คันแม่นบุญทานสร้าง สิเป็นทางพอได้เที่ยว ขอเกรียวฮักอ้าย มาพันไม้ได้จั่งเครือ
หากมื้อได๋หนาวเนื้อ สิหาสื้อพอได้ห่ม คันหนาวลมฮักอ้าย ไผสิย้ายมาห่มนาง
กอดแต่ความอ้างว้าง คือความห่างตางแขน ได้แต่คำว่าแฟน มาอยู่แทนโตอ้าย
มื้อได๋แสงแดดย้าย ทาบลงกายพอได้อุ่น หากได้หนุนแขนอ้าย คือสิคล้ายผ้าห่มนวม
ได้ฟังความฮักอ้าย คือลมก่ายแล้วจากจร ใจอาวรณ์ครวญหา กะบ่มาเป็นโตได้
ซังเด๊ความชิดไกล้ คนอยู่ไกลนั่นคือพี่ แนวอยู่ไกล้น้องนี่ คือใจที่ฮักพี่เด้อ
Bookmarks