นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ. ความรัก (อื่น) เสมอด้วยตนไม่มี

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ.
ความรัก (อื่น) เสมอด้วยตนไม่มี




ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต

ความรักอันใด แม้รักแค่ไหน ท่านว่าย่อมไม่ยั่งยืน ไม่ถาวร มั่นคงเหมือนความรักตัวของตัวเราเอง คนที่ไม่รักตัวเอง มักจะเป็นคนสร้างความผิดหวัง หรือสร้างความล้าหลังให้กับตนเอง ทำสิ่งใดหรือทำอะไร มักทำแบบประชดตัวเอง ตรงกันข้ามกับคนที่รักตนเอง เขาจะต้องสร้างต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างให้กับตนเอง เมื่อวัยเด็กต้องเป็นคนว่านอนสอนง่ายของมารดาบิดา เมื่อเข้าสู่วัยเรียน ต้องขยันหมั่นเพียรหาวิชาความรู้ไว้ เมื่อวัยหนุ่มสาว ต้องแสวงหาอาชีพ หารายได้มาเพื่อเลี้ยงตัวเองและเก็บออมไว้ หรือต้องตอบแทนคุณมารดาบิดาเมื่อท่านแก่เฒ่าโดยช่วยเรื่องเงินทองของใช้แก่ท่าน เมื่อถึงวัยพอจะมีคู่ครองก็แสวงหาภรรยาหรือสามีที่มีความรู้ ความดีมีศีลธรรม เพื่อให้ครอบครัวอยู่รอดตลอดจนมีลูกหลานที่ดี มีคุณภาพ สิ่งดังกล่าวมาแล้วนี้ ล้วนแต่เกิดมาจากความตนเองก่อนทั้งสิ้น ตรงกันข้าม หากไม่มีความรักตนเอง ย่อมจะไม่คิดขวนขวายหรือใส่ใจในเรื่องการเรียน การประกอบอาชีพ และการตอบแทนผู้มีพระคุณ คือต่อมารดาบิดา ท่านจึงกล่าวแนะนำว่า ความรักอื่น เสมอด้วยรักตนไม่มีฯ

สํ.ส. ๑๕/๙
อัตตวรรค คือ หมวดตน

ที่มา : หนังสือ คู่มือสำหรับนักเรียน นักธรรมและธรรมศึกษา ชั้นตรี วิชา พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ โดย คณาจารย์เสี่ยงเซียงจงเจริญ

[lungyai1123]

ความรักเป้นคำขึ้นต้นบอกให้รักตัวเองเพราะความรักนั้นมันไม่ยั่งยืน
ถึงจะรักมากปานใดก็ตามเพราะฉะนั้นให้รักตัวเองดูแลตัวเองแล้วจะ
ได้ตอบแทนบุญคุณผู้ให้กำเนิด