สาเหตุที่อยากบวช

[เเมงสะดิ้ง]

หลายคนอาจสงสัยว่ามีปัญหาในชีวิตหรือเปล่า ขอตอบว่าไม่ใช่สาเหตุนี้อย่างแน่นอนค่ะ
เพราะมีทุกข์ในชีวิตต่างหาก ทุกข์เพราะการเกิด ทุกข์เพราะความไม่จบไม่สิ้นในภาระหน้าที่ทางโลก
พาลให้เกิดความเหนื่อย เบื่อ หน่าย อยากหนี อยากจบ ซึ่งความคิดที่อยากเป็นผู้บวชนี้มีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
จำได้ว่าเมื่ออายุ 10 ขวบตอนอยู่ป.4 ได้รู้จักการปฏิบัติธรรม โดยบวชชีพราหมณ์ครั้งแรกในชีวิต
ในงานตักบาตรเทโววันออกพรรษา ที่วัดในหมู่บ้าน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เกิดความประทับใจ
ในแนววิถีพุทธตามประสาเด็กๆ ที่รู้สึกดี เพราะมีอาหารดีๆ ให้กินเยอะแยะ แถมได้ตังค์ไปโรงเรียนด้วย



บวกความทรงจำเมื่อครั้งยังเยาว์วัยมีความรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาในครอบครัวที่ยากจนขัดสนไปทุกอย่าง
เห็นความลำบากตรากตรำของพ่อแม่ทำงานเพื่อส่งเสียให้ลูกได้เรียนหนังสือ อยากให้ลูกมีชีวิตที่สุขสบาย
ไม่ลำบากเหมือนตน และด้วยธรรมชาติของนิสัยตัวเองคือชอบแสวงหาความสุขมาตั้งแต่ไหนแต่ไรด้วยกระมัง
จึงได้ตั้งใจไว้ว่าสักวันฉันจะต้องถีบตัวเองให้หนีจากความยากจนค้นแค้นนี้ให้ได้ โดยการตั้งใจเรียนหนังสือ
หางานทำ อยากมีเงินทองใช้จ่ายไม่ขัดสน อยากมีบ้าน มีรถ มีหน้าตาในสังคม ผู้คนให้การยอมรับนับถือ
จนกาลเวลาทำให้ชีวิตเปลี่ยนผันจากเด็กบ้านนอก กลายมาเป็นเด็กเมืองนอกที่ทำให้ฉันมีโอกาสได้ทำได้เป็น
ในสิ่งที่ต้องการและฝันใฝ่ ได้เติมเต็มในสิ่งที่ขาดหายและโหยหาในชีวิต เพราะเห็นว่านั่นคือความสุขที่ฉันอยากได้อยากมี



จนในที่สุดเมื่อฉันได้เรียนรู้โดยการสัมผัสรับรสแล้ว จึงรู้ว่ามันไม่ใช่ที่ฉันต้องการ “กิน กาม เกียรติ” แค่นี้หรือที่อยากได้
แล้วเราจะมัวเมาเอาอะไรในสิ่งที่มันไม่มีอยู่อีก เพราะความอยากเป็น อยากมี อยากดี อยากได้
มันเป็นเครื่องร้อยรัดมัดตัวและใจ ให้ใหลหลงติดอยู่ในบ่วง ไม่มีก็เป็นทุกข์ พอมีแล้วก็เป็นทุกข์
มันหลอกลวงให้เราหลงกล ล้มลุกคลุกลานเป็นอยู่อย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่จบไม่สิ้น
แล้วสิ่งที่ฉันอยากทำอยากเป็นเพื่อต้องการพบความสุขที่แท้จริงนั้นมันอยู่ที่ไหนกันแน่ ?
ชีวิตนี้น้อยนักเวลาที่มีอยู่ก็เหลือน้อยลงไปทุกทีแล้ว ในเมื่อมีโอกาสแล้วฉันจะรออะไรอีกเล่า
นี่แหล่ะคือสาเหตุให้ต้องรีบตัดสินใจเพื่อที่จะออกเดินทางแสวงหาในสิ่งที่ฉันต้องการต่อไป


การได้บอกกล่าวเล่าความในใจเป็นถ้อยอักษรรวมความบทนี้ขึ้นมาก็เพื่อความสบายใจของตัวเอง
ตลอดทั้งผู้คนรอบข้างที่ใกล้ชิดจะได้ไม่ต้องคอยตอบคำถาม ว่าทำไม เพราะอะไร เกิดอะไรขึ้นในชีวิต
มีปัญหาอะไรกันมากมายกับชีวิตคิดไม่ตกขนาดนั้นเชียวหรือจึงได้หนีออกบวช มันไม่ใช่เหตุผลนี้
เพราะการได้เป็นผู้บวชนั้นคือจุดมุ่งหมายอันสูงสุดในชีวิตของฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว


ด้วยเหตุนี้แล...ฉันจึงรีบชิงบอกก่อนที่ท่านจะสงสัย ในสิ่งที่ฉันกำลังเป็นอยู่ เพราะเริ่มมีเสียงเล็ดลอดมาให้ได้ยินบ้างแล้ว
ที่ลงความเห็นว่าฉันบ้า และเพี้ยน เพียงเพราะฉันพยายามทำในสิ่งที่เป็นปกติในตัวเองให้เกิดขึ้นและจะพยายามรักษามันให้คงอยู่ต่อไป
หรืิอสิ่งนี้ที่ฉันเป็นอยู่ มันจะเป็นสิ่งผิดปกติไปแล้วหรืออย่างไรในวิถีชีวิตของผู้คนในสังคมปัจจุบัน



สุดท้ายนี้ข้าพเจ้าขอน้อมกาย วาจา ใจ กราบขอขมาในกรรมอันน่าติเตียนใดๆที่ข้าพเจ้าได้ล่วงเกินต่อท่านไปแล้ว
ทั้งต่อหน้าลับหลัง จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ดี ขอให้ท่านทั้งหลายได้โปรดอโหสิกรรมนั้นๆ แก่ข้าพเจ้าด้วย
พร้อมทั้งขอกราบโมทนาสาธุบุญกับท่านทั้งหลายเหล่านี้ ผู้ซึ่งมีบุญคุณต่อข้าพเจ้าเสมอมา ไม่ว่าจะเป็น



** คุณพ่อสูน คุณแม่ทองพูน ภูพันนา **
พ่อแม่ผู้ซึ่งให้ชีวิตและเลี้ยงดูข้าพเจ้าเติบโตมาจนได้พานพบพุทธศาสนา



** นายจอน โอเบิร์ก **
แฟนผู้ที่เปิดโอกาส ให้ความเข้าใจ พร้อมสนับสนุนในคุณงามความดีทุกอย่าง
ที่ข้าพเจ้าได้ตั้งใจทำมาจนสำเร็จแล้วและจะตั้งใจทำต่อไปอีกในกาลข้างหน้า





** หลวงพ่อภัทระ กิตฺติภฺทโท วัดป่านางเหริญ อ.ปักธงชัย **

พ่อคือ ผู้เมตตา การุณย์

หนุนลูก สู่ทาง สว่างไสว

อุ้มชู สู่ร่ม โพธิ์ไตร

ในดินแดน พุทธภูมิ อันอุดม





_/|\_ _/|\_ _/|\_



ลูกน้อมกราบความเมตตาที่พ่อให้

ฝึกหัดใจให้เข้มแข็งแกร่งเสมอ

หนทางไกลใจไม่หวั่นเพราะมาเจอ

ธรรมเสนอพ่อหว่านมาพาชื่นบาน

ความอดทนเป็นผลเลิศให้ฮึดสู้

ถึงจะอยู่ในที่ใดไม่หวั่นไหว

เพียงตั้งมั่นในคุณพระรัตนตรัย

ความผ่องใสหนทางเปิดเบิกบานเอย

** แม่ชีอำพร ธรรมรัม **
ผู้เป็นกุญแจดอกสำคัญในการเปิดประตู ให้ข้าพเจ้าได้เห็นตัวตนและความต้องการที่แท้จริง
ของตัวเองตลอดทั้งเป็นผู้สร้างความมั่นใจในทางเดิน พร้อมส่องแสงสว่างในเส้นทางที่จะก้าวเดินต่อไป





** ญาติธรรมค้ำชูใจ เจ้านาย ลูกน้อง เพื่อนผองแลปวงญาติ **
ผู้ซึ่งเป็นกำลังใจ และได้มีส่วนร่วมเข้ามาเติมเต็มในชีวิตของข้าพเจ้าให้ได้เกิดการเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง


ข้าพเจ้าน้อมกราบขอขมาและอาราธนาพรต่อองค์พระรัตนตรัย อันมีคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์
ด้วยอานิสงส์แห่งบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ตั้งใจทำความดีนี้จงหนุนนำเป็นปัจจัยให้เกิดปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม
ถึงซึ่งความพ้นทุกข์ ขึ้นชื่อว่าความไม่มี,ความไม่รู้,ความขัดสนจนยาก จงอย่าได้มีตลอดกาลทุกเมื่อ
ขอจงมีความสะดวกคล่องตัวทุกประการ ทั้งในการดำรงชีวิต, การบำเพ็ญทาน,ศีล,ภาวนา
ขอความปรารถนาทั้งหลายทั้งปวงของข้าพเจ้า จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จ
ด้วยอานุภาพ แห่งพระพุทธเจ้า,พระธรรมเจ้า,พระอรหันต์เจ้าและพระอริยะสงฆ์เจ้าทั้งปวงเทอญ.




ลูกก้มกราบ น้อมขอพร ต่อองค์สาม

ด้วยใจงาม ตั้งจิตมั่น จึงอธิษฐาน

ขอผลบุญ หนุนทางลูก เจริญธรรม

ก้าวเดินตาม รอยของพ่อ ผู้เจริญ...



"ธรรมใดก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ"

ลมัย ภูพันนา (เจ้ย)

ลูกสาวตาสูน

[ร้อยหมื่นพันไมล์ไกลบ้าน]

ขออนุโมทธนาสาธุบุญนำน้องเด้อค่ะ พี่เองก็เคยคิดอยากบวชนะคะ ตอนนั้นยังไม่มีครอบครัว ไม่มีลูกมีภาระที่ต้องห่วงใย จุดประสงค์การบวช คือ ตอนนั้นคิดว่าคนเราเกิดมาเพื่อใช้กรรม อยากจะอุทิศส่วนกุศลทั้งหลายให้ตัวเองพ้นกรรม ทั้งในชาตินี้และชาติต่่อๆไป(ถ้ามี) ขอให้หมดเวรหมดกรรมกันไป

แต่ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไป คงต้องทำหน้าที่ตัวเองให้จบ เอาความหวังความไฝ่ฝันอันใหม่เข้ามาแทนที่ เผื่อเป็นจุดให้ชีวิตได้เคลื่อนไปอย่างมีจุดหมาย ไม่เคว้งคว้างปล่อยไปวันๆให้ผ่านๆไป ซึ่งบางคนไม่เข้าใจ อาจจะคิดว่าทำไมไม่พอ ตรงนี้คือคำตอบค่ะ ความฝันของคนอื่นไม่ใช่ของเรา ทำให้ดีให้ได้ก็ยังรู้สึกว่าไม่ใช่ความฝันของเรา เลยอยากทำอะไรที่ตัวเองอยากทำในช่วงที่ยังหายใจอยู่ พอลูกๆโตขึ้นรับผิดชอบทุกอย่างได้ ก็อย่างจะสละทุกอย่างเหมือนกันค่ะ

[นู๋น้อย]

น้องกะคือกันการที่ไปบวชหรือไปวัดดู๋ๆกะมีหลายคนถาม คิดจั่งได๋ไปบวช เป็นหยัง เกิดหยังขึ้น หรือหนักกว่านั้นสงสัยจะบ้าไปแล้ว จ่มเก่งเว้าแต่เรื่องบาปบุญ เวรกรรม คนรอบข้างหลายๆคนคิดและถามมาแนวนี้อิหลี บางคนกะว่าไปฮอดมักพระติ คือไปดู๋แท้ จริงๆแล้วน้องกะบ่ต่างจากเอื้อยดิ้งพอปานใด๋ชีวิตต้องดิ้นรนอยู่ทุกย่างก้าวคือกัน การที่ได้บวชหยุดทุกสิ่งไว้แล้วทำใจให้ว่างพักผ่อนจิต มันกะรู้สึกดี จนได้ไปหลายๆรอบ จนถึงกะคิดไว้ว่าถ้าบ่มีหยังห่วงจะเข้าวัดบวชชีไปเลย แต่กะเฮ็ดบ่ทันได้ พ่อแม่ผู้อยู่หลังยังต้องดูแล อยู่ ชีวิตต้องดำเนินต่อไปแต่ถ้ามีโอกาสน้องกะหาเวลาไปพักผ่อนจิตอยู่เรื่อยๆจ้าเอื้อยดิ้ง ขอให้เอื้อยดิ้งสุขภาพแข็งแรง เจริญด้วยสิ่งที่ทำ ขออนุโมทนาสาธุบุญด้วยจ้า ธุจ้า

[ญา ทิวาราช]

ธุจ้าขออนุโมทธนาสาธุนำเด้อครับคุณยาย

____________________________________

ผู้ที่เคยประมาทในกาลก่อน
แต่ภายหลังไม่ประมาท
เขาย่อมส่องโลกนี้ให้สว่าง
เหมือนพระจันทร์ที่พ้นจากเมฆ

[ไผ่หวาน]

ขออนุโมทนาด้วยนะคะ ผู้ที่ตัดสินบวชได้ คือผู้ที่ละกิเลสได้ทั้งปวง ไม่มีห่วง ไม่ีมีพะวง

ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนสุข ทีไ้ด้ปรนนิบัต บิดา มารดา สุขเมื่อได้อยู่กับ

ครอบครัว ญาติ พี่น้อง มิตรสหาย สุขกับทรัพย์สมบัติ สุขกับโลกมายา และ อีกมากมาย

แต่สุขที่แท้จริง คือ สุขสงบ ..ค่ะ

[บ่าวจัย]

อนุโมทนานำเด้อครับเอื้อยดิ้ง สาธุ

[ฮักณ.ทุ่งใหญ่]

ขออนุโมทนาสาธุนำครับ ขอให้มีความเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับธุจ้า

[lungyai1123]

สาธุ ขออนุโมทนาครับๆๆๆๆๆๆ

[ไก่น้อย]

ขออนุโมทนา สาธุนำน้องดิ้งและคอบครัวนำเด้อจ้า หลังไมค์ขอรายละเอียดกำหนดการ นำแน่เด้อจ้า เทื่อมีวาสนา ได้ไปส่งน้องเข้าสู่ร่มเงาตามเส้นทางของพระบวรศาสดา อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ

[เเมงสะดิ้ง]

ตอนนี้รู้สึกว่าบุญสัมผัสได้แค่ปลายนิ้วจิ้ม พร้อมรอยยิ้มที่ได้อ่านข้อความบนจอคอมพ์...
" สาธุค่ะ "...คงเป็นคำที่ดีที่สุดที่อยากบอก _/|\_ _/|\_ _/|\_

ส่วนเรื่องกำหนดการก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะพี่ไก่น้อย
เพราะความตั้งใจจริงๆ แล้วหนูอยากถวายตัวเป็นลูกสาวพระพุทธเจ้าในวันเกิดของตัวเองค่ะ
ในวันที่ 28 มิย. อฐิษฐานขอบวชใต้ร่มศรีมหาโพธิ์ ที่อินเดีย ตอนนี้สมดั่งใจหวังแล้วคือสถานที่
แต่วันเวลาบวชจริงต้องแล้วแต่เหตุและปัจจัยที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านจะเมตตาจัดให้ค่ะ