นี่กะผญา

[chai33]

ฝนตกย้อยฮำใบตองครั่ง คันสิเอิ้นสั่งชู้เฮือสิหล้มเคิ่งวัง คันสิเหลียวหลังรื้อคืนมาหาอุ่น ย้านแต่บุญบ่พร้อมกลางน้ำสิจุ่มจม

ฝนตกยังฮู้เอื้อนเดือนหงายยังฮู้มืด บาดอ้ายมักน้องสังมาเอื้อนอิ่มบ่เป็น

[โป้ยก่าย]

อุกมโนในเนื้อ หนาวทางในคือไข้สั้น สารพันแล่นหุ้ม กุมกั้งอยู่ว่างใจ
อันคนฮักหวังสิได้ ผัดลาไลไกลห่าง เหมิดหนทางได้นั่งโอ้ มโนม้อยเมื่อยใจ
แสนสิทรมานฮ้าย ทางกายกะหมองหม่น สาระวนป่วงบ้า เป็นหน้าหน่ายสะอางค์
ย้อนใจคนมาเพม้าง มันเลยต่างทางหัวใจ เหมิดอาลัยบ่หวลคิด ฮ่ำคนิงคือเค้า
คือบ่สมความเว้า แนวเคยจาแต่คราวก่อน บ่ออนซอนวาทเว้า คือเค้าแต่หลังแท้น้อ นางเอย.

[โป้ยก่าย]

จิตกระสันต์แสนเศร้า โสกากลั้นโศก โลกความเหงามาแล่นกุ่ม กุมกั้งอยู่ว่างใจ
ย้อนว่าอยากอยู่ใกล้ ใจเลยห่วงพวงหา ในอุราหวลคิด ฮ่ำคนิงแต่นำเจ้า
บ่มีเบาพอน้อย หัวใจลอยอยู่นำอุ่น ทูลหัวนางนาดหล้า คิดนำอ้ายแน่บ่น้อ
อันหน่วยใจซ่างมาโพดกะด้อ ย้อนหลงมักนางหลาย ย่านแต่ตายบ่มีเหลือ มาฮักหลายแท้น้อนางเอย

[สาวบ้านนา]

โอ๊ย อ้ายเอ่ย มักจังดายมะสิมักคักมักแหน๋ บ่หัวใจไว่เผือ่ไผ๋แหน๋บ๊อ

อยูไกลปานใด่น้องกะฮักคือเก่า ขอเพียงชายใจหมั่นเตื้องต่อนางน้อง

นอนหลับหยามใด กะสิส่งใจไปหา ฮักน้องบ่ต้องฮักหลาย

ให้ฮักหน่อยเดียว แต่ฮักด่นๆ คาหมั่นคงน้อ เอ้า อ้ายเอ้ย

[โป้ยก่าย]

สายัณห์ย่างชินกรกำลังเคลื่อน พวมสิเลื่อมลับไม้คงกว้างทั่วพนา
บนท้องฟ้าทางก้ำฝ่ายตะเว็นตก ทางทิศหรดีแม่นทีวังน้ำ
ฝูงวิหกบินข้ามคืนฮังยามค่ำ เมฆสีดำแสดเข้มเหลืองอร่ามแจ่มใส
ดวงดอกไม้มาลัยบานก้านก่อง ยามเมื่อลมต่อยต้องขจรจี้กลิ่นหอม
ในมโนนึกน้อมนางนาดจอมแพง ยามเมื่อแสงทองลับฮ่ำคนิงแต่นำน้อง
ปองแปลงสร้างหวังนางเคียงคู่ ผลาบุญส่งยู้ให้ซูซ้อนหม่อมพนาง นี่แหล่ว