ก่อนอื่นการที่ผมได้มารู้จักกับบ้านมหาแห่งนี้ก็สืบเนื่องมาจากน้องแมกซ์ หรือผู้ก่อการรัก ซึ่งก็ได้รู้จักกันมาตั้งแต่อยู่บอร์ด meeting แห่ง teenee.com แต่หลังจากนั้นต่างคนต่างได้ผลัดแยกกันมา ...
(เอาอย่างย่อ ๆ) และวันดีคืนดีน้องแมกซ์ก็ได้ส่งลิงค์เพลงมาให้ฟังตลอด รวมทั้งเพลงจากบ้านมหา แต่ก็จำไม่ได้แล้วว่าเป็นเพลงอะไร......แต่ก็มีหมอลำมาให้ฟัง ก็เป็นคนใต้นะครับ และหลงใหลเสียงพิณเสียงแคนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตั้งแต่ตัวเองเล่นดนตรีมา ก็เล่นได้ทุกแนว แต่ที่ชอบฟังจริง ๆ ก็เป็นหมอลำนี่แหละ .....เพราะว่าดนตรีมันสมบูรณ์แบบ แม้แต่ฝรั่งยังทึ่งกับดนตีแนวหมอลำ.....ก็เลยทั้งนี้อาจเป็นเพราะมีพ่อเป็นคนอุบล แม่นครศรี ฯ ผมก็มีชื่อตามสองจังหวัดนี่แหละ ส่วนจะชื่อไรก็ให้ทายกันเอาเอง บางคนอาจจะรู้แล้ว .....
หลังจากนั้นก็มาฟังเพลง สนุก ๆ กับบ่าวมหา จนไม่รู้ตัวว่าให้ดูแลบอร์ด ซึ่งตัวเองไม่ค่อยสันทัดเท่าไร คงเป็นแค่คนที่ชอบลองโปรแกรม เขียนบทความให้กับบ้านเอ็น ซึ่งก็ได้ added ลิงค์ของบ้านมหาเอาไว้ฟังในยามที่เขียนบทความ ลงข่าว .....ก็ยอมรับว่าตอนนั้นที่เล่นเวบก็มีเพียง 2 เวบที่เป็นสมาชิกเท่านั้น พอเปิดเครื่องมาก็ต้องเปิดเวบบ้านมหาฟังเพลงเป็นอันดับแรก ตามด้วยการเข้าไปหาข่าวมาลงให้กับบ้านเอ็น
หลายๆ คนมองว่าหมอลำเป็นเรื่องของคนชนบท ไม่มีการศึกษา ซึ่งจากการที่ผมได้เอาเพลงหมอลำไปเปิดในรถ เพื่อน ๆ ก็บอกให้เปลี่ยนทุกครั้ง..เพราะว่าเท่าที่ได้สังเกตมาหลาย ๆ คนมักจะรังเกียจหมอลำ รวมทั้งคนที่ฟังหมอลำเอามาก ๆ .....ด้วยเหตุนี้เท่าที่ตัวเองได้เข้าไปสัมผัส ท่องเทียวในแดนอีสานมาหลายจังหวัด มีแฟนเป็นคนอีสานด้วย ก็มักจะทราบโดยตัวเองว่า......คนอีสานหรือแม้แต่เด็กบ้าน ๆ ตามท้องไร่ท้องนามักจะถีบตัวเองให้ไกลจากคำว่าคนอีสาน คนฟังลำ ก็เลยให้คนเหล่านี้หันมาฟังเพลงสตริง ไม่มีใครที่ฟังเพลงหมอลำกันจริง ๆ .....ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกหดหู่เอามาก ๆ .....ก็แม้แต่ผมซึ่งต้องการเรียนรู้วัฒนธรรมอีสาน ต้องการเผยแพร่ให้หลายๆ คนรู้สึกว่าเพลงลำต่าง ๆ ที่สร้างสรรค์โดยคนอีสาน ...ก็แม้แต่คนอีสานเองยังไม่ยอมฟังเพลงซึ่งถือว่าเป็นสุดยอดแห่งศิลปะที่มีการสั่งสมกันมานาน เป็นดนตรีที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก (เป็นความคิดของคนที่เล่นดนตรีและชื่นชมแนวดนตรีของผมเอง ว่าสุดยอด) ........แต่กลับหมางเมินด้วยสาเหตุนานับประการที่ผมได้เอ่ยมา......แล้วคนใต้อย่างผมก็เหมือนแอบชื่นชมวัฒนธรรมต่างภาคของคนอื่นที่เค้าไม่แทบจะไม่ใยดีแล้ว .....(ซึ่งอาจจะมีกลุ่มชนบางกลุ่มที่มีการศึกษาและต้องการสลัดคำว่าคนอีสานออกไป).....มันทำให้ผมเองรู้สึกหดหู่มาก ๆ .........
วัฒนธรรมที่คนอื่นชื่นชมว่าเยี่ยม แต่เจ้าของวัฒนธรรมกลับมองไม่มีค่า......แล้วจะให้คนอื่นชื่นชมอย่างไร........(ซึ่งเป็นความคิดของผม)....
แต่ยังไงผมเองก็หลงใหลวัฒนธรรมของคนอีสาน และอาจจะทำให้หวนนึกถึงผู้ให้กำเนิดที่ไม่อาจจะหวนกลับมาได้อีกแล้ว .......
และตอนนี้ฟ้าสางที่บางกอกก็ได้มาพึ่งพิ่งบ้านมหาแห่งนี้อาจจะเป็นหนทางสุดท้าย ...ก็เอาความรู้ความสามารถในเรื่องที่ตัวเองถนัด โดยไม่เก่งเรื่องวัฒนธรรมอีสานเท่ากับคนอีสานโดยกำเนิด.......หากมีเรื่องที่ให้ฟ้าสางที่บางกอกช่วยเหลือ ก็ยินดีรับฟังและช่วยเหลือครับ ........
เพื่อน ๆ น้อง ๆ หลาย ๆ คนที่เก่งเรื่องเสียงเพลง ก็ช่วย ๆ กันสร้างสรรค์ให้บ้านมหาแห่งนี้เป็นแหล่งของความบันเทิงต่อไป
สำหรับผมยังมีหลายเรื่องหลายราวที่ต้องสะสาง ซึ่งเรื่องบางเรื่องไม่อาจนำเสนอออกได้ แต่ก็ได้น้องบ่าวมหา ที่มีน้ำใจมากคนหนึ่ง ที่ได้รับทราบความเป็นไปของฟ้าสางที่บางกอกเป็นอย่างดี และน้องอีกคนที่เป็นที่สรวลเสเฮฮามาตลอด คือ บ่าวเซียงน้อย ....
ก็ได้ที่นี่เป็นแหล่งผ่อนคลายได้เป็นอย่างดี ...ผมอยากให้คนที่นี่ได้รู้จักกันมากขึ้น ใช่ว่ามาฟังเพลงแล้วก็ผ่านไป ...ผมเองก็มองเห็นการเปลี่ยนแปลงอะไรหลาย ๆ อย่างของที่บ้านมหา และก็อยากให้เกิดสิ่งดี ๆ ตลอดไป......
ฟ้าสางฯ มีความในใจอีกหลาย ๆ อย่างที่ไม่อาจนำเสนอตรงนี้ได้ ก็ต้องขออภัยครับ ...............แม้บางครั้งฟ้าสางอาจจะเงียบไปบ้าง ก็ก็ยังห่วงใยบ้านมหาแห่งนี้ตลอด .....ก็คงต้องเรียนให้สำเร็จเร็วที่สุด
Bookmarks