เสี่ยวมัก เสี่ยวแพง3คน กะมี เขมร ไทย ลาว ฮักกันหลาย มื่อหนึ่ง เข้าป่าไปหาเผิ่ง...ในป่า ได้มา ฮังเดียวสิแบ่งกันก็ย่านหมู่ได้ลืนกะเลยตกลงกันว่าไผ๋เว่าคำว่าผึ้งเสียงดังผู้นั้นได้ซะแตกผู้เดียว
เขมร //// ขอเว่าก่อน...อ้าปากโจ่โล่..บาดสิเว่าผั่นวา......ขมุม ขมุม ขมุม
เว่าจบแล้วสิยาดดางเผิ่งไปกินเลย...ทางเสี่ยวเป็นไทยกะตอกขึ้นว่า..เดี๋ยว ถึง ตา ข้า บ้าง ล่ะ ?
ไทย //// อ้าปากเส่หว่.....ผึ้ง ผึ้ง ผึ้ง เหงื่อย้อยหย๋ำย่า
ยิ้มชื่นตาบาน....ว่าสิได้กิน..เสร็จกูพะนะเลาว่า ถึงตาเสี่ยวคนลาว...
ลาว //// อ้า ปากป๋านสิโหม่มข้าวทั้งกะติ๊บ...แล้วฮ้องว่า...เผิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง....................
แล้วกะยาดฮังเผิ่งยัดใส่ปากปั๊บ.......อิอิ
.......................หมู่เจ้าอ่านแล้วลองฮ้องเบิ่งตี๋ล่ะดังบ่อนอ.....อิอิ
Bookmarks