จุดเริ่มต้นของสาวโรงงานคนหนึ่ง

[pui.lab]

ครอบครัวของฉันตั้งแต่เกิดมา ถามว่าจัดอยู่ในฐานะไหน ตอบอย่างเต็มภาคภูมิใจ
"ฐานะยากจน" ลูกชาวไร่ ชาวนา กับพ่อที่พิการขาไม่ค่อยดี แต่ความมุ่งมั่น ทะเยอ
ทะยานของพ่อฉันไม่อยู่นิ่ง ยอมทิ้งถิ่นฐานขอยกครอบครัวเข้าสู่เมืองกรุง ขืนอยู่ต่อ
ลูกๆ อดตายแน่นอน มุ่งมั่นต่อสู้ใช้ชีวิตที่เมืองกรุง แม่ค้าขาย พ่อทำงานโรงงาน ทั้ง
ครอบครัวก็มีความสุข มีกินตามอัตภาพ ชีวิตของฉันเริ่มเติบใหญ่เดินตามรอยของพ่อ
ทำงานโรงงานรองเท้ายี่ห้อ converse all star เป็นโรงงานแห่งแรกที่ฉันได้ทำงาน
สมัยนั้นเป็นรองเท้าวัยรุ่นราคาแพงพอสมควร ถ้าใครได้ใส่เท่ตลอดกาล ฮ่า
ทำงานที่นี่ได้ประมาณ 3 ปี ความดีเริ่มมีนิดๆ

[pui.lab]

ผลงานเริ่มจะเกิด ชีวิตเริ่มฉายแวว จากโรงงานเก่า โอนย้ายเข้าโรงงานใหม่
จากรองเท้าคอนเวิร์ส เข้าสู่รองเท้ารีบอค สาวโรงงานคนหนึ่ง คงดำเนิน
ไปเรื่อยๆ







การทำงาน ขยัน อดทน ไม่ขาด ไม่สายบ่อย แน่นอนสถานะต้องเปลี่ยนเข้าสู่สาวออฟฟิช

[pui.lab]

คำว่าเบื่อ คำว่าเงินเดือนน้อย ต้องการหาประสบการณ์ใหม่ ทุกคนเป็นนะ ส่วนฉันอีกคน
คงต้องโบยบินหาที่ใหม่ เพื่อหาประสบการณ์เยอะๆพร้อมเงินเดือน จากสาวออฟฟิช
โรงงานเข้าสู่สาวห้าง เปลี่ยนบรรยากาศ แต่ไม่ได้ขายของอย่างที่คิด สาวบัญชีใน
ออฟฟิชอีกครั้ง






ช่วงเทสกาลสินค้าขายดี ต้องมาทำโอทีเป็นพนักงานช่วยแคชเชียร์แพคสินค้า

[pui.lab]

แน่นอน ไม่ก้าวหน้า จำเจ อยู่กับตัวเลข ฉันขอตัวไปอีกแล้ว
กลับมาเป็นสาวออฟฟิชโรงงานเฟอร์นิเจอร์ยี่ห้อ อินเด็กซ์
ชีวิตฉันก็ยังคงทำงานโรงงานเหมือนเดิม ฝ่ายบุคคลธุรการ
อายุเริ่มจะเข้าสู่เลขสาม

[pui.lab]

ยังไม่อยู่นิ่ง จากโรงงานเล็ก ย้ายเข้าสู่สำนักงานใหญ่ ที่สุดท้ายที่ฉันทำงานที่กรุงเทพฯ
ยังระลึก คิดถึงอยู่เสมอ เพื่อนๆที่เก่าคงลืมเราหมดแล้ว













ณ จนปัจจุบัน ชีวิตของฉันก็ยังคงดำเนินกับการทำงานไปเรื่อยๆ
ตราบที่ยังคงต้องกิน ต้องใช้ ดำรงต่อไป

:*- เวบบ้านมหา.คอม สำหรับไดอารี่ และแขกพี่น้องเข้ามาเยี่ยมชมกำลังใจ้า

[suny]

แม่นละครับตราบได๋ที่เฮายังต้องกินต้องใช้ และยังมีแรงอยู่ก็ต้องทำมาหากินเนาะครับ และยังเฮ็ดให้เฮาเป็นคนที่มีคุณภาพอยู่ บ่สร้างภาระให้พุได๋ สู้ๆครับเป็นกำลังใจครับ...:)

[ชายอิสระ]

โชคชะตาชีวิตหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อยครับ ผมเริ่มแรกทำงานเป็นเทคนิคเชียลอยู่นิเดคอยุธยาครับ มาอยู่เจริญซากาต้าแถวพระประแดง วนมาเฮ็ดงานหลวงอยู่ในกรุงเทพฯ 16ปี แล้วครับ อยากกลับเมืออยู่บ้านคือกันครับ สู้ๆครับคนอิสานบ้านเฮา...

[พล พระยาแล]

555 บ๊ะ อ่านแล้วปานหนังสั้นเอาโลดเนาะ ชีวิตต่อสู้พอสมควรอยู่ตั๊วะซั่น

แล้วปัจจุบันชีวิตเปลี่ยนมาเป็นนักมวยได้จั่งใด๋ล่ะครับ>>>เล่าต่อ ๆ >>> กรี๊ดดดดด

[บ่าวเอส]

...

เก่งแล้วครับ โกอินเตอร์แล้ว ชึ่งหลายๆ คนไผ่ฝันอยากไปดินแดนแห่งเสรีภาพ

แต่บ่โอกาส เจ้านายผมกะทำงานอยู่แอลเอคือกันครับ...

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

ดูรูปพี่ปุ้ยก็คิดถึงตัวเอง คือกันค่ะออกเข้าโรงงานเป็นว่าเล่น ทำงานโรงงานจนเรียนจบ เป็นครูพอมาเกาหลีงานแรกที่ทำก็คือโรงงาน ทำงานทุกอย่างให้อะไรๆหลายๆอย่างนอกจากเงินแล้วสิ่งที่ซื้อไม่ได้คือ ความอดทน ขอบคุณเหลือเกินสำหรับไดอารี่หน้านี้ที่ทรงคุณค่าค่ะ