แค่จินตนาว่าพบก็อบอุ่น
หวานละมุนตรึงใจใคร่ฝากฝัน
ฟังสำเนียงเสียงแผ่วแล้วผูกพัน
แค่...รู้จักสั้นสั้น...แต่มั่นใจ
คอยจดจำคำออดจนกอดหมอน
มอบอาทรคิดถึงจะขึ้งไหม
ลมรักหวานผ่านฟ้ามาแสนไกล
ซาบซึ้งในลมปาก....อยากพันธนา
มิรู้ใจตัวเองเร่งค้นหา?..
อารมณ์กล้ารักแน่นดังแผ่นผา
ยินซ้ำซ้ำคำตอบใจมอบมา
?รักเท่าฟ้า เท่าชีวิต? ผิดไหมเธอ?
รู้สึกมีมิง่ายได้รู้จัก
แต่ความรักล้นใจใคร่เสนอ
ฝากอักษรอ้อนออดพรอดบำเรอ
ยากพบเจอยังฝากฟ้าหาคนดี
รักละมุนแสนอุ่นใจไม่หนาวฝน
ห่วงใยคนคนหนึ่งคิดถึงถี่
มองสายฝนหล่นร่วงห่วงทุกที
ป่านฉะนี้สุข-ร้าว อุ่น-หนาว-ร้อน
มิใช่เผลอ...เธอกับฉันนั่นคือรัก
ซึ้งประจักษ์หัวใจยากไถ่ถอน
รู้สึกหวงห่วงหาและอาทร
เหมือนละครรักน้ำเน่า..เราสองคน
อ้างข้อความนี้
Bookmarks