ผญาเกี่ยวกับการถ่อมตน การรู้จักประมาณ
"ครั้นเจ้าได้ขี่ช้าง อย่าลืมหมู่หมูหมา
ห่าขโมยมาเฮือน สิเห่าหอนให้มันย้าน
บัดห่ากวางฟานเต้น ตามทางสิได้ไล่
บัดห่าได้ต่อนซิ้น ยังสิได้อ่าวคุณ"
"ฮู้ว่าบุญโตหน่อย สมภารโตมันต่ำ
ตัวกะต่ำเตี้ย หลบลี้อยู่เดียว"
"เฮาเป็นศิษย์ควรฮู้ บูชาครูผู้สอนสั่ง
เฮ็ดตามคำบอกไว้ ศิษย์สิได้ฮุ้งเฮือง"
"เฮาผู้น้อย ให้ค่อยเพียรถาม
คนสิงาม หย้อนความอ่อนน้อม
คิดอ้อมป้อม บ่มีไผชม"
ผญาเกี่ยวกับการศึกษา
"การศึษาของอ้าย กะจบเพียงปอสี่
โตกะดำขี่หลี่ บ่สมเจ้าผู้มั่งมี ดอกตี้
"ครั้นบ่ ออกจากบ้าน บ่เห็นด่านแดนไกล
ครั้นบ่ไปฮำเฮียน กะบ่มีความฮู้"
ยามยังน้อย ให้เจ้าหมั่นเฮียนคุณ
บุญเฮามี สิยศสูงเทียบฟ้า
ไปทางหน้า หาเงินได้ล้านหมื่น
ไผผู้ความฮู้ตื้น เงินเบี้ยบ่แก่นถง
ครั้นแม่นมีความฮู้ พาโลเฮ็ดบ่แม่น
ความฮู้ท่อแผ่นฟ้า เป็นบ้าท่อแผ่นดิน
คือดั่งลิงเห็นแก้ว มณีนิลใสส่อง
บาดได้มาแท้แท้ คมเล่นดั่งเม็ดดิน"...ฯลฯ


"เป็นกษัตริย์สร้าง ครองเมืองตุ้มไพร่
ทศพิธธิราชไท้ พระองค์ได้ฮีนตรอง"


"ครั่นเจ้าได้ขี่ช้าง กั้งห่มเป็นพระยา
อย่าได้ลืมคราวทุกข์ ขี่ควายคอนกล้า
ครั่นได้เป็นใหญ่แล้ว อย่าลืมคุณพวกไพร่
ครั้นแม่นไพร่บ่พร้อม สีหน้าบ่ฮุ่งเฮือง
เพิ่นแต่งให้ ฮักษาเมืองปลายด่าน
อย่าได้มอบบ่อนบ้าน เมืองให้แก่โจร"