พ่อของนางเพินเป็นครูจ้า พ่อเว้าให้ฟังว่าพ่อขี่ม้าไปโรงเรียนสอนหนังสือ แม่เป็นแม่บ้านเปิดร้านทำผมและขายของที่บ้าน พ่อใหญ่แม่ใหญ่มีลูก8คน ยังมีแม่ผู้เดียวที่อายุยืนมา 84ปีในหมู่บ้านแม่เลยมีหลานเต็มหมู่บ้าน เดินไปทางไหนก็มีแต่ญาติพี่น้อง บ้านหลังนั้นก็ลูกป้าทอง หลังโน้นก็ลูกน้ามี ลูกลุงทิดนนท์
นางเป็นลูกสาวหล่ามักไปนานำพ่อแม่ นางสิมีวิทยุทรานซิสเตอร์หิ้วไปนำ มีกะต้าใส่กระติบข้าวเหนียว บักหุ่ง กระเทียม พริกขี่หนู กระปุกส่มปลาน้อย บักกอก บักเขือเทศ ผักกาดเขียวที่พ่อแม่ปลูกไว้ในสวน นางมักยางเล่นบนคันแท๊กลางนา ยามดอกพะยอมบานเต็มต้น พ่อจะสอยใส่กะต๊าให่
หอมชื่นใจอีหลีจ้า มีต้นอีหยังน้อจำซื่อบ่ได้ เวลาลมพัดใบจะหมุนติ้วๆตกลงพื้นเป็นสีน้ำตาลมีสองใบ
ยามเที่ยงตะเว็นตรงหัว พ่อแม่จะพาไปนั่งกินข้าวเทิงเถียงนาน้อย บนเถียงนาสิมีครกไม้กับสากไม้เอาไว้ตำบักหุ่ง แม่เพินห่อปลาคอแห่งย่างหอมๆมานำ นางซอยแม่ฝานบักหุ่ง แม่ตำบักหุ่งใส่ส่มปลาน้อยแซบขนาดเด้อจ้า ลมเย็นโชยมาอ่อนๆ ฟังเพลงลูกทุ่งมวนๆจากวิทยุทรานซิสเตอร์ จนค่ำแล้วงานจากทงนา เฮาพากันยางเมือบ้าน บางคนเพินสิจูงวัวควายไปนำ บางคนก็ขี่เกียน พ่อเพินจะหาฟืนน้อยเอาไปดังไฟนึ่งเข่า แม่สิเก็บผักขี่เหล็กเอาไปแกงเป็นมื้อแลง
พ่อเพินเสียชีวิตตอนที่นางทำงานอยู่กสท. เป็นควมสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต พ่อบ้านเพินทำงานอยู่บางพลี พ่อปู่โทรมาบอกเพิน ตอนนั้นเฮา เพิ่งแต่งงานกันใหม่่ๆ ครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นพ่อ เพินมายามเฮาอยู่กรุงเทพๆ นางกับพ่อบ้านไปส่งพ่อกับแม่อยู่หน้าวัดลาดพร้าวเพราะมีรถบัสไปส่งฮอดบ้านที่สุวรรณภูมิ ร้อยเอ็ด พ่อว่าวเป็นลางสังหรณ์ว่าวัดนี่งามเป็นตาอยู่ บ่กี่มื้อพ่อก็เสียชีวิตลง
พระคุณพ่อนางขอเทิดทูนไว้ในหัวใจตลอดไป
เมือบ้านเถี่ยวก่อน3ปีมาแล้ว นางกับอ้ายได้ทำบุญขึ้นบ้านใหม่ให้แม่ ตอนนั้นยังบ่ได้เอาป้ายชื่อพวงพะยอมมาติด แม่ฝันว่าพ่อมาบอกให้เอาป้ายติดแน้เพราะพ่อหาบ้านบ่เห็น
ปีนี้แม่ไปเลือกธาตุให่พ่อจากร้านในสุวรรณภูมิ มีหลานชายเป็นคนก่อฐานให่ แม่ขอบูชาค่าที่ดินสร้างธาตุถวายวัด เฮ็ดพิธีกันเมื่อวันที่ 6 มกราคม 2556 จ้า แล้วเฮาก็พากันนำอาหารไปตักบาตรถวายภัตตาหารเทิงศาลาวัด ได้กรวดน้ำให้ปู่ย่าตายาย พ่อและญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว
นับว่าเป็นประเพณีอีสานที่ลูกหลานควรพากันรักษาสืบทอดต่อไปเด้อจ้า
อ้างข้อความนี้
Bookmarks