ตะวันลอยกลางฟ้าเวลานี้
สาดแสงสีไอแดดที่แผดเผา
ย่างกายใกล้คลืบคลานป่านเป็นเงา
เพื่อรุมเร้าไล่หนาวเหน็บให้จางไป....
.
ฤดูกาลแห่งเหมันต์เลยผ่านสิ้น
ผื่นแผ่นดินเหือดแห้งแล้งคลานใกล้
แดดรุมเผา...เหมือนเปลวสุมลุกเป็นไฟ
โลมรันไหม้..ถั่งโถมฤดู..กาล?
กำด้ามเสียม..เมียมลื่นเดินระล่อง
จะเดินท่องท้องทุ่งนาหาอาหาร
หากบเขียดขุดปูนามารับประทาน
มือกำกร้านต้านเสียมขุดหาปู
แหงนมองฟ้าเหงื่อเม็ดโตเกลื่นเต็มหน้า
บ่นแกมด่าเทวดา....น่าอดสู
เหมื่อนกั่นแกล้งให้ความแล้งลงพรมปู
แล้งน่าดูดินละแหง..หญ้าแห้งตาย...
Bookmarks