ฝากอักษรกลอนงุงุงิงิ
*****กลอนสายฝน(ของคนเหงา)******
สายฝนโปรยปรายนำพาความเหงา
ท้องฟ้าสีเทาชุ่มชื่นชวนถวิลหา
เธอผู้เปียกฝนข้างกายยามฝนมา
น้ำตาไหลร่วงรินคิดถึงเธอ
ชีวิยังคงต้องเดินตามทางฝัน
ดวงตะวันนำพาพบวันใหม่
เท้าคู่เดิมพาเธอฉันเดินก้าวไป
แต่เหมือนตัวฉันนั้นไกลห่างเธอ
สายฝนโปรยปรายย้อนวันเวลา
สายฝนนำพาเธอมาพบฉัน
วันเวลาที่เรามีกันและกัน
ความรักเอยชุ่มฉ่ำคราฝนมา
เธอผู้เหนื่อยล้าน้ำตาไหลริน
สูญสิ้นความเชื่อในเราสอง
ความหวั่นไหวในใจมาครอบครอง
พาเราสองเหินห่างนิจนิรันดร์
ฉันผู้สิ้นคำสัญญากลางสายฝน
ชีวิตคนต้องเดินตามทางฝัน
เพียงคิดไปว่ายังมีกันและกัน
แต่สัมพันธ์นั้นจดจำเพียงฉันเอง
เสียงฝนประดุจดั่งคำสัญญา
สายฝนพาหัวใจไปหารัก
แม้นเป็นเพียงคนที่เคยรู้จัก
ความรักนั้นคงฝังกายอยู่นิรันดร
Bookmarks