เรื่องของบุญกองหด (สรงน้ำพระ) ประเพณีอิสาน

[บ่าวโจ่โล่]

บุญกองหด รดน้ำ โบราญว่า "เถราพิเศก"
เอนกนำ ค้ำจุน บุญเดือนห้า พากันเอิ้น
เพื่อสรรเสริญ พระคุณท่าน สม-มะ-ณะ พระศึกษา
คือ-สม-มา คุณ-นะ-วุติ คือเพิ่นจบ เอามนต์น้อย
พร้อมทั้งมนต์ กลางซ้อย สัท-ทรา ปาฎิโมกข์
เพื่อดำรงค์ คงหมั่น ในด้าน พุท-ธะ-ศาส-สะ-หนา
ชื่อ สมณศักดิ์ (สม-มา-นะ-ศักดิ์) ท่าน ได้จาก การบวช
แบ่งเป็นหมวด ทั้งสอง ซ่อยกันมอง เอาเด้อท่าน
หากว่าบวช เป็นเณรนั้น ท่านให้เอิ้น ว่าจัว
บัดว่าจัว สึกออกมา ให้ว่าเซียง เอาเด้อท่าน (เช่น เซียงน้อย เป็นตัวอย่าง)
หมวดที่สอง ว่านั้น คันบวชพระ เอิ้นเจ้าหัว
เทื่อเจ้าหัว สึกมา ให้ว่าทิด เอาเด้อท่าน (เช่น ทิดคำศรี เป็นตัวอย่าง ที่ดี)
เมื่อพระหด ครั้งแรก พากันเอิ้น ว่าสำเด็จ
เมื่อบวชเสร็จ สึกมา ให้เอิ้นจารย์ เอาเด้อท่าน
หากพระหด ครั้งสองนั้น พากันเอิ้น กันว่าชา
แต่ถ้าสึก ออกมา เอิ้นจารย์ชา เอาเด้อท่าน
ถ้าได้หด ครั้งสามนั้น พากันเอิ้น ว่าญาครู
สึกออกมา เบิ่งดู๋ เอิ้นญาครู เอาเด้อท่าน
ถ้าแม่นหด ครั้งสี่นั้น ให้เอิ้นพระ ว่าญาท่าน
แต่ถ้าหาญ สึกมา เอิ้นจารย์ท่าน เอาเด้อท่าน
ส่วนหดกลาย จากนั้น ในตำรา บ่เอื้อนเอ่ย
หากไผมีเฉลย ขอให้บอก หมู่บ้าง เป็นทานได้ แบ่งวิชา