คันไปอยู่ไกลข่อน ทางลอนดอนบ้านเพิ่น อย่าสิสุมเคียดแค้น เผาบ้านเก่าหลังเด้อ ...พ่อใหญ่ .เลี่ยม..เอ้ย
คันไปอยู่ไกลข่อน ทางลอนดอนบ้านเพิ่น อย่าสิสุมเคียดแค้น เผาบ้านเก่าหลังเด้อ ...พ่อใหญ่ .เลี่ยม..เอ้ย
พี่น้องเอ้ย เพิ่นว่าบ้านมหาของเฮานี่ มีดีอยู่หลายอย่าง
อยากให้ซ่อยฮักษาไว้ อย่าไลถิ่มเปล่าดาย
คั่นสิพากันสร้าง แปงทางให้มันเกี้ยง
อันว่าเรื่องปากเสียง ให้อดสาเก็บไว้
ไม้ลำเดียวอ้อมฮั่วบ่อยู่ ไหมหลายไจดึงซ้างจังสิคือ...แท้นอ
ขอให้ฮักกันไว้ คือข้าวเหนียวนึ่งใหม่
อย่าสิไลซังกัน คือเข้าเหนียวถืกน้ำ
ไผว่าบ้านมหาสิฮ้าง ให้จูงแขนพามาเบิ่ง
คนยังแตกจ้นจ้น มันสิฮ้างแมนบ่อนได๋...พี่น้องเอยย...
สามัคคีคือพลัง...
คือดังปลาอาศัยน้ำ น้ำกะเผิ่งวังปลา
ปลาอาศัยวังเวิน จึ่งล่องลอยนาน้ำ
ทามอาศัยห้วย งัวควายอาศัยแอก
ตาแฮกอาศัยไก่ต้ม จึงโดนตุ้มจากคอน
คือดังคอนอาศัยไม้ นกใส่อาศัยโกน
คนกะอาศัยคน เผิ่งกันโดยด้าม
คามอาศัยหม้อ หมอมออาศัยส่อง
ฆ้องอาศัยไม้ฆ้อน ตีต้องจึงค่อยดัง...นั่นล่ะน่า
:g แต่ละคนนี่สุดยอดทั่งนั่นเลยครับบ่าวไทบ้านขอชมเชย
ภาษาอิสานสุภาษิตคำเก่าเฮานี่มันคลาสสิคอีหลีฟังแล่ว
ม่วนเป็นเคลียค่องน่อง"สุกเสมอหมั่น เสมอมันเครือเก่าเด้อพี่น้อง
ฮักกันไว้แพงกันไว้ อย่าให้คือข้าวเหนียวถึกน้ำ คือจั่งเผิ่นว่ามาตั้งแต่ปู๊ ปู่ย่าสังกะสีสั่นดอกหว่า..." บ่าวไทบ้าน พึ่งเขามาเป็นสมาชิกใหม่ขอฝากโตเป็นศิษย์อาจารย์
ทั่งหลายแนเด้อมีหยังผิดกะซอยแก้ซอยไขไห่นำแนเด้อครับ
บ่าวไทบ้าน มาจาขานผญาต่อ
ว่าโอนอคักแท้ ดีแล้วมาฮ่วมสาน
วัฒนธรรมพื้นบ้าน กลอนกาพย์กวีศิลป์
แห่งแผนดินอีสานเฮา ให้หวงเอาฮักษาไว้
เป็นปัจจัยแนวอ้าง หลักฐานทาง ตามจารีต
นักปราชญ์ขีด-แต่งแต้ม เติมตั้งแต่ปฐม แลนาฯ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ผญาซ้ำ เป็นคำกลอนก่าย
สัมผัสเสียงส่งท้าย โททุ้มเอกเสียง
เป็นสำเนียงสูงเนิ้ง สลับเลิงลงต่ำ
สรรหาคำกาพย์เกี้ยว ศัพท์กว้างกล่าวกลอน
ขอเป็นหมอนฮองเนิ้ง เทิงเตียงสนาอาสน์
ยามท่านไสยาสน์ห้อง หอกว้างแห่งเฮือน
พอได้เตือนสติตั้ง ระวังใจให้จริงแจบ
คำบ่แซบม่วนแม้ง แถลงต้านที่ผ่านเห็น
ขอจงเป็นอุบายข่อ ยอวางเอามาเปรียบ
เทียบใส่ดีและฮ้าย คูณท้ายบวกลบหาร
เป็นตามกาลสมัยมื้อ คนถือบ่คือก่อน
ลูกหลานหล่อนผู้น้อย คอยถ้าเบิ่งเอา
ฮู้จักเบาบางบ้าง หนทางอย่าขวางก่าย
อันที่หนักให้ค่อยย้าย ยายแจ้งแบ่งปัน
อย่าได้ขันบู๋สู่ ตามฮูผู้เดียวป่อง
เห็นแก่ซุมพี่น้อง ผองเซื้อซาติเดียว
หนทางเทียวยังหลายท้าง ทางเดินยังหลายเดิ่น
เกินสิหวังวาดท้าย ภายหน่าส่องบ่เห็น
ขอจงเป็นเครือเกี้ยว กลมเกลียวเสมอเซือก
อย่าได้เลือกแบ่งซั้น เกลียวฝั่นอย่าปั่นใจ พระเฮยฯ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
เซียงฯ นั่งอ่านแล้วกะได้แต่ซึ้ง น้ำตากะสิไหล คิดฮอดบ้านเฮาคักแท้ น้อ พี่ศรีฯ เอ๊ย.
(บ่แม่นผญาเด้อ ถามกันซื่อๆ)อยู่ทางใดนอ ผู้เซียงนี้แมะ คือว่าคึดฮอดบ้านซั้นดอก
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ตอบ อ้ายพี่ศรีฯ แบบ บ่เป็นผญาคือกันล่ะครับ แบบว่า แต่งกลอนว่าผญาบ่เป็นนำเผิ่น..
เซียงฯ มาเฮ็ดงานอยู่เมืองลาวครับ อยู่ในเหมือง อยู่ในป่า ในเขา ในดง ครับ อยู่จนสิเป็นโจรเป็นคนป่าแล้ว กะมาได้เห็นผญา พี่น้องบ้านเฮากะเลยให้พาลคิดฮอดบ้าน ซั่นดอกครับ..
คึดฮอดบ้าน ให้เจ้าอ่านคำผญา เด้อละเซียง
พอส่วงซาหัวใจ อั่งหทัยหายกลุ้ม
เฮือนมหายังหวงหุ่ม ซุมแซงบ่แหนงหน่าย
เป็นเสมือนน้องอ้าย สายวงศ์แท้พ่อแม่เดียว แท้แหลวฯ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
Bookmarks