สุดท้ายก่อนลาจาก ......ใคร่ขอฝากความในใจ
มื้อนี่มื้อสุดท้าย.......มื้อต่อไปคงไม่มี
เป็นเดือนที่พานพบ......มาประสบเจ้าคนดี
ฮักแพงด้วยไมตรี.....เอื้ออารีย์ยามได้เจอ
มาหาได้มาเห็น......เจ้ามาเล่นนำเสมอ
ได้ยั่วเย้าหยอกเธอ......บ้างเพ้อเจ้อเธอก็ฟัง
ถามไถ่เรื่องอดีต......เจ้ากะปิดเจ้ากะบัง
บอกมาเป็นบางครั้ง......อ้ายกะฟังพอเข้าใจ
บางครั้งก็เก็บกด........เว้าบ่หมดเจ้าจากไป
ยากงานจึงทำให้.......ค้างคาใจพอสมควร
บัดนี้ยามเจ้าทุกข์.......อ้ายก็อุกใจปั่นป่วน
ในใจอยากจะชวน.......แต่กะหวนว่าบ่คือ
ชวนหยังชวนมาเว้า.......คลายความเศร้าเจ้าซือซือ
กะย่านว่าซื่อบื้อ........บ่รู้หรือคนทุกข์ใจ
สิทธิเสรีภาพ.........อ้ายก็ทราบอ้ายเข้าใจ
แต่ว่าทนบ่ได้.......อยากถามไถ่เถิงอาการ
โลกนี้สีมัวหมอง.......หรือถึงต้องอวสาน
หรือว่าพญามาร......ได้มาผลาญเอาความสุข
ความรัก โลภ โกรธ หลง.......กลายเป็นดงแห่งความทุกข์
ก่อนเก่าเคยสนุก.........เป็นไฟลุกสุมดวงใจ
รักผ่านอินเตอร์เน็ต.......กลายเป็นเหตุให้หวั่นไหว
รักแล้วบ่สมใจ.......เลยเฮ็ดให่ทรมาน
จริงใจบ่จริงตอบ.......คนเคยชอบบ่สงสาร
แก้วใจได้ร้าวราน.......ยากประสานเป็นเนื้อเดียว
ฉันนั้นต้องเผื่อใจ........อย่าหลงใหลให้เสียเที่ยว
ให้ใจให้เคิ่งเดียว........จงเฉลียวไว้เคิ่งใจ
คำหวานขานคำเว้า.......เขาบอกเฮาจากใจไหม
รู้หรือเขาเป็นใคร........แคร์ทำไม....ใจคนลวง
Bookmarks