เพิ่นวา....
ตกกะเทิน บาดย้าย ยามเฮาพาย กายกลับ
นับแต่ เฮียมฮามสูญ ห่างไกล คะนามื่อ
คือนก ลาต้นไม่ พงคะนา ลาทุ่ง
ปานได๋เด๊ สิได้กลับ ตาวโค้ง คืนห้อง ถิ่นสถาน
จังได้ หนีจากบ้าน มุ่งมาน อาวอา
ลาทั้ง ปูปลาหมก หมู่มันเครือกล้วย
ลาทั้ง บุง-ขัน-ถ่วย ลากระบวย หาบกะตา
เลยบ่มีเวลา สิมาบายซวงไซ่ ให้ใสเหลื่อมดังเดิม