กำลังแสดงผล 1 ถึง 8 จากทั้งหมด 8

หัวข้อ: กำพร้าไหคำ

  1. #1
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ อ้ายทิดใจ
    วันที่สมัคร
    May 2012
    ที่อยู่
    LA
    กระทู้
    122
    บล็อก
    1

    อายหน้าแดง กำพร้าไหคำ

    นานมาแล้ว ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อว่า บุญเหลือ พ่อแม่เสียชีวิตทั้งคู่ ได้อาศัยอยู่กับตายายมาจนเติบใหญ่ บุญเหลือ มีอาชีพทำไร่ทำนา และช่วยงานตายายแทบทุกอย่าง บุญเหลือสงสารตายายที่แก่แล้ว ไม่อยากให้ตายายต้องมาเหนื่อยกับงาน ไม่ว่างานทำไร่ ทำนา หาบน้ำ หาอาหาร ทำกับข้าว บุญเหลือจะอาสาทำเอง โดยให้ตายายอยู่เฉย ๆ

    อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อบุญเหลือทำนาเสร็จแล้ว ถึงช่วงที่ข้าวกำลังออกดอกออกรวง บุญเหลือออกไปนาแต่เช้า เห็นต้นข้าวเสียหายมากมาย แต่ก็ไม่ทราบว่าใคร หรืออะไรมาทำให้ข้าวเสียหายได้แบบนี้ เขาจึงคิดวางแผนจะจับคนร้าย ในคืนต่อมา บุญเหลือจึงออกไปนา แอบซุ่มอยู่

    พอจวนสว่าง นางผีกองกอยออกหากินมาถึงตรงที่เขาแอบซุ่มอยู่พอดี เห็นเขาเข้า เกิดนึกรัก อยากได้ไปเป็นผัว จึงเป่าลมปากอันเหม็นหึ่ง ใส่บุญเหลือ บุญเหลือจึงฟุบสลบไป

    นางผีกองกอย จึงแบกร่างบุญเหลือพากลับไปยังโพรงใหญ่แห่งหนึ่งอันเป็นที่อยู่ของตนแล้วแปลงร่างเป็นสาวสวยงามนางหนึ่ง คอยดูแลปรนนิบัติบุญเหลือ

    บุญเหลือยังจำรูปร่างอันน่าเกลียดและลมปากอันเหม็นหึ่งของนางผีกองกอยได้ดี และรู้ว่าหญิงสาวที่ปรนนิบัติตนอยู่นี้ คือคนเดียวกับผีกองกอย แม้จะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่บุญเหลือก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ เพราะคิดถึงตายาย เป็นห่วงตายายว่าจะไม่มีใครดูแล จึงพยายามหาวิธีออกจากโพรงนั้น ซึ่งในขณะที่เดินหาทางออกอยู่นั้น เขาก็ได้พบกับไหสมบัติมีแก้วแหวนเงินทองของมีค่ามากมาย

    บุญเหลืออยู่ในโพรงนั้นไม่นานเท่าใดนัก ก็รู้ทางออกจากโพรง เมื่อนางผีกองกอยออกไปหากินตอนดึกสงัด บุญเหลือจึงแอบหนีออกไป โดยไม่ได้นำแก้วแหวนเงินทองของมีค่าต่างๆ ติดตัวไปด้วยเลย เพราะเขาคิดว่า มันไม่ใช่ของเขา และที่เขาต้องการคือได้กลับบ้านไปหาตายายเท่านั้น

    พอจวนสว่าง นางผีกองกอยกลับมา ปกตินางจะเห็นบุญเหลือยังคงหลับอยู่ แต่วันนี้ ไม่เห็นบุญเหลือ นางก็ทราบทันทีว่า เขาคงแอบหนีไปแล้ว จึงรีบออกติดตามหา

    ฝ่ายบุญเหลือ หนีมาจนถึงนาตนเอง ระหว่างนั้นก็มองกลับหลัง เห็นนางผีกองกอยกำลังตามมาอยู่ไกลๆ ครั้นจะวิ่งหนีต่อไป คงไม่ทัน เพราะนางผีกองกอยวิ่งเร็วกว่า ต้องโดนจับไปอีกแน่ ๆ บุญเหลือเห็นจวนตัว จึงลงจากคันนา มุดคลานไปตามระหว่างกอข้าว พอดีนาตรงนั้น ไม่มีน้ำขังอยู่ บุญเหลือนึกอุบายได้ จึงนอนลงแล้วเขย่ากอข้าว รวงข้าวที่กำลังออกดอก ให้เกสรสีขาว ๆ หล่นใส่ร่างกายจนทั่ว แลดูเหมือนหนอนตัวเล็ก ๆ แล้วเขาก็นอนนิ่งแสร้งตายอยู่ตรงนั้น

    นางผีกองกอยมาถึงบริเวณนั้น สอดส่ายสายตาหา จนพบเห็นร่างของบุญเหลือนอนอยู่ นางสงสัยว่าบุญเหลืออาจนอนหลับ จึงส่งเสียงปลุก แต่เขาก็ยังไม่กระดุกกระดิก นางจึงใช้มือจี้เอว เพื่อให้สะดุ้ง หรือหัวเราะ บุญเหลือก็ยังทนได้ นอนแน่นิ่งอยู่ นางเริ่มสงสัยว่า บุญเหลืออาจตายแล้ว

    นางพยายามจี้เอว ให้บุญเหลือหัวเราะ ก็ไม่เป็นผล เปลี่ยนมาเป็นจี้ฝ่าเท้า เพื่อให้หัวเราะ ก็ไม่ได้ผล นางคิดว่า บุญเหลือตายแล้วจริง ๆ หรือ จึงพยายามก้มเพ่งมองร่างของเขา เห็นดอกข้าวสีขาว ๆ เข้าใจว่าเป็นหนอนตัวเล็ก ๆ ก็รำพึงในใจว่า สงสัยตายมานานแล้วจนมีขี้ไข่ขาง (ไข่แมลงวัน) เต็มไปหมด แต่เพื่อความมั่นใจ นางจึงก้มลงดมพิสูจน์กลิ่น ดมไปถึงแถวๆ สะโพก บุญเหลือก็ตดออกมาพอดี ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง นางผีกองกอย จึงสรุปได้ว่า บุญเหลือตายไปแล้ว เพราะเห็นดอกข้าวนึกว่าเป็นไข่ขาง และเหม็นกลิ่นตดนึกว่าเป็นกลิ่นศพ นางจึงยอมจากไปแต่โดยดี

    บุญเหลือ กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย และทำงานปรนนิบัติตายายอย่างเคย ต่อมา มีเพื่อนบ้านคนหนึ่งชื่อว่านายคำ ถามว่าเขาไปไหนมาตั้งหลายวัน ปล่อยให้ตายายอยู่กันสองคน เขาจึงเล่าเรื่องราวให้ฟังทั้งหมด และบอกว่าไม่ทราบว่าโพรงนั้นจริง ๆ แล้วอยู่ที่ไหน

    นายคำ เป็นคนละโมบ ฟังแล้วเกิดอยากได้แก้วแหวนเงินทองที่อยู่ในโพรงนั้น จึงพยายามถามและจดจำรายละเอียดต่าง ๆ ได้จนขึ้นใจ และทำการต่างๆ จนถูกนางผีกองกอยจับไปเป็นผัว ได้สำเร็จ

    นายคำใช้เวลาสำรวจโพรงไม่นานก็ทราบว่า ทรัพย์สมบัติอยู่ที่ไหน ทางออกอยู่ตรงไหน และในคืนต่อมา ก็วางแผนเตรียมหนี เขาแสร้งทำเป็นหลับเพื่อให้นางผีกองกอยออกหากิน และจากนั้นก็เอาแก้วแหวนเงินทองติดตัวไปด้วยมากมาย แล้วรีบวิ่งหนีเพื่อจะกลับถึงบ้านให้เร็วที่สุด ก่อนที่ผีกองกอยจะตามมาทัน

    นางผีกองกอยกลับมา ไม่เห็น ก็ออกติดตามเช่นเดิม มาทันที่บริเวณนาของบุญเหลือเหมือนเดิม

    นายคำ เห็นจวนตัว จึงเอาแก้วแหวนเงินทองซุกไว้ข้างคันนา แล้วคลานไปตามระหว่างกอข้าว เอามือลูบเกสรดอกข้าวนำมาป้ายตามหน้าตามตัว แล้วก็นอนแสร้งตาย

    นางผีกองกอย เห็นร่างเขาที่มีดอกข้าวอยู่ เข้าใจว่าเป็นขี้ไข่ขาง และคิดว่าคงตายมานานแล้ว แต่เพื่อให้แน่ใจนางก็เลยเอามือจี้เอวให้หัวเราะ นายคำ ทนไม่ได้ จึงดิ้นและหัวเราะออกมาก๊ากใหญ่ นางผีกองกอยรู้ตัวว่าโดนหลอก โมโหมาก จึงหักคอนายคำตาย แล้วนำศพไปทิ้งในป่าช้า

    เมื่อถึงหน้าเกี่ยวข้าว บุญเหลือเกี่ยวข้าวไปถึงตรงคันนานั้น เห็นแก้วแหวนเงินทองที่นายคำซุกไว้ คิดว่าสิ่งของเหล่านี้มามีอยู่ในที่นาของตน คงเป็นเพราะบุญของตน จึงเก็บเอาและนำกลับบ้าน พร้อมทั้งเล่าเรื่องราวให้ตายายฟัง

    จากนั้นเป็นต้นมา บุญเหลือและตายายก็มีความเป็นอยู่ดีขึ้น

    นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ โลภมาก ลาภหาย โลภหลาย ตายจ้อย ”


    :b-b:b-b:b-b:b-b:b-b

    ขอขอบคุณที่มา:คุณสมบัติ ศรีสิงห์ ชมรมศิลปวัฒนธรรมอิสาน จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย

  2. #2
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ ลุนนี ศรีเกษ
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    ศรีสะเกษ กรุงเทพ จอมเทียนชลบุรี
    กระทู้
    789
    บล็อก
    1
    นิทานก้อม อ่านแล้วคึดฮอดคุณพ่อ เพิ่นสิเว่าให้ฟังกลางคืนเฮ็ดการบ้านแล้ว กะมานอนเฮียงกันฟังสี่คนยุนอกชาน(มื้อได๋เป็นเรื่องผีคือเรื่องนี้)กะสิแย่งคิวนอนขอกกัน บ่อมีทีวีวิทยุจ้า ตอนหลังมีแล้วกะใหญ่ไปไผไปมันเบิดเลยจ้า นิทานก้อมเลยสุดจ้อยยยย

  3. #3
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ lungyai1123
    วันที่สมัคร
    Oct 2008
    กระทู้
    3,644
    บล็อก
    63
    ครับม่วนดีอยู่คิดเห็นแต่ผุเฒ่าเว่าให้ฟังตอนน้อยๆยุพุ่นแหล่วจั๊งค่อยนอนหลับได้

  4. #4
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ คุณฉุยเลย
    วันที่สมัคร
    Jan 2012
    ที่อยู่
    พระนครศรีอยุธยา
    กระทู้
    380
    ซุมื้อนี้ มีทอระทัดแล้วมีเกมส์คอมฯแล้วซุมเด็กน้อยกะบ่มีโอกาสได้ฟังนิทาน ย้อนว่าพ่อแม่กะบ่มีเรื่องเว้าคือผู้เฒ่าสมัยก่อน แถมพ่อกับแม่กะติดละครหลังข่าวอีก

  5. #5
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ ณัฐ ภูไท
    วันที่สมัคร
    Apr 2012
    กระทู้
    747
    มว่นยุนิทานกอ้มแต่เก่ากะได้ยินแต่ผุเฒ่าเพิ้นเล่าให่ฟังเนาะจำบ่ได้แล้วจักเรื่องหยังจำได้แต่ว่ามีต้นไม้มณีโคตรอ้ายทิดใจพอสิฮู้ข้อมูลอยู่ติเรื่องนี้มว่นยุคันมีกะซอ่ยเอามาลงให่ได้อ่านแหน่คราบสิรออ่าน

  6. #6
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์
    วันที่สมัคร
    Feb 2009
    ที่อยู่
    สวิส....พะนะ
    กระทู้
    563
    อ่านแล้วกะคึดพ่อตอนเป็นเด็กน้อยถ่าฟังนิทานก่อนนอนกับอาทุกมื่อเอาโลด

  7. #7
    ฝ่ายกิจการพิเศษ สัญลักษณ์ของ กำพร้าผีน้อย
    วันที่สมัคร
    Apr 2009
    ที่อยู่
    รัตนาธิเบศร์..ใกล้แยกแคราย
    กระทู้
    1,788

    ..ตอนเด็กๆมักฟังนิทานครับ..กวนพ่อ-กวนอ้ายให้เล่านิทานให้ฟังแทบคุมื่อ..คิดย้อนหลังกลับไป..การฟังนิทานทำให้เกิดจินตนาการต่างๆนานา เป็นรูปเป็นเรื่อง บางครั้งก็สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นภาพวาดได้ ทำให้เด็กมีพัฒนาการที่ดีได้อีกทางหนึ่ง...

  8. #8
    Membership renewed สัญลักษณ์ของ บ่าวเขียว
    วันที่สมัคร
    Jun 2014
    ที่อยู่
    คนอีสานล้านเปอร์เซ็น
    กระทู้
    59
    บล็อก
    5
    มักหลายครับ ตอนเป็นเด็กน้อย มักหลายตอนก่อนนอน อิพ่อสิเล่านิทานสู่ฟัง ม่วนขนาด

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •