สวัสดีจ้าธุจ้าพี่น้องบ้านมหาทุกท่าน
ตอนนี้เอื้อยพวงพะยอมอยู่ในระหว่างการลาป่วยด้วยข้อเท้าแพลง ปวดและบวมจ้า คิดว่ามาจากสาเหตุที่แลนตอนเปลี่ยนเครื่่องบินอยู่ดูไบ เนื่องจากไปรอผิด gate เพราะเบิ่งตัวอักษรบนบอร์ดเห็นว่า Flight นี้ต้องไปที่ gate A21 ต้องขึ้นลิฟท์ ลงลิฟท์ ขึ้นรถไฟฟ้าไปอีก พอไปฮอดเหลือเวลาอีกเกือบสองชั่วโมงกว่าจะขึ้นเครื่อง มีเวลาได้เข้าห้องน้ำ แปรงฟัน ล้างหน้าตา เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ที่เตรียมไว้เพราะจากนิวยอร์คไปดูไบก็หลายชั่วโมง
ได้มานั่งเล่นจนสี่ทุ่ม เป็นเวลาที่ต้องเข้าแถวเตรียมขึ้นเครื่อง บ่เห็นเจ้าหน้าที่มา จึงเข่าไปถามพนักงานสามคนที่นั่งพักแถวนั้น หนุ่มแขกคนหนึ่งก็ใจดีหลาย พาไปเบิ่งบอร์ดใหม่ ปรากฏว่าเป็น gate B 29 เพินฟ่าวพาแลนไปไกลกว่าจะได้ขึิ้นลิฟท์ ไปลงอีกลิฟท์ และนั่งรถไฟฟ้าอีกสองต่อ เอื้อยบ่เคยแลนไวขนาดนี้มาก่อน ดีที่บ่เป็นลมจ้า แต่สงสัยว่าข้อเท้าแพลง โชคดีไปขึ้นเครื่องทันคนเขาเข้าคิวไปกันเกือบหมดแล้ว ได้ขอบคุณพนักงานคนนั้นหลายๆแต่ดันลืมถามชื่อ สิได้ส่งอีเมล์ไปขอบคุณกับทางสนามบิน
กลับมาฮอดบ้านไปทำงานได้หนึ่งมื้อก็เริ่มปวดแต่ก็ยางเฮ็ดงานได้หมดมื้อ ยามแลงบอกสามีเพินรีบเอายามานวดขากับให่กินยาแก้ปวด เพินสิลางานพาไปหาหมอแต่เช้า ถ่าปวดหลายก็จะพาไปโรงพยาบาลห้องฉุกเฉินเดี๋ยวนี้เล้ย แต่เเอื้อยก็ยังยางได้อยู่บ่เป็นหลายปานนั้น
วันรุ่งขึ้นวันอังคารเป็นวันหยุดประจำของเอื้อยเพราะวันเสาร์บ่ได้หยุดจ้า สามีพาไปหาหมอประจำครอบครัวที่คลีนิคใกล้บ้าน หมอสั่งให่ใส่ aircast ที่เท้าซ้ายและให่ไปX-ray เท้าซ้ายที่ปวด ให้พักงานหนึ่งสัปดาห์
โชคดีลูกสาวหล่าปิดเทอมพอดี สามีก็ลาพักมาดูแล ได้พาไปหาหมอ อยู่บ้านก็เฮ็ดแนวกิน ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ซอยกันกับลูก บ่ให่แม่เฮ็ดหยังแม้แต่เข่าห้องน้ำก็คอยพยุง จนมื้อนี้เซาปวด เซาบวม ได้มาเฮ็ดขนมครกได้
แต่ก็ยังใส่เฝือกตามหมอสั่งให้ครบเจ็ดมื้อ วันพุธหน้าก็กลับไปทำงานได้จ้า ผลX-ray ก็ปลอดภัย กระดูกบ่แตก บ่มีหยังร้ายแรง
ต้องขอบคุณสามีและลูกที่ดูแลแม่ยามเจ็บป่วยอย่างดี บ่เคยจ่มหรือรำคาญแต่อย่างใด น้องพิมก็โทรมาหาสุมื้อคอยถามข่าว นี้คือข้อดีของการมีสามีและลูกน้อจ้า เวลาเจ็บป่วยสิบ่โดดเดี่ยวเพราะคนอื่นบ่มีไผสิมาดูแลเฮาได้ (ถ่าบ่จ้างพิเศษ )ในยามแก่ชราหรือป่วยไข้ สามีเพินว่าสิดูแลไปตลอดชีวิตถ่าเกิดยางบ่ได้หรือไร้สมรรถภาพ
ส่วนลูกๆก็บอกว่าแม่บ่ต้องห่วง แม่เหนื่อยมามากแล้ว อีกสี่ปีแม่ก็สิสบาย ลูกจะทดแทนพระคุณบ่ให่แม่ลำบากอีกเลย แค่นี้ก็สุขใจแล้วจ้าว่าการให้นั้นยิ่งใหญ่ ความรักในครอบครัวเป็นสิ่งที่งดงามและเห็นผลในชาตินี้ บ่ต้องรอชาติหน้า การให้ต่อสามีและลูก ต่อพ่อแม่ พี่น้อง เวลาเฮาลำบากจะมีแต่คนอยากโอบอุ้มเพราะเฮาได้ให้แก่ทุกคนมาก่อนน้อจ้า คงสิเป็นคู่สร้างคู่สม ได้พึ่งพาอาศัยกันในยามยาก
แต่การเป็นโสดก็ดีเด้อจ้า บ่ได้ยากนำไผ โตคนเดียวอิสระ บ่ต้องเอาใจไผ ยามป่วยก็มีพอแม่ ญาติพี่น้อง ลางเนื้อชอบลางยาจ้า บ่มีไผผิดหรือถูกดอกจ้า ชีวิตเป็นสิทธิอันชอบธรรมของทุกคนน้อจ้า เอื้อยมักมองโลกและความลำบากในแง่ดีเสมอและคิดว่าชีวิตที่รู้จักให้นั้นมีค่ากว่าการรับหลายเท่าจ้า
เอื้อยบ่เคียดเล้ยถ่าไผบ่เห็นด้วยกับแนวคิดเอื้อยจ้า และบ่เคยคึดว่าเจ้าของดีกว่าผู้ใด๋
เพราะบอกเสมอว่าทุกคนมีคุณค่าทอกัน ไผชังแฮงอยากธุจ้า เพราะใจเฮาสงบบ่คิดแง่ลบกับไผเป็นมิตรกันไว้ดีกว่าน้อจ้า เอื้อยอยากเฮ็ดแต่ความดี สร้างสรรค์ความดีต่อไปน้อ
ขอบคุณพี่น้องบ้านมหาที่เมตตาปราณีและเข่าใจน้อจ้า
ขาซ้ายของเอื้อยจ้า
Bookmarks