เจ้าผู้แพรผืนกว้าง ปูมาให้มันเลือม
สังมาปูอ้อมล่อม....แพงไว้นังผู้เดียว*
ขออีกหน่อย....
เจ้าผู้เฮือสะเภากว้าง เดินทางไกลวาดใหญ่ๆ
น้ำฮ่องใสห้วยน้อย. บ่คอยให้ล่องเดิน
เจ้าผู้อินทร์เหลาปั้น. สวีวรรณฟ้าฟาด
มณีชาติสิ่งแก้ว. เห็นแล้วสว่างตา
ปุริสสา เสมออ้าย. บ่มีหมายสิได้ฮ่วม สาแล้ว
ฝากแต่ความส่งให้ พอได้ว่าแต่กลอน**