?รอ?
โดย ?เฌอเชลง?
...ลมสะบัดพัดวนลิ่วทิวไม้ไหว
ฝนห่าใหญ่ทำท่าจะมาถึง
หอบเมฆเท่าตั้งเค้ารวบรวมดึง
น่าสะพรึงมืดพื้นปฐพี

....เมฆลอยเลื่อนเคลื่อนย้ายบนปลายฟ้า
ลอยลมพาหอบฝนฤดูนี่
เหมือนน้ำท่าน่านาดูเหมือนดี
ถึงบ่งชี้ปลุกปั่นขวัญชาวนา

.....ทั่วพิภพเงาเมฆบังมืดมิด
ครึ้มสนิทเมฆปกคลุมแน่นหนา
ไม่นานนักเม็ดฝนหล่นรินมา
จากฟากฟ้าให้ชาวนาตั้งตาคอย

......เป็นครั้งแรกดินผืนนี้ที่โดนฝน
โรยรินหล่นชโลมดินถิ่นปลูกสอย
วันก่อนเก่าเฝ้ามองฟ้าตาเหม่อลอย
ตาระห้อยรอเม็ดฝนหล่นพรมดิน

.......ใจแย้มบานสราญชื่นยิ้มอีกครั้ง
ตั้งความหวังหลังผลิตหนี้คงสิ้น
อีกส่วนหนึ่งเก็บหอมออมไว้กิน
ถ้วนถี่จินต์นิตย์ขอ ?คำพอเพียง?