ชีวิตคนคือนกน้อย พ่อแม่อ่อย เพียรฮัก
ป้อนอาหารตอนยังเยาว์ ส่งนม ทั้งจู้
บาดห่าตูหลูหน้า เจริญวัย เติบใหญ่
ถิ่มฮวงฮังบินจากจ้อย ปล่อยสองเฒ่า ให้นั่งเหงา
เจ้าปีกกล้า ขาแข็ง อยากบินแข่ง
แสดงบินเจิดผ่าย เทิงฟ้า อวดกาย
สายใจเอ้ย เจ้าอย่าได้ ลืมพ่อแม่ คอยคนิง
แม่นสิไกลแสนไกล พ่อแม่ยัง คนิงเจ้า
คิดอีหยังทำอีหยังขอให้เจ้า อย่าลืมถาม พ่อกับแม่ เด้อคำ
อย่าสิหลง ว่าเจ้าของใหญ่แล้ว เลยลืมเฒ่า ผุห่วงนำ
เด้อหล่าเอ้ย