ระรินร่วงโปรยหยาดไม่ขาดสาย
หยดน้ำพรายกระทบแสงแรงจันทร์เจ้า
ระรินร่ำน้ำตามาพร่างพราว
ระริกร้าวหนาวสั่นฝันระทม
ลมรินร่ำฝร่วงพราวหนาวน้ำค้าง
ลมรักร้างหวลไห้ใจขื่นขม
ลมลวงหลอกฉันอยู่ใยโอ้ใจลม
วอนผสมความหวานบ้างอย่าลางเลือน
มองเวิ้งฟ้าวะวิบไหวหัวใจร้าว
ฝันเหน็บหนาวห่างไกลใจโดนเฉือน
มีรอยแผลเจ็บช้ำคอยย้ำเตือน
ดั่งกับเดือนขาดดาวแสนหนาวใจ
สายฝนโปรยฟ้าฉ่ำค่ำคืนนี้
เขียนกวีบอกจันทร์ว่าหวั่นไหว
หนาวลมฝนกระเซ่นซ่านสะท้านใจ
แสนอาลัยไห้หวลครวญกับจันทร์
Bookmarks