ฝนตกยังฮู้เอื้อนกกินเดือนกะยังมีมื่ออิ่ม
บาดห่าอ้ายคิดฮอดน้องสังมาเอื้อนอิ่มบ่เป็น
เห็นแต่คำเขาเว่ายามเมื่อคิดฮอดน้องนอนบ่อิ่มเต็มตา
ผวานำแต่ความฮักจ่อยเหลืองจนเป็นไข่
ยามบ่ได้เห็นหน่าเห็นหลังคากะพออยู่
เห็นแต่อู๋แอ่งน่ำนางน้องกะอุ่นใจ
นับแต่หลายปีได้หัวใจชายบ่เคยต่าง
บาดห่าเห็นนวลนาถน้องหัวใจอ้ายสิมุ่นเพ
มาเหลือโตนเจ้าของเด้ฝาเฮือนเพฟากไม้ไผ่
บาดยามย่างเข้าใกล้ย่านนางน้องนั้นบ่เหลียว
ย่านแต่ใจนางเลี้ยวหันหาแต่คนหล่อ
คนมอซอจั่งบักอ้ายย่านนางน้องบ่อ่วยหา
วาสนาโตบักอ้ายเปรียบดั่งจอกลอยน้ำฮากหยั่งบ่เถิงดิน
ไหลเวินไปเวินมาฮอดบ่มีเคลือค่าง
คันแม่นไหลมาข่างของพะนางสิได้บ่
รูปบ่หล่อจั่งบักอ้ายกะกินเข่าบ่ายกบโอ๊ะสิพอได้นั่งเฮียงแหน่บ่น้อ.

มือใหม่หัดเว่าคร้าบ