เพราะเธอเป็นดาว
ที่สุขสะกาวอยู่บนนภา
ฉันเป็นแค่เพียงดอกหญ้า
สิ้นวาสนาจะควรคู่เธอ
ได้แต่คุ่นคิดเลื่อนลอยจิตใจพร้ำเพ้อ
ไฝ่เอื้อมคงไม่ถึงเธอ
เพราะว่าตัวเธออยู่สูงเกินไป
เพราะเธอเป็นดาว
ที่สุขสะกาวทอแสงเรืองรอง
ฉันได้แต่แหงนคอมอง
หวังคิดไฝ่ปองอยู่สูงเกินเอื้อม
คงมีสักคราที่ดาวบนฟ้าจะเหลียวมามอง
ความหวังฝันไฝ่หมายปอง
ดาวแสงเรืองอาจส่องลงดิน
Bookmarks