ดูภาพเก่าทำให้เราสบายใจ
เคยบ้างไหมครับ เวลาเราเกิดอารมณ์ครึ้ม ๆ หรือเหมือนใจขาดที่พึ่งพิง ว้าเหว่ หรือเหงา เรามักจะคิดอะไรเล่น ๆ เรื่อยเปื่อย ความรู้สึกนี้จะผุดขึ้นในขณะที่เราอยู่คนเดียว มีเรื่องมากระทบจิตใจ หรือตอนดึก ๆ ก่อนนอน ช่วงบรรยากาศเงียบสงัด
ผมมักจะค้นดูอัลบั้มภาพเก่า ๆ ที่เก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ หรือหยิบเอาหนังสือเก่า ๆ ขึ้นมาอ่าน เพื่อให้จิตใจที่มันกำลังว้าวุ่น เย็นลง ๆ จนเข้าสู่ภาวะปกติ แต่ถ้าไม่มีอุปกรณ์ใกล้ ๆ มือ ก็ให้นับ 1 - 10 หรือ 1 - 100 ก็ยิ่งดี
แล้วนั่งพิจารณาตัวเอง นั่งพิจารณาถึงที่มาที่ไปของจิตใจที่กำลังว้าวุ่น รวมทั้งเหตุและผลที่ตามมา ...โอ้ว...ความทุกข์ทั้งหลายทั้งปวงล้วนเกิดจากใจเราเป็นตัวกำหนดมันขึ้นมาเองทั้งสิ้น ทำไมเราไม่กำหนดความสุขมาแทนความทุกข์ซะล่ะ ในเมื่อใช้พลังงานในการกำหนดเท่ากัน
บางทีก็จะนึกถึงวัดวาอาราม นึกถึงพระภิกษุสงฆ์ สามเณร นึกถึงกิจกรรมที่ทำแล้วมีความสุข อิ่มเอิบใจ หรือเปิดอัลบั้มภาพเก่า ๆ ขึ้นมาดู ผมเป็นคนที่ไปไหนมาไหนมักจะเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก แม้ไม่ได้พกกล้องไปด้วย อย่างน้อย ๆ โทรศัพท์มือถือก็ยังพอแก้ขัดได้ครับ
ภาพต่าง ๆ เหล่านี้เวลาเรานำกลับมาดูอีก ก็จะทำให้เรานึกถึงวันเวลาที่ผ่านมา เหมือนกับว่าเรากลับไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นอีกครั้งครับ หรือถ้ายังไม่หายก็ออกจากบ้านไปดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อยเพื่อผ่อนคลาย หากยังไม่หายอีก ก็เดินทางออกต่างจังหวัดไปเลย ได้มองเห็นวิวทิวทัศน์ข้างทาง ได้พบปะญาติพี่น้อง พูดคุยกับคนเฒ่าคนแก่ ทำให้มีพลังที่จะกลับมาสู้งานต่อ
อย่าลืมนะครับ หากมีเรื่องไม่สบายใจอะไร อย่าเก็บไว้คนเดียว ระบายออกมา หรือพูดให้คนข้าง ๆ ญาติสนิทมิตรสหายที่เราไว้ใจได้รับรู้รับฟัง หรือหากิจกรรมอะไรทำ เพื่อให้รู้สึกว่าจิตใจผ่อนคลาย โล่งสบาย ก็จะช่วยได้มากทีเดียว
หม้อหนึ่งข้าวเหนียวเลียงกันซ่ายล่าย ตอนตี 2 กั่ว ๆ
แม่ครัวคือหน้าบูดแถะล่ะ ....แนวกินสิบ่แซบเด้อ..อิอิ
เอ้อ..ยิ้มแนแมะ อย่าซีเรียสหลายเถาะฮึ
แม่ใหญ่อันนี้กะจั่งว่าพาข่อยฝานหยังดอก
เอ๋า...หลอยไปนอนต่อแล่วบ่ แม่ใหญ่ :l-
เฮ็ดแล่ว ๆ กะยกไปวางก่อนบาดเนี่ย
ส่างภาพก่อน เดี๋ยวสิหาว่าเฮ็ดเป็นแต่บาป....555
บักน้อย ๆ นี่แนมหน้ามีปัญหาหยังหือ...โอ๊ะ ๆ อยู่ในวัด...ลืม :l-
บ่ต้องเบิ่งดอก ระดับนี้ แบงค์ร้อยแบงค์พันบ่พก พกแต่แบ้งค์ยี่สิบ...555
บ่ได้หวังหยังหลายดอกเฮ็ดบุญ...เฮ็ด 20 บาท ขอให้ได้ 20 ล้านกะพอ
แนวกินร่วมสมทบ คือมีแต่ทอดไข่แถะล่ะบาดเนี่ย..ซงสิบ่มีไผกินแถะ...เหลือหลายคัก
กลับบ้านก่อนดอก อิ่มบุญแล่ว
..........................................
ภาพประกอบไดอารี่จากแฟ้มภาพ.....ตั้งโรงทานที่วัดผาเกิ้ง
เครดิตภาพจาก....ดีเจเด็กน้อยน่ารัก
อ้างข้อความนี้
Bookmarks