การพลัดพรากจากกันเป็นธรรมดาของชีวิต

[พวงพยอม]

เมื่อลูกสาวหล่าต้องจากอกพ่อแม่

สวัสดีจ้าธุจ้าพี่น้องบ้านมหาทุกท่าน

อีกแค่เดือนกว่าลูกสาวหล่าของเอื้อยต้องจากอกพ่อแม่ จากบ้านไปอยู่กับพี่สาว แม้จะรู้ว่าพี่น้องจะรักกันดูแลกันไม่ทอดทิ้งกัน แต่หัวอกคนเป็นแม่ก็อดใจหายไม่ได้ พ่อจะใจแข็งกว่าแม่มากนัก เมื่อวานพ่อแม่ลูกช่วยกันเก็บเสื้อผ้าที่ลูกใส่ไม่ได้แล้วเอาใส่ลังไปบริจาคตามตู้ที่ตั้งรับบริจาค แม่เรียกลูกมากอดและสอนถึงการใช้ชีวิตให้ปลอดภัย การดูแลตนเองเพราะพี่สาวต้องเรียนหนัก บางทีต้องไปฝึกงานที่โรงพยาบาลเลิกดึกดื่น การทำอาหารเอง และฯลฯ
หัวใจแม่เมื่อลูกจากบ้านไป คงไม่ต่างจากความรู้สึกของแม่ที่มีต่อเอี้อยเมื่อเอื้อยต้องจากแม่ไป

เอื้อยต้องใช้ธรรมะเข้าข่มใจ การพลัดพรากจากผู้เป็นที่รักเป็นทุกข์ แต่เราต้องทำใจให้่ปล่อยวางและสงบ ปราศจากความเศร้าหมองเพราะไม่มีอะไรที่มั่นคงให้เรายึดติดได้ตลอดไป
ตั้งใจรักษาศีลห้า ให้ทาน และเจริญภาวนาต่อไป ทำความดีต่อทุกคน สร้างบุญกุศล ช่วยเหลือสังคม นอกเหนือจากหน้าที่การเป็นลูกที่ดี แม่ที่ดี และคู่ชีวิตที่ดีของคู่ครอง
ต่อไปก็เหลือพ่อแม่อยู่ด้วยกันสองคนสองตายาย ต้องดูแลรักและช่วยเหลือกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่

ลูกสาวหล่าตอนอยู่บ้านที่ร้อยเอ็ดจ้า



ในอ้อมอกพ่่ออยู่บ้านปู่ย่าที่พนมไพร ร้อยเอ็ดจ้า



แม่พวงพะยอมกับลูกสาวทั้งสองจ้า



สองพี่น้องอยู่บ้านปู่ย่าจ้า



พากันเล่นน้ำทะเลที่พัทยาจ้า



สามแม่ลูกที่นิวยอร์คจ้า



พ่อกับลูกสาวหล่าที่วัดไทยในนิวยอร์คจ้า



ลูกสาวหล่าสีไวโอลินกับวงออเคสตร้าของโรงเรียนจ้า

[pui.lab]

โอ้ ทำไมย้ายไปอยู่ไวจังพี่ เหลือเวลาอีกนานไม่ใช่นิที่พี่จะย้ายมาอยู่เมืองไทย

[sompoi]

จากไปเพื่อให้คึดฮอดและได่มาเจอกันใหมจ้าพี่
ถ้ามองอีกแง่กะคือนั่นเป็นการเติบโตอีกก้าวของน้องๆเขาเนาะจ้า
ที่สิได่หัดใช้ชีวิตเมื่อยามอยู่ลำพังโดยห่างจากอกพ่อแม่และเพื่อเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวค่ะ สู้ๆค่ะพี่
เด่วกะได่เจอกันใหม่อีกค่ะ

[พวงพยอม]

สวัสดีจ้าน้องปุ้ย

ย้ายเพราะจะได้ไปอยู่เป็นหมู่กันกับพี่พิมที่จะเปิดเทอมในวันที่ 5 สิงหาคม
พี่พิมอยากให่ไปอยู่นำเพราะจะได้ติวให้น้องสอบเข่ามหาวิทยาลัย มีการบ้านสิได้สอนน้องได้จ้า
อีกอย่างน้องพิมไปเช่าอพาร์ทเม้นท์่อยู่คนเดียวบ่มีรูมเมทคือมหาลัยเก่าที่อยู่หอพักจ้า
พ่อแม่ก็ห่วงเลยตัดสินใจให่ไปอยู่เป็นหมู่กันจ้า เอื้อยเหลืออีกสี่ปีจ้าก็อยู่กันสองเฒ่า คอยพากันไปยามลูกจ้า
แต่ลูกสองคนยังต้องใช้ประกันสุขภาพของเอื้อยไปจนอายุ 26จ้า เป็นสวัสดิการของไปรษณีย์่ เอื้อยต้องทำงานจนกว่าน้องพิมสิจบจ้า
อีกสี่ปีน้องพิมจบมีรายได้ก็ส่งน้องต่อจ้า

[พวงพยอม]

สวัสดีจ้าน้องมิค

ขอบคุณที่มาให่กำลังใจเอื้่อยน้อจ้า เอื้อยก็คิดคือกับน้องว่าแหละจ้า

[lungyai1123]

เป็นอนัตตาครับน้าพวงพยอมมีเกิด,แก่,เจ็บ,มีการตายนั่นคืออนิจจังมีพบก็ต้องมีจากบ่มีงานเลี้ยงที่บ่เลิกลาเหมือนสุภาษิตจีนเน๊าะครับเป็นวัฏจักร.สิ่งได๋ปล่อยได้กะปล่อยไปถือไว้กะลำบากไปทางหน้าปล่อยแล้วกะเบาครับ

[พล พระยาแล]

เป็นไปตามวัฏจักรของชีวิตครับเอื้อย มีรักโลภโกรธหลง มีพบกันกะมีจากกันเป็นของธรรมดา ผุสาวผมมื่อวานนี้กะเว่ากันดี ๆ อยู่ครับ แต่มื่อนี่เพิ่นบอกว่า "เราเลิกกันนะ" วาซ่าน

ผมล่ะคิดฮอดทุรุนทุรายอยู่นี่ล่ะครับ จักสิเฮ็ดแนวใด๋ ..... เอื้อยอย่าบอกไผเด้อ ผมย่านคนอยู่บ้านได้ยิน ......ก๊ากกกกกกกก

ลูกของเฮาเมื่อถึงจุด ๆ หนึ่งกะสิต้องจากเฮาไป คือนกล่ะครับ ตอนเป็นลูกนกเฮากะหามาป้อน พอเขาเติบโตมีครอบมีครัว เขากะกลับมาป้อนเฮายามแก่ชรา

[pcalibration]

แม่นับเป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่เสมอสำหรับลูกๆ...

[อ้ายพจน์]

ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาละครับเอื้อยแม้แต่ตัวเราเองกะยังออกจากอ้อมอกพ่อแม่แต่สายใยความรักความผูกพันธ์กะคงยังคือเก่าครับ

[พวงพยอม]

สวัสดีจ้าธุจ้า

คุณลุงใหญ่ :) ขอบคุณหลายๆเด้่อจ้าที่ให้ข้อคิดธรรมะเป็นเครื่องเตือนสติพวงพะยอม เป็นจริงทุกประการจ้า

น้องพล พระยาแล :) ซางเว่าให้เอื้อยหัวขวนจนเฝือกเกือบหลุดน้อจ้า ระวังคุณดีเจเด็กน้อยบิดแก้มเด้อจ้า
ขอบคุณสำหรับข้อคิดที่ดีและเป็นสัจธรรมน้อจ้า

คุณpcalibration :) ขอบคุณหลายจ้า ความรักของแม่นั้นบริสุทธิ์และอบอุ่นน้อจ้า

:*-:*-:*-