลยถามบักกิ้น
    กิ้น เฮ็ดหยังวะ
    ต้มยาวิเศษตั่วอ้าย บักกิ้นตอบ
    ยาหยังวะยาวิเศษ
    ยาหายโตอ้าย
    อย่ามาหาตั๋วกันเด้อ
    อีหลีอ้าย คันบ่เซื่อเจ้ากะลองเบิ่ง
    แล้วทิดคำศรีก็ตกหลุมพรางบักกิ้น หยิบยามาซดหนึ่งซ้อน
    บักกิ้นได้ที่ ทำท่าตกใจ ฮ้องบอกไปว่า
    โฮอ้ายทิดหัวเจ้าหายไปไสข่อยเหลียวเห็นแต่โตเจ้า
    ทิดคำศรีนึกว่ายาได้ผล กะเลยซดยาจนหมดหม่อ
    บักกิ้นแห่งทำท่าตกใจแฮง ฮ้องไปว่า
    ป้าดอ้ายทิด โตเจ้าหายไปเบิดเลย เหลียวเห็นแต่เสื่อผ่า คันเจ้าถอดเสื่อผ่าออกต้องบ่มีไผเหลียวเห็นเจ้าแน่เลย
    ทิดคำศรีได้ใจ คิดว่าสิหายโตเข้าไปหยอกคนในหมู่บ้าน ลาวกะเลยย่างยิ้มเข้าบ้านอย่างสบายใจ
    ระหว่างที่ย่างเข้าหมู่บ้านลาวกะสังเกตเห็นคนเหลียวเบิ่งแล้วกะหัวเราะ แต่กะยังบ่เอะใจ
    จนมาพ่อกับเอื่อยไก่น้อย ฮ้องถามว่า อ้ายทิดเจ้าเป็นบ้าหยังจั่งมาย่างป๋า...จั่งซี้
    ทิดคำศรีว่าแม่นเอื้อยไก่ลักไก่ลาว กะเลยบอกไปว่า พู่นน่ะๆ เว่าปานเห็นเขาเด้เดี่ยวนิ ว่ะซ้านพี่น้อง

  6. #6
    konbannhong
    Guest

    Re: นิทานก้อมเรื่องต่างๆ

    ....ว่าสิมาฟัง มีแต่ให้อ่านบ่ไหว ตาลายครับ อ่านบ่จบครับ.....อิอิอิ.....

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •