ทาสผู้ซื่อสัตย์

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

......มีครอบครัวหนึ่งซื้อพังพอน
มาเลี้ยงไว้ตั้งแต่ยังเล็ก พังพอน
เชื่องและน่ารัก สามีภรรยาคู่นี้จึงรักพังพอนมาก อุ้มเล่น กอด หยอกล้ออยู่เสมอ ต่อมาไม่นาน ภรรยาก็คลอดทารกน้อยเป็นลูกชายหน้าตาน่ารัก พ่อแม่รักลูกปานแก้วตาดวงใจ ทะนุถนอมลูกเหมือนไข่ในหิน หลังจากคลอดลูกมาแล้วแม่เกิดความวิตกกังวลว่าเจ้าพังพอนมันจะกัดลูกของตนหรือเปล่า เป็นห่วงลูกอยู่ตลอดเวลา กลัวพังพอนจะกัดลูกตนเอง เพราะคิดว่าพังพอนอาจจะอิจฉาลูกของตน
วันหนึ่งทั้งสามีและภรรยามีธุระต้องออกไปนอกบ้านทั้งคู่ ในขณะที่ออกจากบ้านแม่ก็คิดว่า พังพอนจะกัดลูกหรือเปล่านะ วิตกอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่ไม่มีใครอยู่บ้าน มีงูเหลือมตัวหนึ่งตัวมันใหญ่มากเลื้อยเข้ามาในบ้าน งูเหลือมตัวนี้มันสามารถกินเป็ด กินไก่ได้เป็นเล้า กินหมูเป็นๆ ได้ทั้งตัว พอเจอทารกก็เลื้อยจะเข้าไปกินทารกน้อย พังพอนเห็นงูจะทำร้ายเด็กก็โดดเข้าไปกัดคองูเหลือมเต็มเขี้ยว พังพอนสู้สุดชีวิต แลกชีวิตต่อชีวิตเพื่อปกป้องเด็กน้อย ลูกรักของเจ้านาย
ทั้งสองสู้กันเป็นพัลวัน พังพอนกัดไม่ปล่อยทั้งที่ตัวเล็กกว่ามาก สุดท้ายพังพอนรวบรวมพลังสุดชีวิตกดเขี้ยวเต็มแรง เลือดงูพุ่งกระฉูดเต็มตัวพังพอน งูใหญ่ทรุดฮวบทันทีตายคาปากพังพอน สักพักแม่กลับมาถึงบ้าน พังพอนดีใจในฐานะที่ทำความดีความชอบ ปกป้องลูกของเจ้านายให้รอดชีวิต จากงูร้ายได้ ก็วิ่งไปรับหน้าแม่ที่หน้าบ้าน พอวิ่งไปถึงหน้าบ้านแม่เห็นตัวพังพอนเต็มไปด้วยเลือดก็ตกใจ ฉันว่าแล้วแกต้องกัดลูกฉันแน่นอนเลย คิดไว้
ไม่ผิด คว้าไม้หน้าสามกระหนํ่าตีพังพอนเต็มแรง ตีเปรี้ยงๆๆๆ จนแหลกเหลวตายคามือ โดยที่พังพอนไม่มีโอกาสได้พูดเลยสักนิดเดียว แม่รีบวิ่งมาดูลูก คิดว่าลูกตายแน่แล้วเพราะถูกพังพอนกัดตาย แต่พอมาเห็นลูกก็ตกใจ ลูกนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แต่ข้างๆ ตัวลูกมีงูใหญ่นอนตายอยู่ แม่นึกเสียใจว่าเราทำอะไรลงไป เราได้ทำร้ายทาสผู้ซื่อสัตย์ผู้ที่สละชีวิตปกป้องลูกของเรา ผู้ที่ซื่อสัตย์กับเราเสมอมา แม่เสียใจมาก วิ่งไปอุ้มร่างของพังพอนมากอดไว้แนบอก ร้องไห้ครํ่าครวญ เอามือเช็ดเลือดจากตัวพังพอน หวังจะให้พังพอนฟื้นขึ้นมาอยู่กับเธออีก แต่ก็สายไปเสียแล้วพังพอนสิ้นใจตายแล้วในสภาพเนื้อตัวแหลกเหลว
ดังนั้นท่านทั้งหลายจงจำไว้ว่า บางสิ่งที่เราเห็นหรือสิ่งที่เราคิด อาจจะไม่เป็นจริงอย่างที่เราเห็นหรือคิดก็ได้ เห็นอะไรสักแต่ว่าเห็นไว้ก่อน ได้ยินอะไรสักแต่ว่าได้ยินไว้ก่อน อย่าด่วนสรุปว่ามันเป็นอย่างที่เราคิด หรือที่เราเห็น มิเช่นนั้นเราอาจจะเสียใจเพราะต้องสูญเสียคนดีๆ ไปก็ได้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า มีสติอยู่กับสิ่งที่คิด ไตร่ตรองก่อนแล้วจึงตัดสินใจทำ

[เซียนเมา]

ใคแหน่ยุที่ยังบ่ทันได้เอ่ยปากบอก แล้วเข้าใจผิดไปเอง
ผุลางคนเว้าจนปากสิฉีกฮอดหูแล้วกะยังบ่เซื่อยุ หน่ายหลาย ขะน้อย

[commo]

5555...แสดงว่าอ้ายเซียนเมา มีประสบการณ์ตรงแม่นบ่คับ....

[pcalibration]

55555..ถูกต้องแล้วคร้าบบบบบคุณ commo...
เวลาพูดความจริงแล้วมักจะไม่ค่อยเชื่อ แต่พอเวลาพูดเรื่องที่ไม่จริงกลับเชื่อซะงั้น

[พิณอิสระ]

คิดถึง ไอ้จูน พังพอนที่ผมเคยเลี้ยง เชื่อง น่ารัก เวลาเห็นคนมักจะวิ่งเข้าไปหาและเล่นด้วยเสมอ วันหนึ่ง ไอ้จูน ถูกคนใจร้ายยิงด้วยหนังสะติ๊ก ขณะที่กำลังวิ่งกลับบ้าน หลังจากไปเล่นกับน้องข้าง ๆ บ้าน เห็นคนผ่านมาเลยหยุดมองดูเขา และยกเท้าหน้าทั้งสองขึ้นประกบกันเพื่อทักทาย เหมือนกับที่มันเคยเล่นกับคนอื่น ๆ แทนที่เขาจะเล่นด้วยกับมัน แต่เขากลับส่งลูกหนังสะติ๊กใส่กลางหน้าผาก มันดิ้นตายขณะที่เท้าหน้าทั้งสองยังยกขึ้นประกบกัน (มารู้ภายหลังว่าคนยิ่งมันเป็นคนต่างหมู่บ้าน เขาเลยเอาไก่มาแทนหนึ่งตัว)

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

พิณอิสระ น่าสงสารแท้ครับ ทําบุญกรวดนํ้าอุทิศส่วนกุศลให้เผิ่นแหน่เด้อ

[พิณอิสระ]

ขอบคุณครับท่านตรี พอดีหลังจากเขายิงมันตายแล้ว เขาก็ถือกลับบ้าน แม่ยายเขาถามว่าได้มาจากไหน พอเขาบอกที่มาของพังพอน เลยโดนแม่ยายด่าพร้อมกับให้เอาพังพอนมาคืนและเอาไก่มาแทนหนึ่งตัว ผมก็ขุดหลุมฝังร่างของ ไอ้จูน จุดธูปส่งวิญาณ และกรวดน้ำให้ไปเกิดดีสมสุข (อธิษฐานให้มันเกิดมาเป็นคน และเป็นคนดีด้วยครับท่าน )

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

นั้นละเผิ่นสิมาให้โชคให้ลาภท่านสักวันหนึ่งต้องถูกรางวัลที่ 1 แน่ๆเลย

[พล พระยาแล]

โอ้ว...ดน ๆ ได้ฟังนิทานจากท่านผู้บริหารระดับสูง ทำให้ได้รับรู้ถึงสิ่งที่เป็นไปของชีวิต

นั่นคือความไม่เที่ยง และนานาจิตตัง รวมถึงกาลเวลาย่อมนำพาให้ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไปเสมอไม่มีอะไรที่จีรังยั่งยืน....

[tavan]

:*-สัตว์โลกกะเป็นไปตามกรรมละครับ ผุ่ลังคนเฮาบอกความจริงกะบ่ฟังบ่เช่ือ เถียงเฮาตลอด เขาว่า เขาว่า อั่นเขาว่านี่หละเช่ือคักเช่ือแน่ จักสิเฮ็ดจั่งได๋ ขอบคุณธรรมดีๆครับ:*-:*-