ในตอนเป็นเด็กฉันออกจะขี้เหร่หน่อยๆในหมู่ญาติพี่น้องถ้าอยู่รวมๆกัน
มักจะถูกล้อว่าเป็นจุดดับบนดวงจันทร์
ฉันก็ได้แต่เก๊กซิมนิดๆ แต่ทำไงได้ล่ะฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้
คิดแต่ว่าัสักวันหนึ่งมีตังค์ขึ้นมาอาจจะไปอัพหน้าเป็นดาราสักวัน
แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปจากวัยเด็กสู่วัยสาว ความเป็นดาวในซอกหลืบก็ไม่เจิดจรัสซักที
ขนาดบรรดาเพื่อนๆในแก๊งค์อืดลืดพยายามงัดสูตรเด็ด ไม่ว่าจะใช้มะขาม ไข่ขาว กวนอิม ซิงๆ อีมูนมาใช้แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ไปแอบชอบใครเขาไม่มีใจให้เพราะหนังหน้าไม่เอื้ออำนวยในการมีความรัก
แต่ก็ได้กำลังใจในแก๊งค์เป็นอย่างดี
จนกระทั่งล้มเลิกความหวังว่าจะสวยแบบ กบ สุวนันท์
มาตั้งใจทำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่พึ่งหน้าตา
จนกระทั่งฉันเรียนจบและได้ทำงานอย่างที่ฝัน
ในปีหนึ่งของชีวิตการเป็นครู ฉันมีนักเรียนในปกครองคนหนึ่ง
ที่เธอก็ไม่มีอะไรเด่นแถมยังถูกเพื่อนรังเกียจ
ครูล้อ ว่าไม่สวย แถมซกมก ทำให้เธอไม่มีเพื่อนเล่นด้วย
ฉันสงสารก็เลยเรียกเธอมาอยู่กับฉันในคาบว่าง
สอนในสิ่งที่เธอขาด จากเด็กติดลบคนหนึ่งกลายเป็นเด็กที่มีความสามารถระดับจังหวัด
ในหลายๆครั้งฉันมักได้ยินเธอพูดว่า ครูคือไอดอลของหนู
ฉันรู้สึกดีใจนะแต่ไม่ใช่ได้เป็นไอดอลของใครหรอก ดีใจที่เขาเอาคำสอนใส่ใจและทำตามมากกว่า
ฉันเคยบอกว่า ความสวยของคนเรามันมีรูปร่างต่างกันนะ แล้วแต่ว่าจะมีใครเห็นมันอย่างไร
แต่ถ้ามีใครจะชอบเราเพราะสวยที่หน้าตาเราเขาก็ได้รักรูปที่ไม่จีรังยั่งยืน
แต่คนที่มองความสวยที่หัวใจเขาจะรักเราในแบบเรา
แต่เราก็ห้ามหัวใจใครไม่ได้ คนบางคนอยู่กับความสวยงามจนชิน
ชินจนหัวใจไม่อาจรับรู้ว่าทุกอย่างมันก็มีจุดดี จุดด้อยทั้งนั้น
สิ่งที่เราควรจะมีคือ
ความมั่นใจในตัวเองต่างหาก ฉะนั้นจงสวยในแบบของเรา
ขอบคุณหน้าตาแบบนี้เถิดเพราะต่อไปจะได้รู้หัวใจใครบางคน....![]()
Bookmarks