แม่ : "เอาจักบาทล่ะหำ เงินน่ะ"
ผม : "เอา 5 พัน กะพอดอกครับ"
แม่ : "ถ้าบ่พอจั่งได๋ ไปฮอดแล้วจั่งได๋จั่งโทรลงมาหาแม่เอาเด้อ"
ผม : "ครับ ไปก่อนเด้ออีแม่ ไปก่อนเด้ออีพ่อ" .....
เป็นบทสนทนาของผมกับแม่ ในค่ำคืนของวันที่ 22 พ.ค.52 ก่อนที่จะจากบ้าน เข้ามาล่าฝันในเมืองหลวง
หนุ่มน้อยวัย 21 ปี มีเพียงวุฒิ ปวส. 1 ใบ และเงินติดตัว 5 พันบาท พร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า 1 ใบ นั่งบนรถโดยสาร มุ่งหน้าเข้าสู่กรุงเทพฯ
มาพร้อมกับเพื่อนคู่หูที่เรียนจบมาพร้อมกัน มีพี่ชายพักอยู่แถวลาซาลเขาติดต่อห้องพักใว้ให้ ในราคา 1500 บาทต่อเดือน
ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจะไปสมัครงานงานที่ใหน คิดแต่ว่าจะไปหาเอาข้างหน้า พี่ชายแนะนำให้สมัครโรงงานแห่งหนึ่ง ที่หน้าปากซอยลาซาล
ก็พากันไปยื่นใบสมัครไว้ จากนั้นได้เดินทางมายังนิคมเวลโกรว ตามคำบอกเล่าของคนรู้จัก ว่ามีโรงงานเยอะแยะ
เวลาผ่านไป 2 อาทิตย์ ยังไม่มีที่ใดติดต่อกลับมา เงิน 5 พันที่แม่ให้มาก็ไกล้จะหมด ก็เลยคุยกันว่า มีอะไรให้ทำก็ทำไปก่อน
สุดท้ายได้งานเป็นพนักงานทั่วไปของร้านขายอุปกรณ์ไฟฟ้าในซอยลาซาลนั่นเอง ทำทุกอย่างตั้งแต่ขายของหน้าร้าน ยันขับรถส่งของ
โดยเงินเดือนที่ได้ตอนแรก คิดเป็นรายวัน วันละ 250 บาท ผ่านไป 4 เดือนผ่านโปร เขาปรับให้เป็นวันละ 280
ทำได้อยู่ประมาณ 5 เดือน ช่วงนั้นยอมรับว่าท้อมาก เงินก็ไม่ค่อยพอใช้ ใจมีแต่อยากกลับ ตจว.
ปลายเดือน พ.ย.52 โรงงานอยู่หน้าปากซอยลาซาลติดป้ายรับสมัครช่างเทคนิค 100 อัตรา ผมและเพื่อนยิ้มออกทันที กลับมายื่นใบสมัครอีกครั้ง
ปรากฏว่ารอบนี้เจ้าหน้าที่ให้สอบข้อเขียนเลย และนัดสอบสัมภาษณ์ในสัปดาห์ต่อมา
" เป็นได๋หมอ เพินว่าจั่งได๋ ผ่านบ่ " ผมถามเพื่อนเมื่อเดินออกมาจากห้องสัมภาษณ์
" ผ่านยุเพื่อน เพินนัดเฮ็ดงานวันที่ 8 ธันวา แล้วโตล่ะ " เพื่อนตอบด้วยท่าทางดีใจ
" เฮากะผ่านคือกัน เริ่มงานมื่อเดียวกันนั่นล่ะ .... ป่ะเฮาเมือ มื่อแลงฉลองก้อยขมๆ กับเหล้าเสือจัก 2 ขวดเนาะ"
หลังจากวันสอบสัมภาษณ์ เราทั้งสองก็ได้งานทำในตำแหน่งช่างเทคนิค กับเงินเดือนเริ่มต้น 7,500 บาท
แต่เป็นโรงงานที่ต้องเข้ากะ 12 ชม. รวม OT แล้ว ตังค์ออกอยู่ที่ประมาณ 15,000 / เดือน เทียบกับที่เดิม ถือว่าได้เยอะมาก
1 ปีกว่า กับงานที่ใหม่ ทำให้เรามีเงินเก็บคนละก้อน เราตกลงกันว่า จะกลับลงไปบวชทดแทนคุณพ่อแม่ ซึ่งที่ทำงานอนุญาติให้ลาบวชได้ 30 วัน
และทางพ่อแม่ ได้จัดงานบวชให้ในวันที่ 24 ก.พ.54
อุยุ อะยะ ปานพระบวชใหม่
ถัดมาอีก 1 ปี เก็บเงินได้อีกก้อน นึกอยากได้เมีย ก็เลยไปขอพ่อกับแม่ ให้ไปขอสาวให้ และได้จัดงานแต่งขึ้นเมื่อ 22 ก.พ.55
แม่ยายใจดี ค่าดองไม่เอา แต่ขอเป็นทอง หนัก 5 บาทพอ (ช่วงนั้นทองบาทละสองหมื่นห้า)
หลังจากมีครอบครัวแล้ว ได้ปรึกษากันว่า เก็บเงินได้อีกซักก้อน ก็จะหันหลังให้ดงคอนกรีต อันมีแต่ความวุ่นวาย
มุ่งหน้ากลับ ยโสธรบ้านเฮา คงอีกไม่นานครับ
*** โปรดติดตาม ล่าฝันตอน2 รางวัลชีวิต ในกระทู้หน้านะครับ ***
Bookmarks