ขอฝากนำคำคิดฮอด มาหยอดไว้ให้อ่านทวน ให้ยิ้มสวนบัดอ่านแล้ว ถึงน้องแก้วที่ห่วงหา
คำวาจาบ่หวานจ้อย แต่ใจคอยคิดฮอดเผิ่น แม่นทางอ้ายสิห่างเหิน แต่ทางเดินความคิดฮอด บ่เคยจอดอยู่หว่างทาง
ให้คิดฮอดกันบ้าง จากคำบ่นคนทางไกล หากมื้อได๋บ่เห็นเขียน กะแม่นเวียนนำความอยาก
คืออยากปากอยากเว้า ฝากถึงเขาที่คิดต่อ เป็นจั่งได๋แท้น่อ มื้อบ่ได้เห็นเจ้า หัวใจเศร้าแม่นหม่นหมอง
เป็นจั่งคลองคอยน้ำ คือฟ้าครามขาดเมฆหม่น มีแต่ความสับสน มาย่างวนในใจอ้าย มันเป็นฮ่ายคักอี่หลี
ดวงชีวีของอ้าย มื้อเดือนหงายหรือฟ้าหม่น ยังคิดฮอดคนบางคน จนได้ออกปากเว้า ว่ามีเจ้าแม่นผู้เดียว นางเอ๊ย
Bookmarks