ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน
ไม่ยินและไม่ยล อุปสัคคะใด ๆ
ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดออกจากคอกไป บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ่หวลคิดถึงเจ็บกาย
(มัทนะพาธา)
…ท่านว่า หญิงชายใด ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก จิตใจก็ย่อมฟุ้งซ่าน
ถ้าปล่อยให้โรครัก คุกคามหนัก ก็ถึงหน้ามืดตามัว และสามารถ
ฟันฝ่าอุปสรรคใด ๆ ได้อย่างไม่เกรงกลัวอันตราย…
ฝูงชนกำเนิดคล้าย คลึงกัน
ใหญ่ย่อมเพศผิวพรรณ แผกบ้าง
ความรู้อาจเรียนทัน กันหมด
ยกแต่ชั่วดีกระด้าง อ่อนแก้ฤาไหว
ล้นเกล้า ร.6 ท่านว่า มนุษย์เราเกิดมามีส่วนคล้ายคลึงกัน จะผิดแผกแตกต่างกันบ้าง
ก็ตรงที่ ขนาดรูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณ เท่านั้น ส่วนความรู้นั้นย่อมเรียนทันกันหมด อยู่ที่
จะช้าหรือเร็วเท่านั้น เว้นเสียแต่จะเอาดี หรือไม่เอาถ่านเท่านั้น
(จากพระเกียรติรถ ร.6)
บำรุงรักษาใจ
การบำรุงรักษาสิ่งใด ๆ ในโลก
การบำรุงรักษาตนคือใจเป็นเยี่ยม
จุดที่เยี่ยมยอดของโลกคือใจ ควรบำรุงรักษาด้วยดี
ได้ใจแล้วคือได้ธรรม เห็นใจตนแล้วคือเห็นธรรม
รู้ใจแล้วคือรู้ธรรมทั้งมวล ถึงใจตนแล้วคือถึงพระนิพพาน
ใจนี้คือสมบัติอันล้ำค่า จึงไม่ควรอย่างยิ่งที่จะมองข้ามไป
คนพลาดใจคือไม่สนใจปฏิบัติต่อใจดวงวิเศษในร่างนี้
แม้จะเกิดสักร้อยชาติพันชาติก็คือผู้เกิดผิดพลาดอยู่นั่นเอง
หลวงปู่มั่น ภูริทตโต
เครดิต : พุทธวจนะคำคมธรรมะนำใจ/บ้านมหา.คอม
Bookmarks