ฮักเขาหลายอยากอายเว้า

[บ่าวโจ่โล่]

ฮักเขาหลาย อยากอายเว้า ซ่างลูโตนโตเฮา คิดนำเขาอยู่อ้ำล่ำ
เจ้ากะมาซ่างทำ เห็นเป็นคนรักง่าย ว่าชายโง่แท้บ่นาง
บ่เหลือโตนกันบ้าง เทิดทูญรักเต็มอุรา คือจั่งผงบังตา เขามาตั๋วบ่เห็นจ้อย
มีแต่คอยตามใจเจ้า ผู้ได๋เว้าอ้ายบ่ว่า บ่เคยคิดหัวซา เขาอิจฉาแท้ ๆ ซังซ้ำว่าบ่ดี
เหลือแต่ความป่นปี้ ลวงพี่ให้เวียนหัว เห็นกรงจักรเป็นคือบัว ย่อนเชื่อคำเจ้าลวงล่อ

[ตะวันนา]

นั่งรถเมล์สาย25..........นั่งข้างหน้าริมหน้าต่าง
สายตาทอดริมทาง.......แต่ใจนางคิดก้ำ...ฮ่ำฮอนอ้ายผู้อยู่ไกล

นั่งรถเมล์เกือบสุดสาย...ปลุกหัวใจให้ฟ้าวตื่น
หัวใจนางสะอื้น....ตื่นจากฝันถึงอ้าย..บัดลงป้าย..กะแม่นหลง...ซั่นแหล่วววว

เป็นปานนั้นน๊อใจนี้.....จากเคยดีเป็นบ้าป่วง
ย้อนว่าคิดฮอดห่วง.......เถิงคำเว่าของอ้าย...ลงผิดป้ายอายเจ้าของ...เด๊น๊อ.....

อยากอายหลายเด๊นางหล่า...ย้านเพิ่นว่าเป็นบ้าหลาย
ย้อนความคิดฮอดชาย...เฮ็ดอันได๋กะคิดพ้อ....บ่เคยจ้อไปบ่อนได๋

เป็นจั่งได๋น๊อทางนั้น.....คิดถึงฉันอยู่หรือบ่
หรือว่าเพิ่นไปนั่งจ่อ..จ้อสาวได๋อยู่ล่ะอ้าย...บ่เห็นม่ายแม่นมาหา......

[บ่าวโจ่โล่]

นั่งรถเมล์ไปไสหล้า สายยี่สิบห้าไปไสน่อ
เห็นเจ้านั่งค้อม้อ ใจลอยล่องล่วงละเมอ
ย่านเจ้าเผลอหลงป้าย แนวพี่ชายอยากถามเบิ่ง
หรือว่าบ่ทันเถิง ไปสะกิดสิว่าบ้า "ฉันรู้น่า ไม่ต้องแซว"
กะบ่ฮู้นำแหล่ว จักลงไส อยากไปส่ง แล่นสุดสายหัวลำโพง
กะสุดป้ายท่อนี้ เห็นทีข่อย สิสั่งลา ท่อนแหลว....ไปต่อรถไฟก่อนเด้อ