กำลังแสดงผล 1 ถึง 3 จากทั้งหมด 3

หัวข้อ: ภูท้าวภูนาง

  1. #1
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ โป้ยก่าย
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    กระทู้
    1,603

    ภูท้าวภูนาง

    กาลครั้งหนึ่ง มีนางยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่า กินนา อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ใกล้ภูเขา นางกินนายังเป็นสาวไม่มีผัว อยู่ตัวคนเดียวโดดเดี่ยว ทุกๆเช้า นางกินนาจะเดินไปตามป่า จะกลับมาบ้านต่อเมื่อถึงเวลาอาหาร นางจะเฝ้าดูน้ำที่ไหลไปตามซอกหินและต้นหญ้า บ่อยตรั้งที่นางจะนั่งอยู่ไต้ต้นไทรที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปกว้างทำให้ร่มเย็นสบาย
    การที่นางกินนาใช้ชีวิตส่วนมากอยู่ในป่าเช่นนั้น ทำให้นางคุ้นเคยกับสัตว์ป่านาๆชนิดบางครั้งจะเห็นนางนั่งเล่นอยู่กับนกเป็นจำนวนมาก นกเหล่านั้นจะร้องเพลงให้เธอฟัง และบางครั้งเธอก็จะขึ้นไปนั่งบนคอช้างป่า
    เช้าวันหนึ่ง นางกินนาได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในป่า ชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างงดงามราวกับพระอินทร์ หนุ่มผู้นั้นถือปืนไว้ในมือ นางกินนาไฝ่ฝันอยู่นานแล้วที่จะมีสามีสักคนหนึ่ง เธอจึงรู้สึกปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อแลเห็นหนุ่มรูปงามคนนั้น
    ขณะที่นางกินนากำลังรำพึงฝันหวานอยู่นั้น นางก็ระลึกขึ้นได้ว่านางเป็นยักษ์รูปร่างหน้าตาน่าเกลียด เมื่อชายหนุมเห็นเข้าก็คงจไม่หลงรักอย่างแน่นอน อย่ากระนั้นเลยปลอมแปลงกายให้งดงามเสียก่อนจะดีกว่า นางจึงร้ายเวทมนต์กลายร่างยักษ์เป็นหญิงสาวรูปงาม มีเสน่ห์ยากที่หญิงใดจะเสมอเหมือนได้ เมื่อแปลงกายแล้วนางกินนาก็ออกเดินเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วถามว่า
    "พี่ชายเข้ามาในป่าจะไปไหน
    "ฉันมาล้าสัตว์" ชายหนุมตอบแล้วถามต่อไปว่า
    "เธออยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ"
    "จ้ะ ฉันอยู่คนเดียว อยู่กับนกกับต้นไม้"
    เสน่ห์ของนางกินนา ทำให้ชายหนุ่มเริ่มจะหลงรัก เขาเดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ แล้วชวนพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ เมื่อเห็นหญิงสาวไม่รังเกียจ ก็ชวนไปนั่งคุยที่ลานหญ้าใกล้ลำธาร ชายหนุ่มได้บอกชื่อของเขาให้เธอทราบว่า เขาชื่อพุทเสน แล้วเล่าเรื่องราวให้หล่อนฟัง นางกินนาได้ขอร้องให้ชายหนุ่มพักอยู่กับเธอนานๆ พุทเสนก็ตกลงด้วยความยินดี
    พุทเสนอยู่กับนางกินนาด้วยความสุขสำราญ จนทำให้เขาลืมมารดาที่อยู่อย่างยากจนทางบ้าน วันหนึ่งนางกินนาได้บอกความลับของนางให้พุทเสนฟังด้วยความไว้วางใจ
    "พี่ ฉันลืมบอกพี่ไปว่าในหีบใบนี้มีมะนาวที่ไม่รู้จักสุกไม่รู้จักเหี่ยวอยู่หลายผล เป็นมะนาววิเศษ ที่ตกทอดมาตั้งแต่ครั้งปู่ย่าตายายฉันทีเดียว มะนาวเหล่านี้มีอำนาจวิเศษมากพี่เคยไปเที่ยวสวนของฉันบ้างไหม"
    "ไม่เคยเลย" ชายหนุ่มตอบ "อยู่ที่ไหนหละ"
    "อ๋อ" กินนาตอบ "อยู่ห่างจากนี่สักแปดสิบเส้นเห็นจะได้ แต่ฉันขอร้องอย่าได้คิดไปเลยมันมีอันตรายมาก
    พุทเสนไม่ตอบ แต่เขาก็ยังคงคิดถึงเรื่องสวนแห่งนี้


    (ติดตามตอนต่อไป)

  2. #2
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ โป้ยก่าย
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    กระทู้
    1,603
    วันหนึ่ง เมื่อนางกินนาไม่อยู่ พุทเสนก็ถือโอกาสตอนที่นางไม่อยู่นั้นไปเที่ยวสวนที่นางบอกและห้ามไม่ให้ไป ในสวนแห่งนั้นพุทเสนได้พบกระดูกมนุษย์ทับถมอยู่ในคูเกือบเต็ม พุทเสนนึกเดาเรื่องได้ตลอด นางกินนาไม่ใช้มนุษย์ธรรมดาอย่างแน่นอน เขาเกิดความกลัวขึ้นมาจึงวิ่งกลับมาบ้านแล้วเข้าไปในห้อง เปิดหีบหยิบมนาววิเศษออกมา เขาไม่รีรอให้เสียเวลา รีบวิ่งออกจากป่าไปทันที
    หลังที่พุทเสนหนีไปได้ไม่นานเท่าใด นางกินนาก็กลับมา เมื่อไม่เห็นพุทเสนก้นึกสงสัยจึงเข้าไปดูที่หีบมะนาว พอรู้ว่ามะนาวหายก็นึกรู้ได้ทันทีว่า พุทเสนรู้ความลับและหนีไปแล้ว นางจึงกลับกลายร่างเป็นยักษ์ตามเดิมแล้วแล้วไล่ติดตามพุทเสนไป
    ด้วยกำลังยักษ์ นางกินนาวิ่งตามเพียงพักเดียวก็แลเห็นหลังพุทเสนไวๆ นางกินนาร้องเรียกให้พุทเสนหยุดพูดกันก่อน แต่พุทเสนไม่ยอมฟังเสียง เมื่อเห็นนางกินนาใกล้เข้ามา พุทเสนก็ล่วงมะนาวในย่ามออกมาผลหนึ่งแล้วขว้างไปตรงหน้านางกินนา ทันใดนั้นก็เกิดเป็นกองไฟกองมหึมาลุกลามกั้นนางกินนาไว้ ได้ยินแต่เสียงนางกินนาร้องเรียก แต่มองไม่เห็นตัวเพราะเปลวไฟลุกโพลง
    พุทเสนไม่รอช้าขณะที่ไฟกำลังลุกโชติช่วงอยู่นั้น เขาก็วิ่งหนีต่อไป แต่หนีไปได้ไม่ไกลเท่าไรก็ได้ยินเสียงนางกินนาร้องเรียกไกล้เข้ามา นางกินนาได้ใช้เวทมนต์ดับไฟสามารถไล่ตามเขามาได้อีก พุทเสนเห็นจวนตัว จึงหยิบมะนาวอีกผลหนึ่งออกมาจากย่ามแล้วขว้างไป คราวนี้เป็นทะเลสาบกว้างใหญ่ มองแทบไม่เห็นฝั่ง
    นางกินนาถึงจะเนื่อยอ่อนแต่ก็ยังไม่ละความพยายาม กระโจนลงน้ำว่ายข้ามทะเลสาบมาอย่างกล้าหาญ เมื่อนางกินนามาถึงฝั่งตรงข้าม นางก็เหนื่อยอ่อนเต็มที นอนพับอยู่ริมตลิ่งนั้นเอง นางไม่สามารถจะขยับเขยื่อนกายต่อไปได้อีก นางได้อ้อนวอนต่อสวรรค์ ขอให้ลงโทษสามีที่ไม่ซื่อสัตย์ของนาง เมื่อนางอ้อนวอนสิ้นสุดลงดวงตาของนางก็ปิดสนิท นางกินนาขาดใจตายเสียแล้ว
    เมื่อพุทเสนแลเห็นนางกินนานอนนิ่งไม่ขยับเขยื่อนกายเช่นนั้น ก็นึกว่านางคงเหนื่อยอ่อนกำลัง ไม่สามารถจะทำอะไรเขาได้แล้ว นึกๆไปพุทเสนก็เกิดสงสารนางกินนาขึ้นมา เพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน นางกินนาได้เอาอกเอาใจเป็นอย่างดี นางกินนารักพุทเสนด้วยใจจริง เมื่อคิดถึงความหลังขึ้นมาอีกพุทเสนก็อ่อนใจ เดินหันหลังกลับไปหานางกินนาที่นอนอยู่ และพอรู้ว่านางกินนาขาดใจตายไปแล้ว พุทเสนก็ซุดตัวลงข้างๆร่างของนางกินนา พยายามพยาบาลจะให้นางฟื้นขึ้นมาอีก แต่ไม่สำเร็จ พุทเสนเสียใจมาก เขาล้มฟุบลงบนร่างของนางกินนา และขาดใจตายตามไปอีกคนหนึ่ง
    ร่างของนางกินนาและพุมเสนคงอยู่ริมแม่น้ำแห่งนั้น และเมื่อหลายร้อยปีผ่านมา ร่างของทั้งสองก็กลายเป็นภูเขาสองลูก ซึ่งเรียกว่า ภูท้าว ภูนาง ยังคงอยู่ใกล้ๆกับหลวงพระบางประเทศลาวในเวลานี้

    หมายเหตุ ภูท้าวหมายถึงภูเขาผู้ชาย ภูนาง หมายถึง ภูเขาผู้หญิง

    (จากหนังสือนิทานลาว ของ ส. พลายน้อย)


  3. #3
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1
    หากมีภาพประกอบด้วยจะน่าอ่านมากยิ่งขึ้น....

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •