น้องนั้น เป็นดั่งเดือนอยู่ฟ้าอากาศกลางหาว ชาติที่พี่เป็น
ดั่งกระต่ายโซโตผอมบ่อาจเทียมพระจันทร์ได้
น้องนั้น เป็นดั่งเดือนอยู่ฟ้าอากาศกลางหาว ชาติที่พี่เป็น
ดั่งกระต่ายโซโตผอมบ่อาจเทียมพระจันทร์ได้
ศรีสะท้านมาเผยผ่านกลอนผญา
กลายเวลาบ่ายโมงลงแต้ม
แกมกลอนต้านคำขานให้คุ้มข่วง
ท่านทั้งปวงอ่านแล้วได้เห็นพ้อซ่อยต่อเติม
พอได้เสริมสอนสร้างวิถีทางอีสานเก่า
มรดกแต่เค้าโบราณเถ่าเพิ่นว่ามา
ฮอดภาคหน้าคนได้ส่าลือไกล
แดนอีสานของไทยได้ส่องใสเสมอแก้ว
แนวดีนั้นเอามาปันน้องพี่
ผู้มีดีอย่าเซื่องส่นพาไปซ้นเซื่องอำ
อีกฝ่ายก้ำทุกท่านผู้เทียวทาง
อย่าได้วางคำเสยเพิกเลยคันผิดเพี้ยน
ให้เจ้าเวียนมาทุ้งหาแนวปรุงมาเติมต่อ
นัวบ่อพอแซบซ้อยเอาเกลือต้อยตื่มตาม
เปรียบคือดังข้าวน้ำภาชโภชน์อาหาร
หากมีหวานเค็มขมส่มจางจริงแท้
พากันแปรแปลงสร้างหาทางเติมตื่ม
อย่าฟ้าวลืมละไว้ไลม้างห่างกัน แท้แหลว
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
โป้ยก่ายขอต่อท้ายขยายเรื่องเผดียงเสริม
เติมแนวเป็นสาระเพิ่มพูลหนุนเกื้อ
จุนเจือสร้างวางการขยายมอบ
ตอบแทนคุณผู้เพิ่นเริ่มเสริมสร้างแต่เรื่องดี
อนุลักษณ์บอกชี้คดีเรื่องเคียงผญา
เอาฮีดครองนำพาเอาภาษาเป็นบทตั้ง
หวังได้มาเรียนรู้เพื่อเป็นครูเสริมศาสตร์
ปราชญ์บันฑิตผู้คิดค้นทางด้านวาทศิลป์
ประเพณีบ่สูญสิ้นหากสืบทอดทางภาษา
สืบสานองค์ปัญญาปราชญ์โบราณเพินขานไว้ เจ้าเอ้ย...
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
สานสัมพันธ์ เซื้อซุ้ม ตุ้มโฮมให้ฮักแก่น
สานสายแนน เกลียวฝั่น หมุนหมั่น ให้แน่นเหนียว
สานประเพณีภาค ชาวอีสานให้ฮ่วมซื่น ..แหน่เด้อ
ฟังวาจากล่าวต้านขานส่งบรรจงมา
แม่นแท้แก่นเด้อจ้าฮักฮ่วมร่วมปอง
วจีน้องพี่กันควมสำคัญอย่าส่อเสียด
นางกะให้เกียรติอ้ายซายกะให้เกียรติน้อง..ซั่นแหลว..
สามัคคีต่อตั้ง เสมอด้ามดังเดียว
โนน้อมกันพันเกี่ยว ฮ่วมโฮมกระหวัดซ้อน
ออนซอนกันสัมพันธ์แน่น แฟ้นไว้อย่าป๋าปล่อย
ผิดพลาดนิดผิดพลาดหน่อย ซุคนกะมีได้
สิ่งอันได๋ที่มันยาก ลำบากแค้นแสนเบื่อหน่าย
สามัคคีพลังไว้ ทลายม้างได้ซุแนว....พี่น้องเอ้ยย...
ซุมหมู่เซื้อซาติแห้งอย่าเหม็นสาบกุยกัน
เกิดเป็นคนอีสานให้ฮักแพงกันไว้
ผู้ใด๋ดีให้ส่อยหยู้ส่อยซูอย่าย่านหลื่น
คันผู้ใดขี้ฮ้ายให้ฝืนยืนแก้ดอกส่อยกัน
ผญาน้องใหม่ ขอฝากเนื้อฝากโตนำแหน่เด้อพี่น้อง พึ่งเข้ามาเทือแรก
ศรีสะท้านมาต้านกล่าวกลอนผญา
ยามเวลาอรุณเบย เบิกบานโวหารตั้ง
ยอผญากลอนตั้งติดเติมแต้มตื่ม
พอกันลืมหล่าเศร้าเหงาง่วงป่วงกะใจ
มะโนใสจึงไขเว้าให้อดเอาเด้อน้องพี่
สามัคคีแก่นหมั่นสัมพันธ์เกี้ยวดอง
เฮานั้นเปรียบพี่น้องท้องหนึ่งบิดาเดียว
แม่นสิเทียวคนทางแต่บ่จางทางเซื้อ
บ่ว่าเหนือหรือใต้ไทกลางตะวันออก
อยู่เมืองนอกประเทศบ้านได้มาต้านม่วนยิน
บ้านมหายังบ่สิ้นลืมง่ายสายสัมพันธ์
ได้พบกันยังเฮฮาปารถนาหวังดีน้อม
ให้ค่อยซอมอดสาไว้รักษาใจให้หมั่นเที่ยง
อย่าฟ้าวเอียงเหงี่ยงคล้อยแขวนห้อยล่าหลง
จิตประสงค์ให้คงหมั่นความสัมพันธ์ให้คือเก่า
มีอิหยังให้ค่อยเว้าเด้อท่าน ถ่าน(ท่าน)ทุกคน..พี่น้องเอ้ย
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
พ่อปู่ซั้งกะสา..กับ..แม่ย่าซั้งกะสี..เพิ่นสั่งความไว้ตั้งแต่เพิ่นปั้นเฮามา..เพิ่นว่า.. อันว่าเซื้อซาติแฮ้ง อย่าเหม็นสาปกุยกัน อย่าไปคิดทานเทียมหงส์ ผู้เซิ่นบินเหนือฟ้า
สุดยอดครับแต่ละท่าน
อันว่ากลอนนี่กะแต่งบ่ค่อยเก่ง
ได่แต่นั่งเพ่งเปิดเมิ่งทางบ้านมหา...เด้อพี่น้อง ::)
Bookmarks