อีกครั้งที่หญิงเดี่ยวกลับบ้าน
กลับไปเติมแบตเตอร์รี่ให้หัวใจตัวเอง และคนที่บ้าน ฉันสัญญากับแม่ว่าฉันจะกลับบ้าน
เดือนละครั้ง ซึ่งครั้งนี้ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 10 พอดี พระจันทร์เต็มดวงลอย
เด่นเป็นนางเอก ไม่มีดาวดวงใดส่องแสงแข่งกับเธอ ใครนะช่างเปรียบความงามของ
ผู้หญิงกับดวงจันทร์ รูปกระต่ายในดวงจันทร์คงเปรียบกับริ้วรอยจากสิวและฝ้าสินะ
ลมหนาวเริ่มพัดเอื่อย ๆ มาทักทายแล้ว ดอกชมจันทร์ (ดอกไม้จีน) ที่พ่อปลูกออก
ดอกขาวสะพรั่งเต็มรั้วบ้าน ฉันไม่เคยรู้เลยว่าดอกไม้จีนแห้งในชามแกงจืด หน้าตา
แบบนี้ มีชื่อไทยที่เพราะพริ้งถึงเพียงนี้จนเมื่อหลายเดือนก่อนพ่อได้ต้นดอกชมจันทร์นี้
มาปลูกไว้รั้วหน้าบ้าน ที่ได้ชื่อว่าดอกชมจันทร์เพราะเธอจะบานในเวลาพลบค่ำ
จิ้งหรีดเรไรส่งเสียงร้องระงม เสียงธรรมชาติที่บางครั้งฉันรำคาญแต่บางครั้งฉันก็โหย
หาที่จะฟัง แม่กับน้าสาละวนอยู่กับการห่อข้าวสลากพัตร หรือข้าวสาก บุญหนึ่งในฮีต
สิบสองที่กระทำในเดือน 10 ของคนอีสาน มีเสียงจุดประทัดดอกไม้ไฟดังมาเป็น
ระยะ อีก 1 เดือนจะออกพรรษา มีพ่อค้านำดอกไม้ไฟมาวางขายบ้างแล้ว ถึงเวลานั้น
ต้นข้าวคงเริ่มออกรวง จากทุ่งนาสีเขียวสด เปลี่ยนเป็นสีเขียวอ่อน แล้วจะเปลี่ยนเป็น
สีทองในที่สุด ลมหนาวที่พัดเอื่อย ๆ ผสมกับไอฝนในช่วงนี้คงจะทวีความหนาวเย็น
มากขึ้น ท้องฟ้าที่อึมครึมด้วยเมฆฝน แปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าสดใส ตัดกับทุ่งข้าว
สีทองอร่าม เป็นบรรยากาศที่บรรยายไม่ได้แต่รอให้ทุกคนกลับไปสัมผัสด้วยตัวเอง...
Bookmarks