เดียวดาย...กับสายลม
เดียวดาย...กับสายลม
บินไปเดียวดาย กลางสายลมเปรปรวน
ฟังเพลงทะเลครวญ คล้ายเพลงเศร้า
ในวันฉันเพลีย เหนื่อยและหนาว
รู้ไหมฉันเหงา เหลือเกิน...รำพัน
ไม่เคยมีใคร ที่รักแท้จริงใจ
มองดูทางใด เคว้งคว้างพร่าพร่ำ
ฝ่าฝนเปลวแดด เพียงลำพัง
จนล้าเกินย่ำ อยู่กับความเดียวดาย
ภาพพร่าเลือน ย้ำเตือนไม่อยากเห็น
เช้าหรือเย็น ไม่อยากเห็นสิ่งใด
อยากซุกตัวนอน กอดเงาจันทร์ไว้
อยากหลับไป ไม่ขอตื่นขึ้นมา
วันนี้คงมี แต่เพียงลมหายใจริน
เอนกายทาบดิน บนความอ่อนล้า
ปีกฉันคงหนัก พ่ายแพ้กลับมา
บินอีกคงล้า ราแรงหมดลม....
+++++++++++++++++
Bookmarks