วาทะกวี...สุรา

[เซียนเมา]

อนิจจา...ตัวข้านี้ชอบกินเหล้า
กินจนเมาให้ลืมกลุ้มที่สุมหัว
เพราะตัวข้าไร้ใครรักมาพันพัว
ก็ข้าตัวคนเดียว เที่ยวหยำเป
:b-b

[บ่าวน้ำพอง]

ถึงเมาเหล้าแต่เราไม่เมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดฉไหน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจสิเป็นประจำทุกค่ำคืน

แม่นบ้พี่น้อง

[เซียนเมา]

โอ้สุรานี่แหละที่เป็นเหตุ
เกิดอาเพศษ์กับตนทุกสถาน
ทั้งหน้าที่ความรักและการงาน
ทรมานสับสนและวนเวียน:b-b