......มีครอบครัวหนึ่งซื้อพังพอน
มาเลี้ยงไว้ตั้งแต่ยังเล็ก พังพอน
เชื่องและน่ารัก สามีภรรยาคู่นี้จึงรักพังพอนมาก อุ้มเล่น กอด หยอกล้ออยู่เสมอ ต่อมาไม่นาน ภรรยาก็คลอดทารกน้อยเป็นลูกชายหน้าตาน่ารัก พ่อแม่รักลูกปานแก้วตาดวงใจ ทะนุถนอมลูกเหมือนไข่ในหิน หลังจากคลอดลูกมาแล้วแม่เกิดความวิตกกังวลว่าเจ้าพังพอนมันจะกัดลูกของตนหรือเปล่า เป็นห่วงลูกอยู่ตลอดเวลา กลัวพังพอนจะกัดลูกตนเอง เพราะคิดว่าพังพอนอาจจะอิจฉาลูกของตน
วันหนึ่งทั้งสามีและภรรยามีธุระต้องออกไปนอกบ้านทั้งคู่ ในขณะที่ออกจากบ้านแม่ก็คิดว่า พังพอนจะกัดลูกหรือเปล่านะ วิตกอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่ไม่มีใครอยู่บ้าน มีงูเหลือมตัวหนึ่งตัวมันใหญ่มากเลื้อยเข้ามาในบ้าน งูเหลือมตัวนี้มันสามารถกินเป็ด กินไก่ได้เป็นเล้า กินหมูเป็นๆ ได้ทั้งตัว พอเจอทารกก็เลื้อยจะเข้าไปกินทารกน้อย พังพอนเห็นงูจะทำร้ายเด็กก็โดดเข้าไปกัดคองูเหลือมเต็มเขี้ยว พังพอนสู้สุดชีวิต แลกชีวิตต่อชีวิตเพื่อปกป้องเด็กน้อย ลูกรักของเจ้านาย
ทั้งสองสู้กันเป็นพัลวัน พังพอนกัดไม่ปล่อยทั้งที่ตัวเล็กกว่ามาก สุดท้ายพังพอนรวบรวมพลังสุดชีวิตกดเขี้ยวเต็มแรง เลือดงูพุ่งกระฉูดเต็มตัวพังพอน งูใหญ่ทรุดฮวบทันทีตายคาปากพังพอน สักพักแม่กลับมาถึงบ้าน พังพอนดีใจในฐานะที่ทำความดีความชอบ ปกป้องลูกของเจ้านายให้รอดชีวิต จากงูร้ายได้ ก็วิ่งไปรับหน้าแม่ที่หน้าบ้าน พอวิ่งไปถึงหน้าบ้านแม่เห็นตัวพังพอนเต็มไปด้วยเลือดก็ตกใจ ฉันว่าแล้วแกต้องกัดลูกฉันแน่นอนเลย คิดไว้
ไม่ผิด คว้าไม้หน้าสามกระหนํ่าตีพังพอนเต็มแรง ตีเปรี้ยงๆๆๆ จนแหลกเหลวตายคามือ โดยที่พังพอนไม่มีโอกาสได้พูดเลยสักนิดเดียว แม่รีบวิ่งมาดูลูก คิดว่าลูกตายแน่แล้วเพราะถูกพังพอนกัดตาย แต่พอมาเห็นลูกก็ตกใจ ลูกนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แต่ข้างๆ ตัวลูกมีงูใหญ่นอนตายอยู่ แม่นึกเสียใจว่าเราทำอะไรลงไป เราได้ทำร้ายทาสผู้ซื่อสัตย์ผู้ที่สละชีวิตปกป้องลูกของเรา ผู้ที่ซื่อสัตย์กับเราเสมอมา แม่เสียใจมาก วิ่งไปอุ้มร่างของพังพอนมากอดไว้แนบอก ร้องไห้ครํ่าครวญ เอามือเช็ดเลือดจากตัวพังพอน หวังจะให้พังพอนฟื้นขึ้นมาอยู่กับเธออีก แต่ก็สายไปเสียแล้วพังพอนสิ้นใจตายแล้วในสภาพเนื้อตัวแหลกเหลว
ดังนั้นท่านทั้งหลายจงจำไว้ว่า บางสิ่งที่เราเห็นหรือสิ่งที่เราคิด อาจจะไม่เป็นจริงอย่างที่เราเห็นหรือคิดก็ได้ เห็นอะไรสักแต่ว่าเห็นไว้ก่อน ได้ยินอะไรสักแต่ว่าได้ยินไว้ก่อน อย่าด่วนสรุปว่ามันเป็นอย่างที่เราคิด หรือที่เราเห็น มิเช่นนั้นเราอาจจะเสียใจเพราะต้องสูญเสียคนดีๆ ไปก็ได้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า มีสติอยู่กับสิ่งที่คิด ไตร่ตรองก่อนแล้วจึงตัดสินใจทำ
Bookmarks