ลูกยางเดินทาง
ลมฤดูร้อนพัดมาแต่ไกล ต้นยางใหญ่บอกบรรดาลูกๆ
ให้เตรียมเดิมทางได้
ลูกยางจึงกางปีกอย่างเต็มที่
ปีกสีแดงของลูกยางเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล
และแล้วลมก็พัดอู้เข้ามา ลูกยางทั้งหลายพร้อมเดินทางแล้ว
สายลมฤดูร้อนมาถึงต้นยาง
แล้วก็พัดพาลูกยางไปทันทีปีกลูกยางกางเต็มที่
ลมปะทะและลูกยางก็เหินขึ้นสู่ห้วงฟ้ากว้าง
ลูกยางบางลูกรีบตกลงใกล้ๆ แม่ต้นยาง
บางลูกร่อนลงริมบึงแม่น้ำใหญ่
บางลูกร่อนลงที่ดงไม้
บางลูกร่อนลงใกล้บ้านคน
แต่ละลูกเลือกที่ตนชอบ
ลูกยางลูกสุดท้ายยังคงหมุนอยู่กับสายลมฤดูร้อน
มันมองไปที่่่่่ผืนดินโล่งริมถนนลูกรัง จึงตัดสินใจร่อนลงไป
เจ้าลูกยางน้อยร่อนลงตรงรอยแตกเล็กๆ
ระหว่างถนนกับท้องนาแล้ง
ฤดูร้อนผ่านไปเข้าสู่ฤดูฝน
ปีกลูกยางหลุดร่วงไปตามธรรมชาติ
ระหว่างนั้นต้นอ่อนข้างใน
ค่อยๆงอกออกมาเป็นต้นยางเล็กๆ
มันใช้รากชอนไชหาอาหารและน้ำซึ่งดินนั้นแข็งกระด้าง
มันนึกท้อแท้ แต่แว่วๆได้ยินเสียงแม่ที่เคยสอนไว้
บ้างลูกอาจพบที่อยู่แสนลำบาก
บางทีอาจร้อนจัดแข็งเป็นหิน เปียกจนหนาว
แต่เมื่อลูกตั้งใจแล้วว่าจะอยู่ตรงไหน ก็ต้องทำให้ดีที่สุด
โชคดีที่ต้นยางอดทน
พากเพียร และฝันถึงวันที่เติบโตแข็งแรง
หลังจากนั้นไม่กี่วันฤดูฝนพาความชุ่มชื้นมา
รากต้นยางไชดินเพียงนิดเดียวก็พมสมบูรณ์ที่อยู่ข้างล่าง
ต้นยางเติบโตผิดหูผิดตาความพากเพียรก่อนหน้านี้
ทำให้มันพร้อมจะเติบโตทันฤดูฝนพอดี
อีกไม่นานฤดูหนาวที่มันไม่เคยรู้จักก็จะมาถึง
และอีกนานกว่าจะถึงฤดูฝน
ฤดูกาลที่แปลเปลี่ยนเจ้ายางน้อยจะต้องพบกับอะไรบ้าง
ไม่มีใครรู้ แต่เรามั่นใจได้ว่า
หัวใจนักสู้ของต้นยางน้อย คงจะไม่ยอมแพ้สิ่งใดๆ
นิทานเรื่องนี้ได้มาจาก หนังสือภาษาพาทีชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 คุรุสภา
Bookmarks