ไม่รู้สิคับ ผมสับสน
สับสนกับอะไรหลาย ๆ อย่างรอบตัว
บ่อยครั้งผมลุกขึ้นเดินไปตามเส้นทาง ที่มองสุดลูกหูลูกตา
แต่ก้อบ่อยครั้งที่ลมเย็น ๆ พัดเข้ามา ทำให้ผมยืนอยู่กับที่
ผมชอบลมเย็น ๆ ผมเหนื่อย จะไม่ให้ผมพักเลยหรอ
ผมไม่รู้ว่าคนเราควรที่จะกำหนดชีวิตของเราเอง หรือปล่อยชีวิตให้ลอยผ่านไปกับสายลม
แต่แม่บอกผมเสมอว่า มันถูกทั้งสองอย่าง แม่บอกให้ผมเลือก ว่าจะเป็นผู้กำหนด หรือผู้ถูกกำหนด
ผมมีแม่ที่เยี่ยมที่สุดในโลก
บางครั้งผมอยากจะออกวิ่ง วิ่งไปเรื่อย ๆ วิ่งแบบไม่รู้สึกเหนือ่ย เพราะอะไรน่ะหรอคับ
เพราะเวลาวิ่ง ผมจะรู้สึกถึงตัวเอง ผมไม่ต้องคิดอะไรแล้ว หน้าที่ของผมคือวิ่งเท่านั้น วิ่งแบบไม่มีจุดหมาย
แต่บางวันผมอยากจะหมกตัวอยุ่ในห้อง มันเหมือนกะลังบอกกะตัวเองว่า ผมต้องหยุดวิ่งแล้วล่ะ แต่ไม่ไช่ให้พักนะ
นายต้องทำยิ่งกว่าการวิ่ง มันเปงฟามรู้สึกที่เหมือนกับการ ซิ่งรถ 1000 ไมล์ในเวลา 1 นาที ผมนั่งอยู่ในรถแท้ ๆ แต่ทำไมผมถึงเหนื่อย
เหนื่อยกว่าต้องวิ่งเองซะอีก
ผมเลือกที่จะเป็นนักเตะโนเนมที่ได้รับแชมป์ยูโรเปี้ยนคัพ 3 สมัย
ดีกว่าเป็นเบคแฮมที่โดนไล่ออกจากสนามตอนฟุตบอลโลกปี 98
บายคับ ผมต้องออกวิ่งแล้วล่ะ เหนื่อยแล้วผมจะพัก
Bookmarks