เหลียวมองสิ่ง...รอบข้าง...พลางอาวรณ์
คล้ายละคร...น้ำเน่า...เศร้าหนักหนา
รักกลายเป็น...ที่สอง...นองน้ำตา
ร้าวอุรา...เจ็บแสบ...แทบขาดใจ...
หากรู้ก่อน...เขาคนนี้...มีคนรัก
มิขอปัก...ฤทัยมั่น...จนหวั่นไหว
จะไม่ยอม...ปล่อยใจคิด...ทำผิดไป
ขอหลีกไกล...ให้ห่าง...ทางมลทิน...
มันคงสาย...เกินแก้...แพ้ใกล้ชิด
ตีสนิท...แฟนเขา...เฝ้าถวิล
เผลอหลวมตัว...ปล่อยใจ...ใฝ่อาจิณ
ลืมจนสิ้น...ศีลธรรม...นำจรรยา...
จะหักห้าม...ความรัก...ในดวงจิต
เราทำผิด...จำต้องจบ...เลิกคบหา
เจ็บกล่ำกลืน...ยอมเอ่ยคำ...ว่าอำลา
เพราะมาช้า...กว่าเขา...เราอาดูร...
Bookmarks