แสนสมเพชตัวเองเก่งแต่ปาก
บอกแค้นมากใจสับปลับกลับคิดถึง
เอ่ยคำลายังเผลอช้ำแอบรำพึง
ปากว่าขึ้งยังโหยหายังอาลัย
เบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่อนักคนรักหลอก
คำหวานหยอกลวงกันจนหวั่นไหว
เกลียด เกลียด เกลียดล้นคนหลายใจ
แต่ไฉนยังหึงหวงห่วงอาวรณ์
เตือนใจตนลืมความหลังครั้งเก่าเถิด
อย่ามัวเพริศละเมอเพลินเกินไถ่ถอน
เอาเข้าจริงมือก่ายหน้าหลับตานอน
จิตรุ่มร้อนคิดถึงเขาคนเราชัง
ตั้งใจจริงต่อไปลืมให้หมด
มิจำจดผู้ร้ายทำลายหวัง
เดินแผนสูงลวงหญิงไม่จริงจัง
พร่ำเพียรสั่งบอกใจให้ลืมลา
ภาพติดตาติดใจเขาไปแล้ว
คิดแน่แน่วคนมากรักฉันจะฆ่า
มินานวันดันลืมแค้นแสนระอา
ถวิลหาทำไมใจไม่รู้จำ
โกรธแต่ปากใจฉันนั้นรักซึ้ง
ยังคิดถึงเขามิสร่างช่างน่าขำ
ลืมขุ่นเคืองเรื่องเก่าเขาเคยทำ
ความเจ็บช้ำลับหายตามสายลม
ใจรักเขามิชังดั่งปากว่า
จำต้องมาง้อให้ให้สุขสม
หวังว่าคงมิปล่อยให้ใจตรอมตรม
อุตส่าห์ข่มทิฐิง้อ....ขอคืนดี
:P
อ้างข้อความนี้
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ ใบไม้สีชมพู
Bookmarks