๏ ไผเดน้อ...สิมาฮื้อ...อีสานเฮา...ให้เฮืองหุ่ง

[บ่าวคนเดิม]

๏ เดียวนี้......หนุ่มสาวเฮาหลุ่มน้ำ หนีไปไส....เด้อุ่น
ถิ่มเฮือนไว้จนฮก...ถิ่มครก...ลืมถิ่นกว้าง...อีสานฮ่าง ไห่ห่ำหา....ละเด

๏ ไผเดน้อ...สิมาฮื้อ...อีสานเฮา...ให้เฮืองหุ่ง
หนีไปกรุง....บ่อยากกลับต่าวบ้าน....ไปนอนเฝ้าบ้านอื่นเขา...บ่น้อ

๏ ยามแคนดัง....บ่มีคนมาฟัง แคนสิฮ้องห่ำไห่...ไผเดสิเว้าอ่อย
เสียงผญาจ้อยจิจ้อย หูน้อยเจ้าเหงี่ยงฟัง......บ่เด

๏ เขียดโม่ฮ้อง นกเค้าห่ำ....ยามแลง
แสงตาเว็นรอนรอน เฝ้าหล่ำคอย....ซุมเจ้า
วอนให้กลับคืนบ้าน อีสานเฮาจังสิหุ่ง...หล่าเอย
คอยเจ้าหนุ่งสิ่นหมี่ฝ้าย สิป๋าอ้ายให้แต่คอย...บ่เด

๏ คันบ่มีหมู่เจ้า เสาอีสาน....มันสิเหงี่ยง ซั่นดอกเด้
คันบ่มีหมู่เจ้า ไผสิค้ำ....ขื่ออีสาน เฮาน้อ.

โดย สำเริง รูปสวย

[บ่าวสายฟ้า]

แจ่มท่านแจ่ม.....

[หญ้านาง]

ขั้นสิคองคอยถ่าฝนมาดินผัดไหง่
คองคอยตัดแต่ไม้บ่มีได้ยุเฮือนงาม...เด้
วัฒนธรรมชาวเฮานี้
คือสายไหมถ่าสืบต่อ
หมู่เฮาบ่สืบสร้าง
สิลาฮ้างห่างใย...ใด๋
เชิญพ่อแม่พี่น้อง
ชาวประชาอีสานฮ่วม
เข้ามาร่วมสืบสร้าง
บ่ให้ฮ้างสืบไป..........เด้อจ้า

[xeep]

ถ่าก่อนเด้อ เฮือนน้อย บ่อนเคยเนาว์ได้เซาอุ่น

ถ่าก่อนเด้อถิ่นเคยคุ้น แต่เกิดได้เทิงใหญ่มา

ถ่าก่อนเด้อพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ลูกบ่เคยลืมไล ใจจ่องใส่อยู่สู่มื้อ

อยากพอตายแล้วกลับบ้าน เมือซาน เฮือนเก่า ฮู่บ่น้อยามน้อยคึดฮอดหมู่เจ้า นั่งกินข่าวบ่ายน้ำตา

เสียงแคนจ้นหม่นขี่ฝ่า ฮู่เด้อว่ายังสะออน จั่งแม่นตาออนซอน ลางมื้อนอนยังลำล่อง ฮ้องใส่นำเสียงแคน พู่นแล้ว

เสียงเขียดโม้ ฮ้องแอ่ว โดนแล้วบ่ได้งิน แต่ยังจำผ้าซิ่นผืนน้อยที่แม่ทอ

ลูกยกมือจ้อก้อ ยอเข้าใส่ดอกในหัว แม่เอ้ย สาธุเด้อ...คุณพระศรีรัตนตรัยซ่อยคุ้มภัยแม่ของลูก

คอยวันเมือแม่ได้ผูกฝ่ายขาว ดอกไจใหม่ แทนอันเก่าผูกไว้ แต่มื้อลูกได้จากมา

ถ่าจั๊กหน่อยเด้อ อีสานถิ่นสูงค่า สัญญาว่าซิกลับไป

เพื่อสืบสานมูลมังไว้ บ่มีให้ได้เสื่อมสูญ ดอก.....

[chudhancock]

คอย คอย อ้าย จนสิ้นปลาย ดอกปีเก่า มาบอเห็นฮอดเงา

สาวนางคองคอยอ้าย ไปไสแล้วซ่างบอมา สิ้นปลายปีแล้วนี่น่า

ออก พรรษาก็เลยผ่าน บอเห็นซายอ้ายต่าวบ้าน อีสานนั่นให่ห่วงหา

น่องมาหยืนคอยถ่า เหลียวหาจนคอเหงี่ยง หยืน เทิ้งเถียงจอบพ่อว้อ

ไปไส น่อซ่างบอเห็น ลมเหย็นเหย็นหนาวแล้วน่า ข้าวก็เหลืองเต็มนา

ยังคองถ่าอ้ายมาเกี่ยว สองคมเคียวเคยเกี่ยวข้าว ไปไสเจ้าให่ต่าวมาแนเหดอ?

[พลายแก้ว]

ซ่างมามิดแท้เจ้า ชาวผญาเคยจาต่อ
คือบ่เห็นมาเลาะ เหยาะส่วงกันดั่งเดิม
มาซ่วยเติมเสริมแต้ม มาซ่อยแจมความวาท
จั่งนักปราชญ์เฮ็ดไว้ ให้เฮานั้นอ่านเห็น
ความจำเป็นได๋เจ้า ซุมเฮาจั่งได้ห่าง
บ่มาซ่อยสืบสร้าง ไลร้างออกห่างหนี
ประเพณีฮีตเค้า ของเก่าผัดลืมหลง
บ่ดนคงห่างหาย เหมิดลายสลายแท้
มาถะแม้..มาซ่อยยู้ มาซ่อยซูอีกจักเทื่อ
อย่าฟ้าวเบื่อเบือนหน้า ปานว่า..วิทยุเหมิดถ่าน..เถาะท่านเอย...



ไว้หม่องนี้อีกเทื่อก่อนเด้อ ขอรับพี่น้อง

[chudhancock]

บอไปไสดอกเด๊หล่าหลานบ่าวก๋า ป้าจอบอยู่
ขอให้หลานได้รับรู้ บอลืมแท้จังแวะมา
ถึงสิโดนแมนนานซ้าก็ย้อนว่าความจำเป็น
ยังคิดเห็นอยู่บอเซาจังแวะหาดังจ๋าต้าน
หยุ่งนำงานหลานคงฮู้ยังคิดอยู่ภายในใจ
บอได้หนีไปทางได๋ แนวว่าใจอยู่ทางพิ่
เว้าอีหลีบอแมนแกล้งขอชี้แจงแถลงกล่าว
ยังคิดฮอดอยู่บอเซาเว้าอีหลีนี่แหล่ว
หลานเอ้ยจังเอ่ยมา?

[เเมงสะดิ้ง]

เห็นนำอย่างคั่ก บางมื่อคึดฮอดแฮง
พออยากกองก้นฮ้องใส่หม้อนึ่งพุ่นล่ะ
v
v
v

.....
อยากพอตายแล้วกลับบ้าน เมือซาน เฮือนเก่า ฮู่บ่น้อยามน้อยคึดฮอดหมู่เจ้า นั่งกินข่าวบ่ายน้ำตา

เสียงแคนจ้นหม่นขี่ฝ่า ฮู่เด้อว่ายังสะออน จั่งแม่นตาออนซอน ลางมื้อนอนยังลำล่อง ฮ้องใส่นำเสียงแคน พู่นแล้ว
.....

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

อย่าสิไลลืมถิ่มมูลมังอิสานเก่า
อย่าสิเผามอดเมี่ยนเสียถิ่มบ่มีเหลือ
บาดว่าเทือมื้อหน้าสิพาเฮาให้เฮืองฮู่ง
อิสานเฮาสิพุ่งไปหน้ากว่าแต่หลัง


เด็กน้อยมัก ๆ ผญาบทนี้จ้า

[chudhancock]

คิดฮอดเด๋ คิดฮอดบ้าน ถิ่นอีสาน บ้านเคยอยู่
หนีไกลหมู่ มาไกลบ้าน ไกลโม้ม พ่อแม่มา
คิดฮอดนา เคยหลกกล้า ไฮ่นาดอก ผักแว่น
คิดฮอดแฟน ยอดซู้ปานนี้ อยู่จังได๋ น้องมาไกล
อยู่กรุงกว้าง ทางเมืองหลวง แล้วหล่ะพี่ ถ่าสิ้นปี
สิโงโค้งคืนบ้าน ดอกแน่นอน ?