นี่คือคำสอนของพ่อคนหนึ่งที่มอบให้แก่ลูก หลังจากที่ลูกได้เรียนจบมหาวิทยาลัย เพื่อเป็นคู่มือในการดำรงชีวิตต่อไป

พ่อบอกลูกว่า...ลูกเอย..เจ้าควร....
๑. เฝ้าดูดวงอาทิตย์ตกอย่างจริงจังอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
๒. อย่าดูถูกผู้อื่น
๓. พูดคำว่า “ขอบคุณ” ให้มาก ๆ
๔. มีชีวิตอยู่ภายใต้จุดมุ่งหมายของเจ้าเอง
๕. ปฏิบัติกับผู้อื่นเช่นเดียวกับที่เจ้าอยากให้ผู้อื่นปฏิบัติกับเจ้า
๖. บริจาคเลือดทุกปี
๗. คบเพื่อนใหม่และระลึกถึงเพื่อนเก่าเสมอ
๘. รักษาความลับเป็น
๙. จงแสดงความกล้าหาญถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่คนกล้าหาญก็ตาม
๑๐. ยอมรับความผิดพลาดของตนเอง
๑๑. ใช้บัตรเครดิตเพื่อความสะดวก มิใช่เพื่อการเป็นหนี้
๑๒. อย่าขี้โกง
๑๓. อ่านหนังสือธรรมะอย่างจริงจังอย่างน้อยปีครั้ง
๑๔. เรียนรู้ที่จะฟัง
๑๕. อย่าสิ้นหวัง
๑๖. อย่าสวดมนต์เพื่อขอสิ่งใด ๆ นอกจากความกล้าหาญและปัญญา
๑๗. อย่าแสดงอะไรออกมาเมื่อมีอารมณ์โกรธ
๑๘. มีบุคลิกที่ดี เดินเข้าไปในห้องทำงานอย่างมั่นใจ
๑๙. อย่าถกเถียงธุรกิจภายในลิฟท์
๒๐. จงตั้งใจแพ้ศึกเล็ก ๆ เพื่อจะเอาชนะศึกใหญ่ ๆ
๒๑. อย่าคบกับบุคคลที่ไม่เคยสูญเสียสิ่งใด ๆ เลย
๒๒. อย่านินทาลับหลัง
๒๓. เมื่อเผชิญหน้ากับงานหนัก จงปฏิบัติกับมันราวกับว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะล้มเหลว
๒๔. อย่าคิดว่าชีวิตจะยุติธรรมเสมอไป
๒๕. อย่าประเมินอำนาจของการให้อภัยต่ำเกินไป
๒๖. อย่าผัดวันประกันพรุ่ง
๒๗. อย่ากลัวที่จะกล่าวคำว่า “ผมเสียใจ”
๒๘. อย่ากลัวที่จะกล่าวคำว่า “ผมไม่รู้”
๒๙. จงเขียนเรื่องราว ๒๕ ประการที่อยากรู้ก่อนตายไว้ในกระเป๋าและมันติดตัวไปด้วยเสมอ
๓๐. โทรศัพท์ถึงแม่บ้าง


(T)(T)(T)(T)(T)
มีผู้ได๋เคยเคยเฮ็ดแหน่บ่น้อครับ