โบกมือลาต้องจากพรากดวงแก้ว
พี่ซึ้งแล้วเหตุผลคนเคยหวานแหวว
ไม่ต้องรีบร้อนรนเมื่อต้องแจว
พี่รู้แล้วถึงทางแยกต้องแยกทาง
ความรู้สึกเหมือนถูกหลอกราวถูกหลอน
ก่อนหลับนอนเฝ้าอยากลืมกลับต้องจำ
เพราะเชื่อคำคนลวงหลอกบอกให้คอย
แต่บุญน้อยทางข้างหน้าขอลาเอย
แม้โลกนี้มีความเหงาเฝ้าเป็นเพื่อน
มันย้ำเตือนอย่าวู่วามตัดสินใจ
แต่เมื่อแยกต้องแยกทางต่างตรงไหน
ไม่ว่าใครแม้ตัวฉันสะบั้นอารมณ์
อาจสุขสมสมสุขระรื่นเริงใจ
ไม่ต้องห่วงใยใจช้ำย้ำขมขื่น
ถึงเคยชื่นหวานเคยสุขทุกราตรี
แต่ก็มีหัวใจเหมือนคนอื่นที่ตื่นกลัว
เคยถามย้ำถามตัวเองว่าเราเจ็บ
ไม่ต้องมาเหน็บเล่าความดีฉัน
มันหลายเรื่องที่เธอกล่าวข่าวไม่จริง
แต่เป็นหญิงพูดเช่นนี้สังคมไม่ยอม
ขอขมาถ้าฉันผิดคิดรับโทษ
ไม่ต้องโกรธฉันดอกบอกให้ฉัน
หากต้องการสิ่งใดใคร่บอกกัน
เธอและฉันนั้นเคยสุขทุกข์ร่วมกัน
ปล.ขอโทษถ้ากลอนนี้ย้อนศรไม่เพราะพริ้งเพราะเพิ่งจะลองจับมากระเดียดดู
Bookmarks